Ξανά

 Δεν είμαι καλά 

Μου φεύγουν δάκρυα αλλά θέλω και να γελάσω με την γραφικότητα μου

Δεν έχω κλάψει όλο αυτό τον καιρό 

Περίεργο για τα δικά μου δεδομένα 

Νιώθω μια μόνιμη ζαλάδα και δεν μπορώ να σκεφτώ με ειρμό

Οι αναμνήσεις, 

Οι σκέψεις 

Οι απογοητεύσεις 

Τα ψέματα 

Οι αλήθειες 

Όλα έχουν γίνει ένα κουβάρι 

Επιμένω ότι το μόνο που θέλω είναι να καταλάβουν ότι δεν ήμουν αυτό που οι άλλοι τους σερβιραν 

Με πληγώνει βαθιά που δεν με "είδαν"

Άρα δεν με αγαπούσαν αρκετά 

Ο λόγος των άλλων είχε μεγαλύτερη βαρύτητα 

Και τώρα τόσα χρόνια μετά νιώθω τεράστιο θυμό μα περισσότερο απογοήτευση

Δεν μπορώ να πιστέψω ούτε να εμπιστευτώ κανέναν 

Η πληγή μου είναι πάλι ανοιχτή 

558 ημέρες

 Από την τελευταία φορά που επικοινωνησες μαζί μου

Και σήμερα...

Θεωρησες σημαντικό να μου πεις ότι σου λείπω πολύ

Πώς σου πέρασε από το μυαλό ότι εμένα δεν μου λείπεις;

Ότι πέρασε έστω και μια μέρα να μην σε σκεφτώ;

Να σου πω καλημέρα;

Να σου ζητήσω να με πάρεις αγκαλιά;

Πώς μπόρεσες να σκεφτείς ότι πια δεν σε σκέφτομαι;

Και μόνο που είδα ποιος έστελνε mail άρχισα να κλαίω

Γονάτισα για να βρω κουράγιο να το διαβάσω 

Τόσο φοβήθηκα

Θα γελάσεις ή μάλλον θα θυμώσεις αλλά σκέφτηκα πως πέθανε ο Τάκης

Πού είναι ο Τάκης;

Που είναι ο κολλητός μου;

Μου άνοιξες σήμερα μια πληγή στο στήθος που αιμορραγεί ακατάσχετα και νιώθω να χάνομαι και να σβήνω στην απουσία σας. Έκλαψα όπως καιρό είχα να το κάνω. 

Είμαι δική σας 

Μόνο δική σας 

Του Κώστα και του Τάκη

Κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να πλησιάσει στο ελάχιστο την ψυχή μου

Δεν το καταλάβατε

Σας αγαπώ

Μου λείπετε και πονάω 

Μου λείπετε. Σας το λέω κάθε μέρα. 

Μου λείπετε .

Αν μπορείς

 έλα μια στιγμή εδώ

να μ' αγκαλιάσεις για πάντα.

Δεν είμαι καλα σήμερα

Μια τέτοια μέρα...

Έρημες πόλεις
Άνθρωποι μόνοι
Άδεια κρεβάτια
Κρύα βράδια
Άσκοπα ξενύχτια
......
Λείπεις......

Αγαπημένε μου

Κάποιες μέρες σαν και αυτή,
σε χρειάζομαι
να περνάς τα δάχτυλα σου
στα μαλλιά μου
και να μου μιλάς

Επιμνημόσυνη δέηση

Για όλα τα ψέματα που σήμερα έχουν την τιμητική τους!!!!

Δεν ξέχασα

Αντιθέτως θυμάμαι με λεπτομέρειες

Το μόνο που με ανακουφίζει
Είναι η σκέψη να είναι ο άνθρωπος καλά

Και χαλάλι το κλάμα και η θλίψη

Και που μαυροφορέθηκα δύο μήνες

Για εσένα θα μαυροφορεθώ δύο χρόνια και θα κόψω τα μαλλιά στον πόντο
Αν δεν έχω πεθάνει πρώτη...

Και θυμωσες γιατί είπα ότι έχω χορτάσει ψέμματα τόσα χρόνια
Μα δεν πειράζει
Χαλάλι σου και εσένα

Απλή περιγραφή...

Δυο φιλοι τωρα ειμαστε 
Μη το ξεχνας ζωη μου
Κι ας ησουν καποτε κρυφό
Μουδιασμα στο κορμι μου... 

Έγραψε ο Κ και μου το έστειλε
Και είναι σχεδόν η αλήθεια
Ανοίγει χαραμάδες
Και ο πόνος αυτή τη φορά θα είναι δηλητήριο
Δεν μπορώ να πιστέψω
Δεν επιτρέπεται να αφεθω

Η όλη παρουσία σου είναι κινητήριος δύναμη για εμένα
Αμφιθυμια
Και φόβος
Δεν θέλω να πονέσεις ξανά τώρα που άρχισες να ζεις
Γιατί θα σε απογοητεύσω ξανά
Όλους τους απογοητεύω

Τσακώθηκα

Μόλις ένα μήνα στη δουλειά
Και με εκνεύρισε η αναισθησία σε ένα χώρο (υποτίθετα)ι με κυρίαρχη την ενσυναίσθηση
Και ακόμα περισσότερο εκνευρίστηκα
Που νομίζουν ότι είμαι ηλίθια
Ή ότι η επαγγελματική μου πορεία
Ξεκίνησε όταν εμφανίστηκα εδώ

Άλλωστε η πρώτη επίθεση μου έγινε όταν μου είπαν ότι είμαι βαθιά νυχτωμένη
Όσον αφορά τη δουλειά

Και ήμουν τόσο θλιμμένη όταν ήρθα
Επιρεαστηκα τόσο πολύ από τις αυτοκτονίες
Και νιώθω μια απροσδιόριστη θλίψη

Και θυμήθηκα όλα όσα έκανα χρόνια πριν
Και χάθηκε από μέσα μου κάθε διάθεση
Και πονούσε η ψυχή μου
Και ήρθα και ξέσπασα
Γιατί κουράστηκα να με θεωρούν χαζή

Και γιατί θέλω να κλάψω μεχρι να πνιγώ
Απο τα δάκρυα μου
Και δεν θέλω να πω σε κανένα όσα νιώθω
Και ταυτίστηκα με όλες τις γυναίκες που χθες έδωσαν τέρμα στον πόνο της ψυχής τους και κανείς δεν ήξερε τι τους συνέβαινε όσο ζούσαν
Γιατί τελικά κανείς μα κανείς δεν μπορεί να σε καταλάβει
Να δει το μεσα σου το σκοτάδι
Όσο και αν σε αγαπάει
Μόνος μια ζωή
Και αν έχεις την τύχη να βρεθεί ένας άνθρωπος να ακουμπήσει το πιο βαθύ σημείο σου και μετά το χάσεις η πληγή σου θα είναι πάντα ανοιχτή και θα κακοφορμίζει συνεχώς
Και η μοναξιά σου μερικές φορές θα είναι αβάσταχτη και δυσθεώρητη
Πονάω σήμερα
Ακούς;

Ξανά...

Θλίψη


Πνίγομαι

Υποφέρω

Δεν αντέχω να βουλιάζω τόσο άσχημα

Δεν θέλω να πονάω

Μόνη

Χωρίς να τολμώ να μιλήσω σε κανέναν

Όλα καλά λέω

Και μέσα μου σπαραζω....

Ξανά..

Άρχισαν

Όλα τα παλαβά


Τα ψυχολογικά

Τα ψυχοσωματικά

Οι ανόητες αντιδράσεις

Και είμαι τοσο πολυυυυ θυμωμένη

Τόσο απελπιστικά πολύ θυμωμένη

Δεν θα το αφήσω να με νικήσει

ΦΟΒΆΜΑΙ ΠΟΛΎ

ΕΜΕΝΑ.....

Fuck it...

Αλλά. ..

Που να καταλάβεις εσύ. ...

Θα υπάρχεις...

Αιώνια εκκρεμότητα εντός μου...

Χειροτερεύω...

Δεν με αντέχω να πονάω τόσο

Διαλύομαι....

Δεν έχω κουράγιο ούτε να ανασάνω

Πόσο μάλλον να το πολεμήσω

Αξιζε άραγε τέτοια θυσία???

 Άραγε ....ξέρεις οτι με κούρασες;
Ότι η τελευταία μαλακία της κόρης σου ξεχείλισε το ποτήρι του πόνου μου??
Εύχομαι να είστε πολύ χαρούμενοι και οι δυό σας ...
Αν και καταβάθος λυπάμαι που ζειτε μέσα σε τέτοια μίζερη δυσπιστία και προκειμένου να τονώσετε τον εγωισμό σας πληγώνεται χωρίς ενδοιασμούς.
Αλλά ακόμα περισσότερο λυπάμαι εμένα και το αδύναμο εθισμένο εαυτό μου.
Καραγκιοζάκος μια φορά , καραγκιοζάκος πάντα προς τέρψη και ευχαρίστηση των αγαπημένων μου που με ηλιθιώδη αφέλια εμπιστεύομαι...
Η μόνη υπεύθυνη εγώ.
Δεν έχω καν δικαίωμα να κρίνω γιατί με χρησημοποιήσατε πάλι.
Ας μην σας άφηνα το περιθώριο...

Αυτές τις μέρες

Έχω τόσα να θυμαμαι...
Και σχεδόν όλα άσχημα...
Σαν κάποιος να μου έχει κλέψει τα πάντα και να με έχει αφήσει ολόγυμνη στην έρημο...

Κενό και θλίψη...ξανά...

Υπάρχουν

"Μου λείπεις" που δεν μπορούν να ειπωθούν, είναι αυτά που σέβονται την ευτυχία κάποιου μακριά απο εμάς.
Όμως εδώ μπορώ να το γράφω οσο θέλω.
Εδώ στο καταφύγιο..
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ μα δεν θα σου το γράψω
Βρέχει και θυμάμαι να λες "φύγε απο τον καταραμένο τόπο"
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ

Τόσο άρρωστη....