Αυτό....

Καληνύχτα.

Πάω να κρυφτώ στην κουβέρτα μου

Έλα

Θέλω να σου μιλήσω

Μόνο εσύ θα με καταλάβεις

Θέλω να κοιμηθώ....

Βαθιά, λυτρωτικά
Σαν να έχω πεθάνει
Μόνο κενό, τίποτα, σκοτάδι
Έχω ανάγκη να σταματήσεις λίγο μυαλό.
Δεν μπορώ άλλο.

11

και είμαι εδώ..
Περιμένοντας...

Χειροτερεύω...

Δεν με αντέχω να πονάω τόσο

Με ενοχλεί

να νιώθω τόσο χάλια

Να θέλω να χαθώ από τον κόσμο

Να κρυφτώ απο τον κόσμο

Να εξαφανιστώ
δεν με αντέχω με  τόση θλίψη
ελεοςςςςςς

Σε ονειρεύτηκα πάλι...

Όταν όλο το βράδυ είσαι στα όνειρα μου
Όταν ακούω την φωνή σου
Όταν νιώθω την ζέστη της αγκαλιά σου να μπαίνει μέσα μου
Όταν ανατριχιάζω απο τα δάχτυλά σου που με αγγίζουν λες και θα σπάσω
Ξυπνώ τόσο ευτυχισμένη
Τόσο ήρεμη
Τόσο χαμογελαστή
Έχω την αίσθηση οτι μέσα στη διάρκεια της μέρα με κάποιο τρόπο θα εμφανιστείς
Ή εστω θα μου στείλεις ένα γαμωμύνημα
Να πάρω δύναμη
Να μην νιώθω την εγκατάληψη
Να πάψω έστω κ για λίγο να νιώθω μισή
Θα μου γράψεις σήμερα?
Όλα εκείνα τα "ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ" που σου ούρλιαζα στον ύπνο μου εφτασαν άραγε σε εσένα?
Πόσα χρόνια ακόμα πρέπει να περάσουν για να μην πονάω?
Για να θυμάμαι χωρίς να νιώθω οτι έχω τρύπα στο στήθος?
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΠΟΛΥ
 ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΘΥΜΩΝΕΙΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ξέρω οτι λείπω και σε εσένα...
Δεν λύνεται
Δεν κόβεται
Είναι πάνω απο εμάς
Το κατάλαβες πια...

Why?

https://youtu.be/MPvS0g2papI

Ήμουν ελεύθερη

Μαζί σου .
Πιο ελεύθερη απο κάθε άλλη φορα στη ζωή μου.
Ελεύθερη να κάνω τις επιλογές μου
Επέλεξα εγωιστικά και ανώριμα την αιώνια φυλακή μου
Όλα τα άλλα είναι φθηνές δικαιολογίες για τις φορές που θυμώνω με το σύμπαν
Πως να αντέξω να ζω με αυτή τη γνώση....

προσπάθησε να με καταλάβεις...

Διαλύομαι....

Δεν έχω κουράγιο ούτε να ανασάνω

Πόσο μάλλον να το πολεμήσω

Δεν είμαι τίποτα από όσα νομίζεις...

Αξιζε άραγε τέτοια θυσία???

 Άραγε ....ξέρεις οτι με κούρασες;
Ότι η τελευταία μαλακία της κόρης σου ξεχείλισε το ποτήρι του πόνου μου??
Εύχομαι να είστε πολύ χαρούμενοι και οι δυό σας ...
Αν και καταβάθος λυπάμαι που ζειτε μέσα σε τέτοια μίζερη δυσπιστία και προκειμένου να τονώσετε τον εγωισμό σας πληγώνεται χωρίς ενδοιασμούς.
Αλλά ακόμα περισσότερο λυπάμαι εμένα και το αδύναμο εθισμένο εαυτό μου.
Καραγκιοζάκος μια φορά , καραγκιοζάκος πάντα προς τέρψη και ευχαρίστηση των αγαπημένων μου που με ηλιθιώδη αφέλια εμπιστεύομαι...
Η μόνη υπεύθυνη εγώ.
Δεν έχω καν δικαίωμα να κρίνω γιατί με χρησημοποιήσατε πάλι.
Ας μην σας άφηνα το περιθώριο...

Εχω 4 μήνες διορία...

Νιωθω αθλιαααα

Καλό Σεπτέμβρη...

Άρχισε ψύχρα.

Έφτασε το φθινόπωρο

Μέσα μου χειμώνας