Να ελπίζεις

 Να ελπίζεις- να ελπίζεις πάντα- 

πως ανάμεσα εις τους ανθρώπους

-που τους ρημάζει η τρομερή 

"ευκολία"-

θα συναντήσεις απαλές ψυχές

με τρόπους

που τους διέπει καλοσύνη.

Νίκος Εγγονόπουλος

Η μυρωδιά

 Έχει ασύλληπτη δύναμη και σε μεταφέρει με τρομακτική ταχύτητα εκεί που θα ήθελες να είσαι...

Βγήκα να περπατήσω 

Και ξέρεις πως όταν περπατάω αποσυνδεομαι από την πραγματικότητα, δεν ακούω και δεν βλέπω κανέναν.

Μου αρκεί η μουσική στα ακουστικά, τα δέντρα, τα πουλιά και τα σύννεφα.

Και εκεί που  περπατούσα στα ατέρμονα μονοπάτια του μυαλού μου έφθασε στα ρουθούνια μου από κάποιον πιο μπροστά το άρωμα που φορούσες . 

Σε δευτερόλεπτο ήμουν στην αγκαλιά σου, μύριζα τον λαιμό σου, ήμουν επιτέλους σπίτι. Δεν μπόρεσα να σταθώ άλλο όρθια και κάθησα στην άκρη στο πεζοδρόμιο και έκλαψα όπως δεν είχα κλάψει καιρό. Μου έλειψες τόσο που ένιωσα σωματικό πόνο, πόνεσα τόσο που δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω. Άδικα, άδικα προσπαθώ να με πείσω ότι πλέον δεν πονάω. Μια μυρωδιά ήταν αρκετή να με βάλει κάτω. Ίσως κάποτε μπορέσω να σε αγκαλιάσω ξανά, ίσως όχι. Ομως όσο ζω θα ζεις μέσα μου ήσυχα σαν σκιά που με ακολουθεί κάθε στιγμή. Μην με αφήσεις μόνη μου. Μην με αφήνεις να χάνομαι. Δώσε μου λίγο δύναμη, πρέπει να σταθώ όρθια . Ίσως αυτή η ευλογημένη στιγμή να μυρίσω το άρωμα σου ήταν ένα συμπαντικό μύνημα ότι ξέρεις ήδη, ότι θα φροντίσεις να τα καταφέρω.

Αγκαλιά. 

Και φιλί.