Τούνελ...

Το κεφάλι μου είναι ένας σκοτεινός λαβύρινθος.
Καμιά φορά κάτι σαν αστραπή φωτίζει κάποιους διαδρόμους.
Ποτέ δεν καταφέρνω να μαθω γιατί κάνω ορισμένα πράγματα.
Μάχομαι με τον εαυτό μου και πάντα χάνω.
Πολλές φορές σκέφτομαι πως τίποτα δεν έχει νόημα.
Σε έναν μικρό πλανήτη που κατευθύνεται ίσια προς το τίποτα εδώ και εκατομμύρια χρόνια,γεννιόμαστε μέσα σε πόνους, μεγαλώνουμε,αγωνιζομαστε, αρρωσταίνουμε, υποφέρουμε, κάνουμε άλλους να υποφέρουν, φωνάζουμε, πεθαίνουμε, πεθαίνουν γύρω μας, και άλλοι στη συνέχεια γεννιούνται, για να αρχίσει ξανά από την αρχή η ανώφελη κωμωδία....

Πόσο πολύ το θέλω...

Ξανά...

Θλίψη


Πνίγομαι

Υποφέρω

Δεν αντέχω να βουλιάζω τόσο άσχημα

Δεν θέλω να πονάω

Μόνη

Χωρίς να τολμώ να μιλήσω σε κανέναν

Όλα καλά λέω

Και μέσα μου σπαραζω....

Ξανά..

Σε ευχαριστώ...

Και η εξήγηση θα έρθει

Όταν δεν θα χρειάζεται πια

Καμία εξήγηση.....

Άρχισαν

Όλα τα παλαβά


Τα ψυχολογικά

Τα ψυχοσωματικά

Οι ανόητες αντιδράσεις

Και είμαι τοσο πολυυυυ θυμωμένη

Τόσο απελπιστικά πολύ θυμωμένη

Δεν θα το αφήσω να με νικήσει

ΦΟΒΆΜΑΙ ΠΟΛΎ

ΕΜΕΝΑ.....

Fuck it...

Κενό...

..

Θυμήσου σώμα...

Να πάψει

να φοβάται η ψυχή...

Φοβάμαι

Είμαι μπερδεμένη
Δεν ξέρω τι να κάμω

Νιώθω μαύρο σκοτάδι να με κυκλώνει

Δεν θέλω να μιλήσω σε κανέναν

Από φόβο

Κάνεις δεν θα με καταλάβει
Ζήτησα βοήθεια

Ανόητη όπως πάντα
Ακόμα να καταλάβω

Με σιχαίνομαι που νιώθω έτσι

Και είμαι θυμωμένη.


Πολύ

13χρόνια...

Σάν νά πέρασαν 5 λεπτά και οχι13 χρόνια. Έτσι νιώθω. Θυμάμαι πόσο θυμωμένη ήμουν όταν γύρισα το πρωι σπίτι. Πόσο πολύ ήθελα να σε κάνω κομμάτια.

Πόσο με εξευτελισες

Πόσο με τρόμαξες

Πόσο με θύμωσες

Ήθελα να σου κλείσω το στόμα

Δεν αξιζα να μου φερθείς έτσι

Έκανα ότι καλύτερο μπορουσα

Που να ήξερα

Ποτέ δεν θα ήταν αρκετό

Ποτέ δεν θα ήμουν αρκετή

Σε ευχαριστώ που με εκανες οτι είμαι σήμερα

Όπως σου είπα η απόρριψη είναι η καλύτερη μου φίλη

Μου λείπεις

Αλλά. ..

Που να καταλάβεις εσύ. ...

Όνειρο

Που πάντα καταλήγει σε εφιάλτη
Μπλοκ και στα όνειρα
Πονάνε πολύ
Εμπεριέχουν το τίποτα της ύπαρξης
Που δεν υπήρξε παρά μόνο
Στο τρικυμισμένο μου μυαλό

Αναρωτιέμαι

Γιατί άξιζα τέτοια συμπεριφορά
Θα μάθω ποτέ?

Θυμός

Το κυρίαρχο συναίσθημα
Προσπαθώ να το αγνοώ
Δεν το καταφέρνω
Θέλω τόσο πολύ να μου δώσεις την ευκαιρία να εκτονωθώ
Αλλά όχι
Απλά περιμένεις
Περιμένεις να εκραγώ
Παίζει να σβήσω εντελώς 

Απουσία. ...

Συμπυκνωμένος πόνος

 Παντού μονάδες. ...μόνο μονάδες. ..
Και απουσία, στιφή και πυκνή σαν το σκοτάδι. ...

Αϋπνία. ..

Με έχει εξαντλήσει
Κοιμάμαι 2 ώρες και μετά υποφέρω
Δεν το αντέχω
Η τελευταία προδοσία σου
Έφερε και τον θάνατο ,
Τον θάνατο που μόνο εσύ μπορούσες να μου στείλεις
Αντίο άγνωστε.

Στην καρδιά

Ευαλωτη

Πονεμένη
Φοβισμενος

Κολυμπωντας  στη θλίψη του φόβου 

Θέλω να σου μιλήσω

Αλλά είσαι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά και ας ζεις μέσα μου. ..
https://youtu.be/w7N0mY6FaRg

Φοβάμαι. ..

Πάλι πονάει το στήθος μου
Κάτι ξεκινά .
Και αυτή η αγωγή με τόσα χάπια με έχει λυγισει.
Οταν αντιδρά έτσι το σώμα μου
Χανω  την όποια ισορροπία έχω για πολύ καιρό
Θα με ρουφηξει  πάλι η γαμημενη η θλίψη
Με τρομάζει τόσο πολύ αυτό που συμβαίνει
Φοβάμαι 

Όλοι

Λένε ότι

μιλάω πολύ
Αλλά κανένας δεν έχει ακούσει την σιωπή μου...