Βρέχει πάλι...

Για σκέψου να μην πρόφταινα

κι αυτό το καλοκαίρι

να δω το φως ξανά εκτυφλωτικό

να νιώσω την αφή του ήλιου στο κορμί μου

να οσμιστώ δροσερές και χαλασμένες μυρωδιές

να γευτώ γλυκόξινες και πιπεράτες γεύσεις

ν’ ακούω τα τζιτζίκια ως τα κατάβαθα της νύχτας

να καταλαβαίνω τούς δικούς μου που αγαπώ

να μην αδημονώ μ’ αυτούς που με στηρίζουν

να σκέφτομαι κι εκείνους που θέλησα να ξεχάσω

να βρίσκω φίλους που έρχονται από μακριά

ν’ αφήνω κι άλλες ζωές να μπαίνουν στη δική μου

να κολυμπάω σε θάλασσες ζεστές

ν’ αντικρίζω φρέσκα σώματα γυμνά

ν’ αναπολήσω έρωτες, να ονειρευτώ καινούργιους

ν’ αντιληφθώ τα πράγματα που αλλάζουν.

«Άλλο ένα καλοκαίρι» (Τίτος Πατρίκιος)

Χρόνια πολλά αγαπημένε ❤️

Τώρα μαθαίνω πως η λύπη
γράφεται μ' έψιλον και γιώτα.
Λείπεις -κι όλος ο κόσμος λείπει.
Λείπεις και νύχτωσαν τα φώτα.

Αν και όχι πάντα...

 Η γενναιοψυχία είναι το  βαρύ πυροβολικό που γκρεμίζει τα σινικά τείχη της άκαμπτης μιζέριας

Εμένα

τα μέσα μου
όσο περνάει ο καιρός
μαυρίζουν.
Χρώμα δεν έχει μείνει
μέσα τους.

Εσύ...

Όπου βρίσκεσαι ... υπάρχω ...
 Γ. Ρίτσος


(13 χρόνια πριν γκρεμίστηκε ο κόσμος
      Που μέχρι τότε γνώριζα ακούγοντας
           Την μοναδική φωνή σου που έκανε τον εγκέφαλο μου να λιώσει σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου.)

Σε αγαπώ.

   Σε ευχαριστώ.

Σήμερα

 σκέφτηκα ότι έχω να σε δω πολύ καιρό.
Άραγε σε είδα και ποτέ;
Τι έβλεπαν τα μάτια μου;
Αναρωτιέμαι
Πώς να τα πιστέψω;
Ποιος είσαι;
Αυτός που είδα ή αυτός που δεν κοίταξα ποτέ;

Αυτές τις μέρες

Κάθε βράδυ σε βλέπω στους εφιάλτες μου

Και ξυπνάω κλαίγοντας

Όμως να ξέρεις

Σ' όποια αγκαλιά και να κοιμάσαι,

εγώ μαζί σου θα ξυπνάω.

Αν μπορείς

 έλα μια στιγμή εδώ

να μ' αγκαλιάσεις για πάντα.

Δεν είμαι καλα σήμερα

Καλό μήνα αγαπημένοι μου

Να με αγαπάς!


Ανθίζω όταν με αγαπούν...