Σεπτέμβριος ξανά...

 Μια μέρα θα σε ρωτήσει κάποιος ποιο ήταν το καλύτερο πράγμα που έχεις κάνει ποτέ στη ζωή σου.

" - Αγάπησα " - Θα φωνάξω. 

Και ποιο ήταν το χειρότερο;

" - Αγάπησα " - θα ψιθυρίσω.

Για νιοστή φορά...

 Μου λείπεις και υποφέρω...

Σεξ Χωρίς Αγάπη (Sex Without Love) – Σάρον Όλντς (Sharon Olds

 Πώς το κάνουνε, εκείνοι που κάνουν έρωτα

Χωρίς αγάπη; Όμορφοι σαν χορευτές,

Γλιστρώντας ο ένας πάνω στον άλλο

Σαν παγοδρόμοι πάνω στον πάγο, δάχτυλα

Γαντζωμένα ο ένας στο σώμα του άλλου,

Πρόσωπα κόκκινα σαν κρέας, σαν κρασί, υγροί

Σαν παιδιά στη γέννα που οι μανάδες τους

Πρόκειται να τα δώσουν. Πώς φτάνουν

Σε οργασμό σε οργασμό στον Θεό πώς

Φτάνουν στα γαλήνια νερά, και να μην αγαπούν

Εκείνον που ήρθε εκεί μαζί τους, φως υψωμένο

Αργά σαν ατμός απ’ το ενωμένο τους δέρμα;

Αυτοί είναι οι πραγματικοί θρήσκοι,

Οι εξαγνισμένοι, οι επαγγελματίες, εκείνοι

Που δεν θα δεχτούν έναν ψεύτικο Μεσσία,

Που δεν θ’ αγαπήσουν τον ιερέα αντί τον Θεό.

Δεν εκλαμβάνουν τον εραστή ως τη δική τους

Ευχαρίστηση, είναι σαν σπουδαίοι δρομείς:

Ξέρουν πως είναι μόνοι με την επιφάνεια

Του δρόμου, το κρύο, τον αέρα, την εφαρμογή

Των παπουτσιών τους, την πάνω απ’ όλα

Καρδιαγγειακή υγεία τους – απλά συντελεστές,

Σαν τον σύντροφο στο κρεβάτι, κι όχι

Η αλήθεια, που είναι το αζευγάρωτο σώμα

Μονάχο του στο διάστημα ενάντια

Στη δική του καλύτερη ώρα.

Δείπνο αντιβαρύτητας

 Γυρίζω προς τα μέσα

Γιατί το έξω με πονάει περισσότερο

Ημικρανία... ξανά.

 Όπως οι γάτες όταν αρρωσταίνουν

κουρνιάζουν στις πιο απόμερες γωνιές

όσο μονάχες τους να γιάνουν

έτσι κι εγώ σ’ αυτή την κόχη θ’ απομείνω

όσο να πάψει το αίμα μου σε κάθε χτύπο

υπόγεια να σχηματίζει τ’ όνομά σου.

| Τίτος Πατρίκιος | Λυσιμελής πόθος | εκδόσεις Κίχλη |

Αγάπη

 Αγάπη

Ποτέ δεν αγαπάμε κάποιον. Αγαπάμε απλώς την ιδέα που σχηματίζουμε για κάποιον. Τελικά αυτό που αγαπάμε είναι μια δική μας έννοια και ο εαυτός μας. 

Μπερνάρντο Σοάρες 

Αγαπώ είναι κουράστηκα να είμαι μόνος: είναι ωστόσο μια δειλία και μια προδοσία απέναντι στον εαυτό μας (είναι πρώτιστης σημασίας να μην αγαπάμε). 

Μπερνάρντο Σοάρες 

Η αγάπη δεν κλίνεται στο παρελθόν, ή αγαπάμε για πάντα ή ποτέ δεν αγαπήσαμε αληθινά. 

Φερνάντο Πεσσόα 

Δεν ξέρω αν είναι αγάπη αληθινή ή προσποιητή, Αυτή που δίνεις. Δώσ' τη μου. Μου φτάνει. 

Ρικάρντο Ρέις

(Απόσπασμα από το βιβλίο ΠΕΣΣΟΑ-Ω

ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ

Pessoa Fernardo

Εκδόσεις Gutenberg

Μετάφραση Μαρία Παπαδήμα)

Θέλω...

 Θέλω όταν ξανά βρεθούμε, αν ξανά βρεθούμε ποτέ, να κάτσουμε αντικριστά, να με κοιτάς στα μάτια και να παίξουμε ένα παιχνίδι.

Να ανταλλάσουμε λέξεις, με το ίδιο γράμμα μέχρι να τελειώσουμε την αλφάβητο.

Να ξεκινήσουμε με το άλφα 

Να πεις εσύ

-Αγάπη  

Να πω εγώ 

-Απών 

Να πεις μετά 

-Βάσανα

Και ν´ απαντήσω 

-Βροχή 

εσύ

-Γιορτή 

εγώ 

-Γινάτι 

Να φωνάξεις 

-Δώρο 

Να ψυθιρισω 

-Δανεικό 

Να πεις μετά 

-Ευχή

Ν´ απαντήσω 

-Εσύ

Να ψυθιρίσεις 

-Ζωή 

Να φωνάξω 

-Ζήσε 

Να πεις εσύ 

-Ήττα 

Να πω εγώ 

-Ήρωας 

Εσύ

-Θάλασσα 

Εγώ  

-θνητή    

Να πεις μετά

-ιστορία 

Και εγώ  

-ιδανική 

Καμία  εσύ 

Κανένας εγώ 

εσύ…λατρεία

εγώ … λείπεις 

Να πεις εσύ 

-Μεγάλη 

Να πω εγώ 

-Μοναξιά 

Να πεις μετά 

-νεκρός  

Ν´ απαντήσω 

-νωρίς 

Να έρθει η σειρά σου με το

-ξεδιψάω  

Και ν´ απαντήσω 

-ξανά  

Να πεις εσύ

-ομορφιά μου

Να πω εγώ 

-όνειρο μου

Εσύ… πληγή 

Εγώ ..Πίκρα 

Ροη μου εσύ

Ρυτίδα μου εγώ 

Να πεις εσύ

Σιωπή 

Να πω και εγώ

Σιωπή 

Να έρθει η σειρά σου με το 

Ταγκό  

Και ν´ απαντήσω 

Ταίρι 

Υδροπλάνο εγώ  

Υδρόγειος εσύ

Να πεις …Φυγή 

Να πω … φωτιά 

Εσύ…Χαϊδεύω

Εγώ…χαρά  

Να πεις…Ψηλά  

Να πω …Ψυχή μου 

Ώμος  εσύ

Ώσπου  εγώ 

21/3/21

 ΙV

Εκεί που αναγνωρίζεις πως δεν αγάπησες

όσο σ´αγαπήσαν

πως ήθελες την απόλαυση μόνο για να την ξαναγευτείς

πως γύρευες περιπέτειες μόνο για τις αφηγείσαι

αργότερα

πως μοιραζόσουν σε κομμάτια που λειτουργούσαν χωριστά

αναζητώντας τον μεγάλο έρωτα στην πολλαπλή εκδοχή του

πως κι αν τον συναντούσες είχες τόσα κενά, τόσες

αντιδρομές

που σε βασάνιζε πιο πολύ απ´ό,τι η απουσία του

εκεί που τα χάνεις άμα ένα πάθος, ακόμη και φευγαλέο

ανατρέπει όσα είχες σιγουρευτεί πως τα ελέγχεις

που ψάχνεις να βρεις τι πράγματι έγινε

και η αγνοημένη ηδονή μεταμορφώθηκε σε μίσος

που δεν επιχειρείς να εξαγοράσεις, δεν αφήνεσαι

ν´εξαγοραστείς

που υποκύπτεις, εκλιπαρείς, τα δίνεις όλα χωρίς επιφυλάξεις

που απαιτείς αποκλειστικότητα, βιαιοπραγείς από ζήλεια

που όλα σου παραδίδονται άνευ όρων, βέβαια στην αρχή

εκεί που φτάνεις να πιστεύεις πως οι έρωτες

μόνο μέσα στην επανάληψη μπορούν να επιζήσουν

κι απρόσμενα ένας έρωτας κορυφώνεται σε αγάπη

ενώ εσύ, το ίδιο απρόσμενα, προσπαθείς να πεις πως

αγαπάς...

Εκεί απάνω σε βρίσκει η ποίηση.

Τίτος Πατρίκιος

Να ξεραθείς..

 Χτες το βράδυ, εκεί που καθόμασταν με τον Κ., γυρίζει και μου λέει: «Πήγαινε πιες νερό, δεν ήπιες όλη μέρα».

 Και μέσα σε αυτή την ατάκα συνόψισα τα πάντα... 

Διόλου πια δεν με ενδιέφερε αν θα μου φέρει ποτέ λουλούδια και τσάντα από κροκόδειλο ή από πλαστικό - το ίδιο κάνει. 

Διόλου δεν με ενδιέφερε οποιαδήποτε άλλη κουβέντα επρόκειτο να χαριστεί χτες βράδυ στο σπίτι μου.

 Μόνο εκείνο το «δεν ήπιες νερό όλη μέρα» . 

Ήρθε και ακούμπησε πάνω στην άλλη του κουβέντα «Σήμερα πρέπει να σε βγάλω στον ήλιο» - και καταλήγω: Αυτά είναι τα μόνα αληθινά δώρα και άντρας είναι αυτός που δεν θα σ' αφήνει να ξεραθείς... 

Να μαραθείς, είπα.

 - Μαλβίνα Κάραλη

Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1952

Αγάπη/πόνος

 https://vimeo.com/464720998

“Μπορούμε να γνωρίζουμε τον πόνο της αγάπης αλλά δεν ξέρουμε την αγάπη την ίδια” συνειδητοποιεί ο ήρωας της σημερινής ραδιοφωνικής ταινίας που πρέπει να αποφασίσει αν είναι ένας από αυτούς που είναι καμωμένοι για να αγαπούν ή από αυτούς που είναι φτιαγμένοι για να ζουν. Διάλεξε τού λένε, κι αυτός δειλιάζει. Τις απαντήσεις στον ήρωα (και σε άλλους πολλούς που μαζεύτηκαν ξαφνικά πολλοί) θα τις φέρουν απροσδόκητες μουσικές περιπλοκές αποτυπώνοντας πιθανές απαντήσεις για όσους διστάζουν να διαλέξουν μεταξύ της -επιβιωτικά- τυχοδιωκτικής ζωής που γίνεται αυτοσκοπός και της αγάπης: της εμμονικής, που γίνεται, συχνά, ματαιωμένος στόχος. “Γιατί να μην τα διαλύσουμε όλα μπας και ξανασυντεθούν καλύτερα” καταλήγει ο ήρωάς μας και κανείς δεν ξέρει αν κοροϊδεύει ή αν το εννοεί. Κι εκεί επεμβαίνουν επινοητικά όσοι θα ψηφίσουν στο σημερινό “δημοψήφισμα": πρώτα ζωή κι ύστερα αγάπη ή το αντίστροφο;

Uploaded on October 04, 2020

Σουελ

 Μήτσο αγαπώ το μπράτσο σου.

Μια αγαπημένη...

 Έχω μια τσαλακωμένη φωτογραφία σου.

Την τρίβω στο σώμα μου.

Σαπούνι και με καθαρίζει,

νερό και με ξεπλένει,

κάρβουνο και με ζεσταίνει.

| Γιάννης Κοντός | Η υποτείνουσα της Σελήνης | εκδόσεις Κέδρος |

Η σύνθλιψη των σταγόνων

 | Julio Cortazar | 26 Αυγούστου 1914 - 12 Φεβρουαρίου 1984 |

Τι ματαιότητα να φαντάζομαι

πως μπορώ να στα δώσω όλα,

τον έρωτα και τη μαγεία,

διαδρομές, μουσική, παιχνίδια.

Η αλήθεια είναι πως είναι έτσι:

όλα τα δικά μου στα δίνω, είναι αλήθεια,

αλλά όλα τα δικά μου δεν σου αρκούν

όπως εμένα δεν μου αρκεί να μου δίνεις

όλα τα δικά σου.

Γι' αυτό δεν θα είμαστε ποτέ

το τέλειο ζεύγος, η ταχυδρομική κάρτα,

αν δεν είμαστε ικανοί να δεχτούμε

πως μονάχα στην αριθμητική

το δύο προκύπτει από το ένα συν ένα.

 

Εδώ γύρω ένα χαρτάκι

που μονάχα λέει:

Πάντα ήσουν ο καθρέφτης μου

θέλω να πω πως για να με δω

έπρεπε να σε κοιτάξω.

| Η σύνθλιψη των σταγόνων (Μπολερό) | μτφρ.: Βασίλης Λαλιώτης | εκδόσεις Bibliotheque |

Είναι περίεργο

Αλλά

Έχω

δυο σπίτια.

Ένα εδώ

κι ένα εσύ.

• 
  

Εσύ...

Όπου βρίσκεσαι ... υπάρχω ...
 Γ. Ρίτσος


(13 χρόνια πριν γκρεμίστηκε ο κόσμος
      Που μέχρι τότε γνώριζα ακούγοντας
           Την μοναδική φωνή σου που έκανε τον εγκέφαλο μου να λιώσει σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου.)

Σε αγαπώ.

   Σε ευχαριστώ.

Αν μπορείς

 έλα μια στιγμή εδώ

να μ' αγκαλιάσεις για πάντα.

Δεν είμαι καλα σήμερα

Καλό μήνα αγαπημένοι μου

Να με αγαπάς!


Ανθίζω όταν με αγαπούν...

Πόσο...

Λίγα ήταν τα βράδια που ξημερώσαμε μαζί.


Μα ήταν εκείνα που μου έμαθαν τον έρωτα...

Μανουάλι... ημέρα 30η...

Χρειάζονται δύο άνθρωποι.
Δύο τουλάχιστον.
Ένας να φτιάχνει τις λέξεις
κι ένας να τους βάζει φυτίλι, να τις ανάβει και να τις πετάει.

31/3/2020

Τελευταία μέρα του Μάρτη.
Ένας μήνας εφιάλτης.
Όλη τη ζωή μου έβλεπα εφιάλτες αλλά στο πρώτο φως χάνονταν
Τώρα νιώθω πως δεν τελειώνουν ποτέ
Τρέμουν τα χέρια μου
Άρχισα να καπνίζω
Μετά την εφημερία πίνω για να σταματήσω το ρίγος και τον τρόμο στα χέρια
Δεν κοιμάμαι
Δεν τρώω
Μόνο αγωνιώ για όσους αγαπώ
Φοβάμαι τι θα φέρω σπίτι και πριν μπω μέσα κάνω μπάνιο με καυτό νερό και τρίβω με μανία ακόμα και τα δάχτυλα στα πόδια
Έκοψα τα μαλλιά μου μόνη μου
Δεν αγκαλιάζω και δεν φιλάω τα παιδιά μου
Τρέμω σε κάθε τηλεφώνημα
Σε κάθε μύνημα
Τι κακό μαντάτο θα διαβάσω
Ζω στο φόβο
Του αντιστέκομαι με την μουσική
Με τα βιβλία
Με τα λουλούδια
Όμως τις νύχτες με γραπωνει και με στραγγαλίζει
Θέλω να έρθει η μέρα που θα νιώσω ελεύθερη
Που δεν θα φοβάμαι για τους αγαπημένους μου που είναι μακριά ότι δεν θα τους ξαναδώ
Η αγάπη μου με κρατά όρθια όταν όλα μέσα μου θρυματιζονται
Μην μου πάθετε τίποτα
Μην με αφήσετε να ζω στον πόνο
Η αγάπη θα μας σώσει

https://youtu.be/_5voc2lLPdo

If the sun would lose its light
And we lived an endless night
And there was nothing left
That you could feel
That's how it would be
My life would seem to me
If I didn't have your love
To make it real

If the stars were all unpinned
And a cold and bitter wind
Swallowed up the world
Without a trace
Oh well that's where I would be
What my life would seem to me
If I couldn't lift the veil
And see your face

And if no leaves were on the tree
And no water in the sea
And the break of day
Had nothing to reveal
That's how broken I would be
What my life would seem to me
If I didn't have your love
To make it real

If the sun