Να ήμουν

 Ξαπλωμένη

Και εσύ να με χαϊδεύεις ατελείωτα

Να λιώνω

Να χάνομαι κάτω από τα δάχτυλα σου 

Να ακούω τους χτύπους της καρδιάς σου 

Να μυρίζω τον λαιμό σου 

Να είμαι η πλαστελίνη σου 

Και εσυ

Να με ξεσκαλιζεις όπως μου έλεγες  

Και να πιστεύω πως

 είμαι στον παράδεισο 

(Ονειρεύομαι με ανοιχτά μάτια γιατί όταν κοιμάμαι βλέπω μόνο εφιάλτες) 

Μου λείπεις κάθε μέρα που υπάρχω

Οκτώβρης

 Το φθινόπωρο είναι περισσότερο εποχή της ψυχής..

Παρά της φύσης...

(Φ. Νίτσε)

Λυπάμαι

Τώρα μαθαίνω πως η λύπη

γράφεται μ' έψιλον και γιώτα.

Λείπεις -κι όλος ο κόσμος λείπει.

Λείπεις και νύχτωσαν τα φώτα.

Και είπες ότι έρχεσαι 

Και ξύπνησαν οι πεταλούδες

Και το αίμα στις φλέβες μου πετάει

Και η καρδιά μου έχασε ένα χτύπο

Μα από την πρώτη στιγμή ήξερα πως άδικα, άδικα ξύπνησε η ελπίδα. Ήξερα πως μόνο δάκρυα και πόνος θα ήταν ότι θα έμενε.

Και πρέπει να με πείσω αύριο να φύγω μακριά από εδώ για να μην σε ψάξω

Να με εξαντλήσω τόσο πολύ που δεν θα με κρατάνε άλλο τα πόδια και τα χέρια μου θα αφήνουν τα κλειδιά να πέσουν.

Πρέπει να φανώ δυνατή. Να μην σκέφτομαι ότι είσαι τόσο κοντά μου και να μην σου δημιουργήσω κανένα πρόβλημα.

Μόνο μια αγκαλιά ήθελα

Τίποτε άλλο

Λείπεις

Αβάσταχτη λύπη

Καλό μήνα αγαπημένοι μου

Να με αγαπάς!


Ανθίζω όταν με αγαπούν...

Οι φίλοι

Σου προσφέρουν ασφάλεια και σιγουριά

Ακόμα και αν δεν τους βλέπεις καθημερινά

Ακόμα και αν τους μιλάς κάθε 3 μήνες

Ακόμα και αν σου μιλούν μια φορά το χρόνο

Αν υπάρξει σύνδεση μια φορά
Όσος χρόνος απουσίας και να υπάρξει
Ξέρεις ότι ο φίλος σου είναι εκεί


Πάντα πίστευα οτι δεν έχω φίλους
Ένιωθα κάπως λειψή
Μου αρέσει να είμαι μόνη μου
Αλλά κάποιες φορές οι φίλοι είναι σαν την ανάσα.

Είμαι ευγνώμων για όσα έχω
Και για όσους υπάρχουν στη ζωή μου

Ακόμα και για την απουσία τους, εκούσια ή ακούσια
Το συναίσθημα μου δεν αλλάζει.
Δονείται από αγάπη!!!