ΚΕΝΟ....: 2020

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2020

Ίσως

Η ζωή σου δίνει τους ανθρώπους που αξίζεις.

Μερικές φορές σου δίνει ακόμα και αυτούς που δεν αξίζεις, αλλά μόνο και μόνο για να καταλάβεις ποια είναι η διαφορά.

Αν την καταλάβεις...

Αν μπορείς να δεις πέρα από τον μικρούτσικο εαυτό σου...

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2020

Sophie lies - Χριστουγεννιάτικο

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2020

Αγωνιώ

Είναι στα βαθύτερα και στα πιο σημαντικά πράγματα που είμαστε απερίγραπτα μόνοι.

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2020

Δεκέμβριος

Δε μπόρεσα

να σ' αντικαταστήσω

με κανέναν

όχι γιατί ήσουν αναντικατάστατος

απλώς γιατί από έρωτα σε έρωτα

πάντα μεσολαβεί λίγο κενό

Ντίνος Χριστιανόπουλος-

Μικρά ποιήματα

Εκδόσεις: Ιανός

(Μια ζωή, μια αιωνιότητα, ένα μικρό κενό)

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2020

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2020

Φοβάμαι

Δεν ξέρω πόσο θα περπατήσω ακόμη.

Το πήρα ευθεία, όπως κάνουν όλοι.

Κι αν φτάσω κάπου τελικά, αν περάσω από εδώ και ξεφύγω ζωντανός, εγώ ξέρω πως δεν θα έχω σε κανέναν να το πω.

Κι αν φτάσω κάπου και δεν είσαι κι εσύ μαζί, η έξοδος, το ταξίδι και ο προορισμός θα έχουν όλα χάσει την αξία τους.

Μικρή Ωδή σ'εμάς λίγο πριν το τέλος

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2020

Εις μνήμην 10 χρόνια μετά

Τώρα όμως βράδιασε.

Ας κλείσουμε την πόρτα

κι ας κατεβάσουμε

τις κουρτίνες

γιατί ήρθε ο καιρός των απολογισμών.

Τι κάναμε στη ζωή μας;

Ποιοι είμαστε; Γιατί εσύ κι όχι εγώ;

Καιρό τώρα δεν χτύπησε κανείς

την πόρτα μας κι ο ταχυδρόμος έχει

αιώνες να φανεί.

Α, πόσα γράμματα, πόσα ποιήματα

που τα πήρε ο άνεμος του Νοεμβρίου.

Κι αν έχασα τη ζωή μου

την έχασα για πράγματα ασήμαντα: μια λέξη ή ένα κλειδί, ένα

χτες ή ένα αύριο

όμως οι νύχτες μου έχουν πάντα ένα άρωμα βιολέτας

γιατί θυμάμαι.

Πόσοι φίλοι που έφυγαν χωρίς ν’ αφήσουν διεύθυνση, πόσα λόγια χωρίς ανταπόκριση

κι η μουσική σκέφτομαι είναι η θλίψη εκείνων που δεν πρόφτασαν ν’ αγαπήσουν.

Ώσπου στο τέλος δεν μένει παρά μια θολή ανάμνηση από το

παρελθόν (πότε ζήσαμε;)

και κάθε που έρχεται η άνοιξη κλαίω γιατί σε λίγο θα φύγουμε και

κανείς δεν θα μας θυμηθεί.

Τάσος Λειβαδίτης- Άνεμος Νοεμβρίου

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2020

11/11/20

Εδώ και πολύ καιρό, κάθε συνάντηση με έναν άλλον άνθρωπο έχει υπάρξει μια πρόσκρουση.

Νιώθω υπερβολικά,

αισθάνομαι υπερβολικά,

είμαι εξουθενωμένη από τον απόηχο ακόμη και της πιο σύντομης συζητήσης.

Όμως η πιο ισχυρή σύγκρουση ήταν και είναι με τον αδιάλλακτο, βασανιστικό και βασανιζόμενο εαυτό μου.

Αισθάνομαι σαν ένα ανεπαρκές μηχάνημα,

ένα μηχάνημα που χαλάει την κρισιμότερη στιγμή,

που φθείρεται μέχρι καταστροφής,

που "δεν παίρνει μπρος",

ή, ακόμα χειρότερα,

εκρήγνυται στο πρόσωπο ενός αθώου ανθρώπου."

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2020

Θλίψη

Και απογοήτευση

Πώς μπόρεσες μου λες;

Άξιζα τέτοια συμπεριφορά;

Θλίψη και απογοήτευση

Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2020

Δεσμοί....

Τι πάει να πει «ημερώσει;»

– Εσύ δεν είσαι απ’ εδώ, είπε η αλεπού, τι γυρεύεις;

– Γυρεύω τους ανθρώπους, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Τι πάει να πει «ημερώσει;»

– Οι άνθρωποι, είπε η αλεπού, έχουν τουφέκια και κυνηγούνε. Μεγάλος μπελάς! Ανατρέφουν όμως και κότες. Αυτό είναι το μόνο τους όφελος. Κότες γυρεύεις;

– Όχι, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Γυρεύω φίλους. Τι πάει να πει «ημερώσει;»

– Είναι κάτι που παραμελήθηκε πολύ, είπε η αλεπού. Σημαίνει «να δημιουργείς δεσμούς...».

– Να δημιουργείς δεσμούς;

– Βέβαια, είπε η αλεπού. Για μένα, ακόμα δεν είσαι παρά ένα αγοράκι εντελώς όμοιο μ’ άλλα εκατό χιλιάδες αγοράκια. Και δε σ’ έχω ανάγκη. Μήτε κι εσύ μ’ έχεις ανάγκη. Για σένα, δεν είμαι παρά μια αλεπού όμοια μ’ εκατό χιλιάδες αλεπούδες. Αν όμως με ημερώσεις, ο ένας θα έχει την ανάγκη του άλλου. Για μένα εσύ θα είσαι μοναδικός στον κόσμο. Για σένα εγώ θα είμαι μοναδική στον κόσμο...

– Αρχίζω να καταλαβαίνω, είπε ο μικρός πρίγκιπας. Ξέρω ένα λουλούδι...νομίζω πως με ημέρωσε...

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2020

"ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ"

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2020

Αγάπη/πόνος

https://vimeo.com/464720998

“Μπορούμε να γνωρίζουμε τον πόνο της αγάπης αλλά δεν ξέρουμε την αγάπη την ίδια” συνειδητοποιεί ο ήρωας της σημερινής ραδιοφωνικής ταινίας που πρέπει να αποφασίσει αν είναι ένας από αυτούς που είναι καμωμένοι για να αγαπούν ή από αυτούς που είναι φτιαγμένοι για να ζουν. Διάλεξε τού λένε, κι αυτός δειλιάζει. Τις απαντήσεις στον ήρωα (και σε άλλους πολλούς που μαζεύτηκαν ξαφνικά πολλοί) θα τις φέρουν απροσδόκητες μουσικές περιπλοκές αποτυπώνοντας πιθανές απαντήσεις για όσους διστάζουν να διαλέξουν μεταξύ της -επιβιωτικά- τυχοδιωκτικής ζωής που γίνεται αυτοσκοπός και της αγάπης: της εμμονικής, που γίνεται, συχνά, ματαιωμένος στόχος. “Γιατί να μην τα διαλύσουμε όλα μπας και ξανασυντεθούν καλύτερα” καταλήγει ο ήρωάς μας και κανείς δεν ξέρει αν κοροϊδεύει ή αν το εννοεί. Κι εκεί επεμβαίνουν επινοητικά όσοι θα ψηφίσουν στο σημερινό “δημοψήφισμα": πρώτα ζωή κι ύστερα αγάπη ή το αντίστροφο;

Uploaded on October 04, 2020

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2020

Κυριακή...

"Οι σκέψεις μου ανήκουν σε εμένα μόνο, μπορώ να σκέφτομαι ό, τι θέλω. Όμως δε θα μιλήσω. Όλοι αυτοί που θα μπορούσα να τους πω τις κρυφές μου σκέψεις [...] δεν θα μάθουν ποιος πραγματικά είμαι."

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2020

Ίσως...

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2020

Σουελ

Μήτσο αγαπώ το μπράτσο σου.

Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2020

Μια αγαπημένη...

Έχω μια τσαλακωμένη φωτογραφία σου.

Την τρίβω στο σώμα μου.

Σαπούνι και με καθαρίζει,

νερό και με ξεπλένει,

κάρβουνο και με ζεσταίνει.

| Γιάννης Κοντός | Η υποτείνουσα της Σελήνης | εκδόσεις Κέδρος |

Δευτέρα 31 Αυγούστου 2020

Το δωμάτιο του Τζιοβάνι

χρειάζεται δύναμη για να θυμάσαι, χρειάζεται μια άλλου είδους δύναμη για να ξεχάσεις, πρέπει να είναι κανείς ήρωας για να τα κάνει και τα δύο. Οι άνθρωποι που θυμούνται τρελαίνονται από τον πόνο, τον πόνο να αναβιώνουν αιωνίως το θάνατο της αθωότητας τους. Οι άνθρωποι που ξεχνούν παθαίνουν μια άλλου είδους τρέλα, την τρέλα της άρνησης του πόνου και του μίσους της αθωότητας. Κι ο κόσμος είναι κατά κανόνα χωρισμένος ανάμεσα σε τρελούς που θυμούνται και τρελούς που ξεχνούν. Οι ήρωες είναι σπάνιοι.