Ανησυχώ

 

Φοβάμαι

 Δεν ξέρω πόσο θα περπατήσω ακόμη.

Το πήρα ευθεία, όπως κάνουν όλοι.

Κι αν φτάσω κάπου τελικά, αν περάσω από εδώ και ξεφύγω ζωντανός, εγώ ξέρω πως δεν θα έχω σε κανέναν να το πω.

Κι αν φτάσω κάπου και δεν είσαι κι εσύ μαζί, η έξοδος, το ταξίδι και ο προορισμός θα έχουν όλα χάσει την αξία τους.

Μικρή Ωδή σ'εμάς λίγο πριν το τέλος

Αγαπημένε μου

Κάποιες μέρες σαν και αυτή,
σε χρειάζομαι
να περνάς τα δάχτυλα σου
στα μαλλιά μου
και να μου μιλάς

Διαβάζοντας

Την αλληλογραφία του Γιώργου Σεφέρη με τη Μαρώ
Δεν μπορώ να μην σκέφτομαι τα χιλιάδες ηλεκτρονικά γράμματα που έχουμε ανταλλάξει τόσα χρόνια

Και άνοιξα το mail θυσαυροφυλακιο
Και κοίταξα κάποιες παλιές φωτογραφίες
Άνοιξα μόνο ένα mail που έγραφες
"Τίποτα και κανείς δεν θα μας χωρίσει"

Πόσο λάθος και συνάμα πόσο σωστό

Μαζί δεν ήμαστε
Αλλά πάντα και παντού μαζί

Άνοιξα ακόμα ένα στην τύχη

Και ήταν θλιβερό και πονεμένο γεμάτο δάκρυα

Και δεν το διάβασα όλο
Δεν μπορώ να διαβάσω τα μύνηματα μας

Ντρέπομαι και φοβάμαι για όσα έχω πει

"Πόσα πράγματα μας εμποδίζουν να είμαστε απλοί"
 "Φοβουμαι μήπως έτσι συνηθίσω από μακριά να σ'αγαπώ"

Να προσέχεις

Όταν διαβάζεις

Και μέσα στο βιβλίο
Βρίσκεις κομμάτια δικά σου
Κάποιος έχει αποτυπώσει τις σκέψεις
Και τα συναισθήματα σου
Και ελπίζεις ξανά

Ακούς..

Μπορείς να πάρεις και τα μάτια μου

Να έχεις κάποιον να σε προσέχει

Μην τα κοιτάς έτσι βουρκωμένα

Άμα τα σκουπίσεις βλέπουν καθαρά

Μόνο σε παρακαλώ

Λύσε μου τα χέρια

Να σε αγκαλιάσω πριν φύγεις…

Ήθελα να σου πω...

Ότι μου λείπεις πολύ

Μα δεν τολμώ

Να προσέχεις οπου και αν είσαι...

Κάπως έτσι

Νιώθω

Αλλά αμέσως σκέφτομαι

Έχε πίστη και όλα καλά θα πάνε μόνο Θεέ μου φύλαγε με από εμένα .
Κράτα το στόμα μου κλειστό και τα μάτια μου ανοιχτά.
Κλείσε με σαν στρείδι αλλά φόρεσε μου την πιο λαμπρή                               μου πανοπλία.

Θα τα καταφέρω

Σε ευγνωμωνώ για όσα μου είχες πει
Πριν 2 χρόνια και τόσο καιρό εγώ
Τα έκανα κτήμα μου
Και μπόρεσα να ανταπεξέλθω
Στην σημερινή δυσκολη μέρα

Είσαι κάπου εκεί έξω

Μου αρκεί να υπάρχεις

Ο φόβος της απουσίας σου με κάνει να τρέμω

Για την ώρα έχασα εμένα

Εγγύς γάρ ο καιρός...

Ήρθε ο Φλεβάρης

Πλησιάζει η ώρα που πρέπει
Να αντιμετωπίσω

Τα νέα δεδομένα

ΦΟΒΆΜΑΙ

Έχω χαθεί μεταξύ υπογείου
Και ισογείου

Και ο πυρετός με κάνει να πονάω
Και να ιδρώνω
Όλη η αγωνία μου ξεχύνεται
Από τους πόρους του κορμιού μου

Και τώρα ήρθε και η ναυτία

Ως την Δευτέρα θα με έχω τσακίσει
Μόνη παρηγοριά η μουσική και το βιβλίο μου όταν δεν σφαδάζω από τον πόνο

Και εσύ
που να είσαι εσύ

Ας ήξερα μόνο ότι εισαι κάπου
...όχι μονο ζωγραφισμένος στη σάρκα μου
να σεργιανίζεις όπου πάω

Ετοιμάσου
Θα βάλουμε το φωτεινό  μας χαμόγελο
Και θα πάμε χέρι χέρι

Μην τυχόν και κατάλαβει κανείς
Μόνο εσύ και εγώ θα ξέρουμε
Ότι το μόνο που θέλουμε είναι να δούμε
Την θάλασσα