Θάλασσα

 Έχει κανείς δικαίωμα , μιλώντας για τον εαυτό του, να παραλείψει κάτι που επηρέασε ολόκληρη την ύπαρξη του και που το έφερνε στο νου του κάθε μέρα της ζωής του;

Μπορεί το κάθε μέρα να είναι υπερβολή, αν και όχι μεγάλη.

Δεν έχω ανάγκη να "ανακαλώ" εσένα , είσαι πάντα παρών.

Είσαι το τέλος μου και η αρχή μου, είσαι το άλφα και το ωμέγα.

Βρέχει πάλι...

Για σκέψου να μην πρόφταινα

κι αυτό το καλοκαίρι

να δω το φως ξανά εκτυφλωτικό

να νιώσω την αφή του ήλιου στο κορμί μου

να οσμιστώ δροσερές και χαλασμένες μυρωδιές

να γευτώ γλυκόξινες και πιπεράτες γεύσεις

ν’ ακούω τα τζιτζίκια ως τα κατάβαθα της νύχτας

να καταλαβαίνω τούς δικούς μου που αγαπώ

να μην αδημονώ μ’ αυτούς που με στηρίζουν

να σκέφτομαι κι εκείνους που θέλησα να ξεχάσω

να βρίσκω φίλους που έρχονται από μακριά

ν’ αφήνω κι άλλες ζωές να μπαίνουν στη δική μου

να κολυμπάω σε θάλασσες ζεστές

ν’ αντικρίζω φρέσκα σώματα γυμνά

ν’ αναπολήσω έρωτες, να ονειρευτώ καινούργιους

ν’ αντιληφθώ τα πράγματα που αλλάζουν.

«Άλλο ένα καλοκαίρι» (Τίτος Πατρίκιος)

Εγγύς γάρ ο καιρός...

Ήρθε ο Φλεβάρης

Πλησιάζει η ώρα που πρέπει
Να αντιμετωπίσω

Τα νέα δεδομένα

ΦΟΒΆΜΑΙ

Έχω χαθεί μεταξύ υπογείου
Και ισογείου

Και ο πυρετός με κάνει να πονάω
Και να ιδρώνω
Όλη η αγωνία μου ξεχύνεται
Από τους πόρους του κορμιού μου

Και τώρα ήρθε και η ναυτία

Ως την Δευτέρα θα με έχω τσακίσει
Μόνη παρηγοριά η μουσική και το βιβλίο μου όταν δεν σφαδάζω από τον πόνο

Και εσύ
που να είσαι εσύ

Ας ήξερα μόνο ότι εισαι κάπου
...όχι μονο ζωγραφισμένος στη σάρκα μου
να σεργιανίζεις όπου πάω

Ετοιμάσου
Θα βάλουμε το φωτεινό  μας χαμόγελο
Και θα πάμε χέρι χέρι

Μην τυχόν και κατάλαβει κανείς
Μόνο εσύ και εγώ θα ξέρουμε
Ότι το μόνο που θέλουμε είναι να δούμε
Την θάλασσα

Αν κάτι ζήλεψα.........

Αν κάτι ζήλεψα είναι τους ανέμους...
το βοριά που καθαρίζει και το νοτιά γιατί ξυπνάει τις μνήμες από τα παλιά χτυπήματα και μας θυμίζει πως το κακό περνάει...
την αύρα που ψιθυρίζει για τ' απογεύματα της αγάπης
και την ανεμοθύελλα που τόσο μοιάζει στις επαναστατημένες ψυχές, που τώρα σιωπούν...αν κάτι ζήλεψα είναι την ελεύθερη παντοδυνα...μία των ανέμων...

Αν κάτι ζήλεψα είναι μια θάλασσα, που να τη δέρνουν οι άνεμοι σου και ν' αφρίζει. Και με νοτιά και με βοριά. Κι ύστερα σαν επαναστατεί η ψυχή σου να ορμάει στα βράχια αλύπητα. Και να χαϊδεύει μες την αύρα της κορμιά, καρδιές και βότσαλα।