Δείπνο αντιβαρύτητας

 Γυρίζω προς τα μέσα

Γιατί το έξω με πονάει περισσότερο

Εγώ σε αγάπησα εδω...

 

Πάντα...

 Υπάρχουν μέρες

Που δεν χωράνε σε λέξεις...

Σπάνια

Σπάνια Ακούω μουσική εκτός από κλασσική για να μην πονάω

Σήμερα καταλάθος άλλαξα σταθμό και έπεσα σε αυτό. 

Αίμα... Πληρώνω με το αίμα της καρδιάς μου.

P.S Με μάθατε καλά ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο και ότι δεν υπάρχουν συμπτώσεις.

Το μύνημα ελήφθη και διαβιβάστηκε προς πάσα κατεύθυνση.

Τώρα περιμένω να δω τον λαγό.

 

558 ημέρες

 Από την τελευταία φορά που επικοινωνησες μαζί μου

Και σήμερα...

Θεωρησες σημαντικό να μου πεις ότι σου λείπω πολύ

Πώς σου πέρασε από το μυαλό ότι εμένα δεν μου λείπεις;

Ότι πέρασε έστω και μια μέρα να μην σε σκεφτώ;

Να σου πω καλημέρα;

Να σου ζητήσω να με πάρεις αγκαλιά;

Πώς μπόρεσες να σκεφτείς ότι πια δεν σε σκέφτομαι;

Και μόνο που είδα ποιος έστελνε mail άρχισα να κλαίω

Γονάτισα για να βρω κουράγιο να το διαβάσω 

Τόσο φοβήθηκα

Θα γελάσεις ή μάλλον θα θυμώσεις αλλά σκέφτηκα πως πέθανε ο Τάκης

Πού είναι ο Τάκης;

Που είναι ο κολλητός μου;

Μου άνοιξες σήμερα μια πληγή στο στήθος που αιμορραγεί ακατάσχετα και νιώθω να χάνομαι και να σβήνω στην απουσία σας. Έκλαψα όπως καιρό είχα να το κάνω. 

Είμαι δική σας 

Μόνο δική σας 

Του Κώστα και του Τάκη

Κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να πλησιάσει στο ελάχιστο την ψυχή μου

Δεν το καταλάβατε

Σας αγαπώ

Μου λείπετε και πονάω 

Μου λείπετε. Σας το λέω κάθε μέρα. 

Μου λείπετε .

Θυμάσαι?