Εγώ σε αγάπησα εδω...

 

ΦΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ..........

_ Η ενήλικη αγάπη είνα η απόφαση να κοπιάσεις για την ελευθερία του άλλου ωστε να επιλέξει να κάνει οτι θέλει με την ζωή του.Ακόμα κ αν δεν συμπεριλαμβάνει εσένα μέσα σε αυτήν.

_ Συμφωνώ σε όλα εκτός απο τη λέξη ενήλικη.Η αγάπη είναι μια κ δεν υπάρχει ενήλικη ή ανήλικη.ι

_ Καλά θα το πω στον χοντρό... _Ποιός είναι αυτός?

_ Ο Χόρχε, ο ψυχίατρος...

_ Ψυχίατρος κ έδωσε ηλικία στην αγάπη?Μάλλον μιλούσε σε συγκεκριμένο άνθρωπο.

_ Εννοεί την ώριμη αγάπη,την ερωτική, και όχι όποια άλλη αγάπη γιαυτό και την ορίζει ενήλικη!

_Μάλιστα...Εσύ τις ξεχωριζεις τις αγάπες?

_Αλλιώς αγαπούσα σαν παιδί,αλλιώς στα 20,στα 30,αλλιώς όταν σε γνώρισα...ποιο βαθιά.

_ Ναι ποιό βαθιά,ποιο ώριμα και με ποιό ανοιχτό μυαλό.Καμιά φορά όμως σκέφτομαι αξίζουν όλα αυτά ή να γυρίσουμε στην ποιό παλιά αγάπη?Σε αυτήν που σε έκανε να μην βλέπεις και να μην ακούς τίποτα και να κάνεις μόνο αυτό που σου λέει η καρδιά σου?

_Οχι ...δεν θα ήθελα την πριν αγάπη γιατί ήταν επιδερμική.Τώρα είναι γεμάτη η ψυχή μου,γεματη αγάπη!!

_Μια αγάπη που καταλήγει που? Που βγάζει όλο αυτό? Όλοι ξέρουμε την κατάληξη μια τέτοιας αγάπης και γιαυτό αναρωτιέμαι ποια είναι η καλύτερη?Αυτή σήμερα ή η άλλη χθές? Απάντηση δεν πήρε ποτέ κανείς και ξέρω οτι θα μείνω με την απορία αλλά όπως και να έχει σε ευχαριστώ πολύ γιατι με έκανες να τις ζήσω ολες।

_Και τώρα? Τι γίνεται τώρα?

_Τίποτα.Απλά δεχόμαστε την αγάπη όπως μας έρχεται χωρίς να το σκεφτόμαστε...

_Και αγαπάμε με ολα τα κύτταρα μας ενεργά!!!

_Και τα πεθαμένα...Μέχρι και αυτά αναστήθηκαν!Ετσι νιώθω...

_Σήμερα μόνο?

_Από τον καιρό που μιλούσαμε χωρίς καν να ξέρω ποιά είσαι...Από τότε μου έκανε κλικ!

_Κλίκ? Ετσι το ένιωσες? Αυτό είναι?

_Ναι με έδεσε αμέσως με τις πρώτες κουβέντες που είπαμε και αυτό δεν μπόρεσα να το εξηγήσω ποτε...

_Κάρμα? Πεπρωμένο?Υπάρχει?

_Οτι και να είναι δεν με ενοχλεί πως το λένε...Με ενδιαφέρει που το ζώ!

_ Εμένα με ενδιαφέρει που πετάω....Μου έδωσες φτερά...

ΑΥΤΟ ΕΊΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ....

ΦΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ...................


(όταν η ओज़लिना μιλουσε με τον ओज़ल κ είχε φτερά στην ψυχή...τώρα έγινε ανάμνηση,ίσως κ εφιάλτης εκείνου που τόσο αγαπούσε.....)

..Γι αυτό αν τύχει και μ΄αγαπήσεις..

Είναι επειδή είμαστε παρέα με το παιδί
κι αμέτρητες φορές – αγκαλιά απ΄την μέση
μετρήσαμε τ΄αμέτρητα τ΄άστρα
και κείνα που λέγανε για καλύτερα χρόνια
τα φάγαμε βγάζοντας κουβάδες με νερό
γαι να μπορούν να ταξιδεύουνε για πάντα
τα πλοία που δεν άραξαν
κι είναι επειδή μια και κάτω
κατεβάσαμε όλα τα ξυνισμένα κρασιά
και βγάλαμε τα σωθικά μας τραγουδώντας
γεμάτα παράπονο – παιδιακίσια πράματα -
τον Ιούλιο κάποτε.
Γιαυτό άμα κάνει κανείς μια κίνηση πίσω
για να μας χαϊδέψει
κάνουμε εμείς μια κίνηση πίσω
σα να μη φάμε ξύλο.
Γι αυτό αν τύχει και μ΄αγαπήσεις
πρόσεχε σε παρακαλώ πολύ πολύ
πως θα μ΄αγκαλιάσεις.





Πονάει εδώ.

Κι εδώ.

Κι εκεί.


Μη!

Κι εδώ.

Κι εκεί.


Κατερίνα Γώγου - "Ιδιώνυμο"

ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ,Μ'ΑΚΟΥΣ????????

Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ' ακούς?
Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ' ακούς?
Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ' ακούς,μαχαίρι!
Σαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούς
Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ' ακούς?
Είμ' εγώ, μ' ακούς?
Σ' αγαπώ, μ'ακούς?
Σε κρατώ και σε πάω και σου φορώτο λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ' ακούς?
Που μ' αφήνεις, που πας και ποιος, μ' ακούς,σου κρατεί το χέρι πάνω απ' τους κατακλυσμούς?

Οι πελώριες λιάνες και των ηφαιστείων οι λάβες,θα 'ρθει μέρα, μ' ακούςνα μας θάψουν, κι οι χιλιάδες ύστερα χρόνοι.
Λαμπερά θα μας κάνουν πετρώματα, μ' ακούς?
Να γυαλίσει επάνω τους η απονιά, μ' ακούς,των ανθρώπων
Και χιλιάδες κομμάτια να μας ρίξει.
Στα νερά ένα ένα, μ' ακούς,τα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ' ακούςκι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ' ακούς?
Όπου κάποτε οι φιγούρεςτων Αγίωνβγάζουν δάκρυ αληθινό, μ' ακούς?
Οι καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ' ακούς?
Ένα πέρασμα βαθύ να περάσω
Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς
Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ' ακούς?
Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ' ακούς,της αγάπηςμια για πάντα το κόψαμεκαι δε γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς?
Σ' άλλη γη, σ' άλλο αστέρι, μ' ακούςδεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέραςπου αγγίξαμε, ο ίδιος, μ' ακούς?
Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ' άλλους καιρούςαπό τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ' ακούς,να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ' ακούς?
Μες στη μέση της θάλασσαςαπό μόνο το θέλημα της αγάπης, μ' ακούςανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ' ακούς?
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούςΆκου, άκουΠοιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει –ακούς?;
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει –ακούς?
Είμ' εγώ που φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω, μ' ακούς?
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς?

(Ελυτης, Μονογραμμα)

Ποσα λογια εχω να πω..........

ποσα εχουν μαζευτει μεσα μου και ψαχνουν απελπισμενα διεξοδο?

χειμμαρος να γινω..........

πουλι να πεταξω μακρια............

πνιγομαι θελω να βγω απο εμενα.............

κωστη δεν εισαι εδω αλλα εισαι παντου

Με γνώρισες μια νύχτα του Σεπτέμβρη
κάπου με μια παρέα
τα μάτια μου, σου θύμιζαν Δεκέμβρη
κατεβασμένη όμως είχα την αυλαία

Δύσκολα σε δέχτηκα κοντά μου
όμως εσύ επέμενες
ξέροντας όλα τα πείσματά μου
στο τέλος όμως μ έπεισες

Περάσαμε όμορφες στιγμές
και μ είχες πάντα πλάι
κάναμε σκέψεις θετικές
μου διωξες το σκοτάδι

Σε ευχαριστώ αγαπη μου
όλα ηταν ωραία

που μου εδωσες τα χερια σου
να φύγουμε παρέα

Ήρθε η ώρα κι στιγμή
για να σ ευχαριστήσω
που μ αγαπησες τόσο πολύ
και ας με αφηνεις μονη......