Τρίτη 31 Μαρτίου 2020

31/3/2020

Τελευταία μέρα του Μάρτη.
Ένας μήνας εφιάλτης.
Όλη τη ζωή μου έβλεπα εφιάλτες αλλά στο πρώτο φως χάνονταν
Τώρα νιώθω πως δεν τελειώνουν ποτέ
Τρέμουν τα χέρια μου
Άρχισα να καπνίζω
Μετά την εφημερία πίνω για να σταματήσω το ρίγος και τον τρόμο στα χέρια
Δεν κοιμάμαι
Δεν τρώω
Μόνο αγωνιώ για όσους αγαπώ
Φοβάμαι τι θα φέρω σπίτι και πριν μπω μέσα κάνω μπάνιο με καυτό νερό και τρίβω με μανία ακόμα και τα δάχτυλα στα πόδια
Έκοψα τα μαλλιά μου μόνη μου
Δεν αγκαλιάζω και δεν φιλάω τα παιδιά μου
Τρέμω σε κάθε τηλεφώνημα
Σε κάθε μύνημα
Τι κακό μαντάτο θα διαβάσω
Ζω στο φόβο
Του αντιστέκομαι με την μουσική
Με τα βιβλία
Με τα λουλούδια
Όμως τις νύχτες με γραπωνει και με στραγγαλίζει
Θέλω να έρθει η μέρα που θα νιώσω ελεύθερη
Που δεν θα φοβάμαι για τους αγαπημένους μου που είναι μακριά ότι δεν θα τους ξαναδώ
Η αγάπη μου με κρατά όρθια όταν όλα μέσα μου θρυματιζονται
Μην μου πάθετε τίποτα
Μην με αφήσετε να ζω στον πόνο
Η αγάπη θα μας σώσει

https://youtu.be/_5voc2lLPdo

If the sun would lose its light
And we lived an endless night
And there was nothing left
That you could feel
That's how it would be
My life would seem to me
If I didn't have your love
To make it real
If the stars were all unpinned
And a cold and bitter wind
Swallowed up the world
Without a trace
Oh well that's where I would be
What my life would seem to me
If I couldn't lift the veil
And see your face
And if no leaves were on the tree
And no water in the sea
And the break of day
Had nothing to reveal
That's how broken I would be
What my life would seem to me
If I didn't have your love
To make it real
If the sun











Πέμπτη 26 Μαρτίου 2020

Διάθεση άθλια...

Δεν ξέρω πραγματικά
από ποιον εχθρό να φυλάγομαι.
Εκείνο που ξέρω
είναι πως έμαθα να ζω
με αξιοπρέπεια και υπευθυνότητα.
Να πορεύομαι με συναισθήματα,
όνειρα και προσδοκίες.
Να έχω τις δικές μου
ηλίθιες εξαρτήσεις του μυαλού
και να γουστάρω.
Ελευθερία να σκέφτομαι και να πράττω
σύμφωνα με τις επιλογές μου.
Μαζί με δικούς μου ανθρώπους,
να μοιράζομαι στιγμές
γεμάτες με γέλια,  χαρές,
ακόμα και κλάματα.
Τρομάζω στην αβεβαιότητα.
Φοβάμαι το χάος, την χειραγώγηση,
την τρέλα του μυαλού.
Πιστεύω πως οι ανθρώπινες σχέσεις
ενισχύονται κατά κόρων με επαφές.
Στα σ΄ αγαπώ ημερεύουν οι άνθρωποι,
μα πρέπει να λέγονται από κοντά.
Με αγγίγματα, με χάδια,
με αγκαλιές, με φιλιά,
με έρωτα.
Ο φόβος για τον άγνωστο εχθρό
κάνει τους ανθρώπους απάνθρωπους.
Δεν θέλω να ζω στο φόβο
για το αύριο και στις σκιές του θανάτου.
Οι μέρες που περνούν
μοιάζουν με καζάνι που βράζει σιωπηλά
κι εγώ πασχίζω να ξυπνήσω
από τον αδυσώπητο εφιάλτη.
#agigmatrelas 25/3/20







Κυριακή 15 Μαρτίου 2020

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2020

Στις δύσκολες μέρες που ζούμε...

| Charles Bukowski | 16 Αυγούστου 1920 - 9 Μαρτίου 1994 |

Αν δε σε ξαναδώ ποτέ
θα σε κουβαλώ πάντα
μέσα μου
- κι έξω -
στα ακροδάχτυλά μου
και τις γωνίες του μυαλού μου
και στο κέντρο
- κεντρικά
του τι είμαι και τι απέμεινε.

Ανασαίνω ξανά
Στην πρώτη γραμμή
Ο εχθρός είναι αόρατος
Νιώθω δυνατή να σας φροντίσω όλους
Σας αγαπώ