Απώλειες

 Έφερε ο νέος χρόνος και εύχομαι να σταματήσει σύντομα

Όσο και αν έχω εξοικειωθεί με τον θάνατο δεν παύει να είναι ένα τραυματικό γεγονός ειδικά όταν αφορά αγαπημένα σου πρόσωπα

Άλλωστε είναι το μόνο μη αναστρέψιμο γεγονός στη ζωή μας

Δεν είμαι και πολύ καλά

Βλέπω πάλι εφιάλτες

Ξυπνάω και δεν ξέρω που είμαι

Η δουλειά με έχει κουράσει αφάνταστα

Και επιπλέον εξαντλώ τον εαυτό μου για να μην σκέφτομαι και να μπορώ να κοιμηθώ βαθιά

Κάτι μου φταίει

Κάτι με πονάει

Ξέρω καλά τι με αγχωνει και τι μου τρώει την ψυχή μέρα νύχτα

Παλεύω με τον ίδιο μου τον εαυτό  

Δύσκολες μέρες αυτές

Θα περάσουν

Κάνω υπομονή 

Ήρθες

 Στον ύπνο μου

Και ήσουν εφιάλτης

Εναρμονισμενος στο φρικτό πνεύμα τον ημερών

Και νιώθω τόσο απαίσια αυτή τη στιγμή

Που θέλω να κουβαριαστω και να κρυφτώ μέσα μου , να μην με βρει κανείς

Η αγάπη που γίνεται θάνατος, σωματικός και ψυχικός

Η αφοσίωση, η λατρεία , το δέσιμο, το δοσιμο, το μοναδικό, το απόλυτο, η ταύτιση που έχουν πάντα φρικτή κατάληξη

Χέρια μιαρά που βρωμιζουν τις πιο αγνές γωνιές της ψυχής

Στόμα γλειωδες που σαν άλλο βαμπίρ ρουφάει τη ζωή σου

Σε σκεφτόμουν καθώς γύριζα σπίτι και ζήτησα μια αγκαλιά

Και ήρθες στον ύπνο μου και με σκότωσες με εκείνο τον τρόπο που σε σκοτώνουν και εξακολουθείς να ανασαίνεις.

Δεν με αγαπάς

Φοβάμαι

 Δεν ξέρω πόσο θα περπατήσω ακόμη.

Το πήρα ευθεία, όπως κάνουν όλοι.

Κι αν φτάσω κάπου τελικά, αν περάσω από εδώ και ξεφύγω ζωντανός, εγώ ξέρω πως δεν θα έχω σε κανέναν να το πω.

Κι αν φτάσω κάπου και δεν είσαι κι εσύ μαζί, η έξοδος, το ταξίδι και ο προορισμός θα έχουν όλα χάσει την αξία τους.

Μικρή Ωδή σ'εμάς λίγο πριν το τέλος

Εμένα

τα μέσα μου
όσο περνάει ο καιρός
μαυρίζουν.
Χρώμα δεν έχει μείνει
μέσα τους.

31/3/2020

Τελευταία μέρα του Μάρτη.
Ένας μήνας εφιάλτης.
Όλη τη ζωή μου έβλεπα εφιάλτες αλλά στο πρώτο φως χάνονταν
Τώρα νιώθω πως δεν τελειώνουν ποτέ
Τρέμουν τα χέρια μου
Άρχισα να καπνίζω
Μετά την εφημερία πίνω για να σταματήσω το ρίγος και τον τρόμο στα χέρια
Δεν κοιμάμαι
Δεν τρώω
Μόνο αγωνιώ για όσους αγαπώ
Φοβάμαι τι θα φέρω σπίτι και πριν μπω μέσα κάνω μπάνιο με καυτό νερό και τρίβω με μανία ακόμα και τα δάχτυλα στα πόδια
Έκοψα τα μαλλιά μου μόνη μου
Δεν αγκαλιάζω και δεν φιλάω τα παιδιά μου
Τρέμω σε κάθε τηλεφώνημα
Σε κάθε μύνημα
Τι κακό μαντάτο θα διαβάσω
Ζω στο φόβο
Του αντιστέκομαι με την μουσική
Με τα βιβλία
Με τα λουλούδια
Όμως τις νύχτες με γραπωνει και με στραγγαλίζει
Θέλω να έρθει η μέρα που θα νιώσω ελεύθερη
Που δεν θα φοβάμαι για τους αγαπημένους μου που είναι μακριά ότι δεν θα τους ξαναδώ
Η αγάπη μου με κρατά όρθια όταν όλα μέσα μου θρυματιζονται
Μην μου πάθετε τίποτα
Μην με αφήσετε να ζω στον πόνο
Η αγάπη θα μας σώσει

https://youtu.be/_5voc2lLPdo

If the sun would lose its light
And we lived an endless night
And there was nothing left
That you could feel
That's how it would be
My life would seem to me
If I didn't have your love
To make it real

If the stars were all unpinned
And a cold and bitter wind
Swallowed up the world
Without a trace
Oh well that's where I would be
What my life would seem to me
If I couldn't lift the veil
And see your face

And if no leaves were on the tree
And no water in the sea
And the break of day
Had nothing to reveal
That's how broken I would be
What my life would seem to me
If I didn't have your love
To make it real

If the sun

Αγαπημένε μου

Κάποιες μέρες σαν και αυτή,
σε χρειάζομαι
να περνάς τα δάχτυλα σου
στα μαλλιά μου
και να μου μιλάς

Δεν είμαι καλά

Και δεν θέλω να το πω σε κανέναν

Γιατί αφού δεν με κατάλαβε
Ο αγαπημένος μου κολλητός Τ
Κανείς δεν θα καταλάβει
 Όμως πάλι μέσα μου είναι όλα μαύρα
Υποκρίνομαι όλες τις ώρες
Και όταν κοιμάμαι βλέπω εφιάλτες
Με μισώ όταν νιώθω τόσο χάλια
Και ακόμα περισσότερο μισώ να λέω
ΟΛΑ ΚΑΛΑ
ΣΚΑΤΑ ΕΙΝΑΙ
ΜΑΥΡΑ ΚΑΙ ΑΡΑΧΝΑ ΚΑΙ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΆ
Just another fucking day

Έβαλα φωτιά

Και έκαψα το τετράδιο που έγραφα
Όταν δεν άντεχα άλλο  πόνο
Μαζί με την δουλειά μου έχασα
Τον χώρο που είχα φυλάξει πολύτιμα
Μοναδικά αντικείμενα και αναμνήσεις
Που δεν ήθελα να δει ανθρώπου μάτι
Όσο ζω.
Και έτσι το έκαψα
Κράτησα τον απόλυτο πόνο
Αν κλείσω τα μάτια μπορώ να τα ξαναζήσω όλα λεπτό προς λεπτό
Και να ακούω χιλιάδες φορές στα αυτιά μου
Τη φράση σου που έμελλε να καθορίσει
Όλη μου τη ζωή από εκείνη τη νύχτα και μετά
Και που μόνο εσύ ίσως μπορείς
Να ξεκλειδώσεις το κελί που άθελά σου με κλειδωσες
Και σκέφτηκα να τα αφήσω εδώ
Όμως δεν άντεξα να εκθέσω την ψυχή μου ούτε καν στα μάτια μου
Και τα έκρυψα βαθιά
Εκεί που μόνο ένας εκλεκτός μπορεί να δει
Νιώθω βαθιά θλιμμένη
Έχω απίστευτα κακή διάθεση
Και μια ασήκωτη στενοχώρια
Θέλω να μιλήσω αλλά κανείς δεν θα με καταλάβει
Μόνο κατηγορίες ή ειρωνεία θα πάρω πίσω
Το καλοκαίρι με πληγώνει
Κάθε μέρα με λαμπερό ήλιο είναι μια δοκιμασία που πρέπει να την αντέξω
Και αν κάποιος με κοιτάζει από μακριά θα λέει τι υπεργαματα ευτυχισμένη είναι και τάχα κλαίγεται
Είμαι ειδικός στις ψεύτικες βιτρίνες
Από μέσα μόνο κάτι κλεφτές ματιές έριξαν
Και τρόμαξαν και το έβαλαν στα πόδια βρίσκοντας αλλού παρηγοριά σε αγκαλιά με φώς...
Χειριστικη και ηλίθια με αποκαλεσατε. Ότι απλά εκμεταλευομουν την κατάσταση για να έχω οικονομικό όφελος. Είπατε τόσα... Κάνατε πολύ περισσότερα.
Έτσι πιστεύατε ότι είναι το σωστό
Ήσασταν άτυχοι
Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός
Και εγώ είμαι ένας απλός κλόουν
Τις νύχτες που έτρεμα από φόβο ήμουν μόνη
Κανείς δεν ήξερε
Κανείς δεν έμαθε
Κανείς δεν υποψιάστηκε καν
Why?
Το έγραψα πάνω μου
Απάντηση δεν θα πάρω
Νιώθω λίγη
Νιώθω μόνη
Μου λείπω

Όταν αργείς

Αλλά καταλαβαίνεις τι εννοούσες
Ας πέρασαν χρόνια
Μπορείς να το πεις και εξέλιξη
Αλλά μπορείς και να δεις
Το απόλυτο λούκι
Και τον ψυχικό θάνατο
Που χρόνια σε κρατά
Βυθισμένο σε μαύρη πίσσα
Στον πόνο
Στο κενό
Στο σκοτάδι
Στο παντοτινό έλλειμμα
Μόνο που τώρα ξέρω τι με εξουσιάζει
Και ποιος είναι η απόλυτη εξάρτηση μου
Και δεν είναι καν σκιά
Δεν υπάρχει
Είναι η απόλυτη προβολή που θα μπορούσα να κάνω
Και μου αρέσει όσο και αν πονάω
Μαζοχισμός;
Ούτε καν

Περίεργες μέρες

Νιώθω το μυαλό μου σαν ελβετικό τυρί
Έχει γεμίσει λέξεις όπως
Απόσυρση
Αποσύνδεση
Περιχαράκωση
Ψυχωσικά
Καθήλωση
Πλαίσια
Διασυνδετική
Ομάδες
Αναφορά
Εποπτεία
Κλπ κλπ κλπ

Εφιάλτες κάθε βράδυ
Αϋπνία
Κούραση
Δυσκολεύομαι με τις αλλαγές
Νιώθω περίεργα

Και μέσα σε τόσους ειδικούς
Εγώ θέλω να μιλήσω
Μόνο σε εσένα
Μόνο εσύ
Με καταλαβαίνεις πριν καν μιλήσω

Θέλω χρόνο να καταλάβω τι μου συμβαίνει

Βρέχει και δεν κοιμάμαι...

Θέλω να σε φιλήσω σε όλες τις γλώσσες
Να σου γράψω ένα τραγούδι
χωρίς στίχους και μουσική
που να μπορείς να ακούς μόνο εσύ
Θέλω να χαράξω σ' αγαπώ στο δέρμα σου χίλιες φορές
Κι έρχεται πάντα το πρωί
Κι ήθελα τόσα να σου πω και δεν σου τα 'πα

Ούτε καν προσπάθησα να σου πω...
Προτιμώ να μην ξέρεις τι νιώθω
Άλλωστε σε ενδιαφέρει;

Εγώ παρέα

με τους εφιάλτες μου και εσύ στον άχρονο χρόνο να αδιαφορείς