Ακούω

 

Με πονάει ο Σεπτέμβρης 🙂‍↕️

Ξανά

 Δεν είμαι καλά 

Μου φεύγουν δάκρυα αλλά θέλω και να γελάσω με την γραφικότητα μου

Δεν έχω κλάψει όλο αυτό τον καιρό 

Περίεργο για τα δικά μου δεδομένα 

Νιώθω μια μόνιμη ζαλάδα και δεν μπορώ να σκεφτώ με ειρμό

Οι αναμνήσεις, 

Οι σκέψεις 

Οι απογοητεύσεις 

Τα ψέματα 

Οι αλήθειες 

Όλα έχουν γίνει ένα κουβάρι 

Επιμένω ότι το μόνο που θέλω είναι να καταλάβουν ότι δεν ήμουν αυτό που οι άλλοι τους σερβιραν 

Με πληγώνει βαθιά που δεν με "είδαν"

Άρα δεν με αγαπούσαν αρκετά 

Ο λόγος των άλλων είχε μεγαλύτερη βαρύτητα 

Και τώρα τόσα χρόνια μετά νιώθω τεράστιο θυμό μα περισσότερο απογοήτευση

Δεν μπορώ να πιστέψω ούτε να εμπιστευτώ κανέναν 

Η πληγή μου είναι πάλι ανοιχτή 

Διαβάζω

 Και νιώθω κάθε λέξη

Και κάπως πονάω....

Έτσι, χωρίς λόγο

"Σου είχα στείλει κάποτε

μια φρεσκοκομμένη φλούδα πεύκου

να σου θυμίσω τη ζωή το δάσος και τη νύχτα κάτω από τα δέντρα.

Ήτανε  κι αυτό μια αδυναμία μου. 

Με λέξεις τριμμένες με παρομοιώσεις μεταφορές κι αναλογίες

πασχίζω να μιλήσω

σαν τον μουγγό που θέλει να σου δείξει πως πονάει

και μπήγει το καρφί μέσα στο μήλο.

| Συνομιλώ άρα υπάρχω (Ευθύτης οδών) | Ποιήματα (1941 - 1974) | εκδόσεις Ύψιλον |

Για νιοστή φορά...

 Μου λείπεις και υποφέρω...

Πάντα...

 Υπάρχουν μέρες

Που δεν χωράνε σε λέξεις...

558 ημέρες

 Από την τελευταία φορά που επικοινωνησες μαζί μου

Και σήμερα...

Θεωρησες σημαντικό να μου πεις ότι σου λείπω πολύ

Πώς σου πέρασε από το μυαλό ότι εμένα δεν μου λείπεις;

Ότι πέρασε έστω και μια μέρα να μην σε σκεφτώ;

Να σου πω καλημέρα;

Να σου ζητήσω να με πάρεις αγκαλιά;

Πώς μπόρεσες να σκεφτείς ότι πια δεν σε σκέφτομαι;

Και μόνο που είδα ποιος έστελνε mail άρχισα να κλαίω

Γονάτισα για να βρω κουράγιο να το διαβάσω 

Τόσο φοβήθηκα

Θα γελάσεις ή μάλλον θα θυμώσεις αλλά σκέφτηκα πως πέθανε ο Τάκης

Πού είναι ο Τάκης;

Που είναι ο κολλητός μου;

Μου άνοιξες σήμερα μια πληγή στο στήθος που αιμορραγεί ακατάσχετα και νιώθω να χάνομαι και να σβήνω στην απουσία σας. Έκλαψα όπως καιρό είχα να το κάνω. 

Είμαι δική σας 

Μόνο δική σας 

Του Κώστα και του Τάκη

Κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να πλησιάσει στο ελάχιστο την ψυχή μου

Δεν το καταλάβατε

Σας αγαπώ

Μου λείπετε και πονάω 

Μου λείπετε. Σας το λέω κάθε μέρα. 

Μου λείπετε .