Διαβάζω

 

Αναρωτιέμαι 

Διαβάζω

   ..  Προφανώς δεν έχει καµιά σηµασία αν το «άξιζε» ή όχι. Και το γεγονός ότι όλα αυτά αρχίζουν να µου είναι τόσο ξένα, θαρρείς και αφορούσαν µια άλλη γυναίκα, δεν αλλάζει σε τίποτα τη µία και µόνη αλήθεια: χάρη σε κείνον πλησίασα το σύνορο που µε χωρίζει απ’ τον άλλον, σε σηµείο που κάποιες φορές νόµισα πως το διάβηκα.

Μετρούσα τον χρόνο αλλιώς, µε όλο µου το κορµί.

Ανακάλυψα αυτό για το οποίο είµαστε ικανοί, δηλαδή για τα πάντα:

θεσπέσιους ή θανάσιµους πόθους, απουσία αξιοπρέπειας, πεποιθήσεις και συµπεριφορές τις οποίες έβρισκα παράδοξες στους άλλους µέχρις ότου κι εγώ η ίδια τις ασπάστηκα. Εν αγνοία του, µ’ έφερε πιο κοντά στον κόσµο

Annie Ernaux

Πάθος

Διαβάζω...

 Ένα πράγμα θα κάνω σ' αυτή τη ζωή - ένα πράγμα μόνο - κι αυτό θα είναι να σ' αγαπώ , και να σε σκέφτομαι 

και να μην πάψω να σε θέλω ώσπου να πεθάνω.

Μακριά απ' το αγριεμένο πλήθος

Τόμας Χάρντυ

Διαβάζω

 Και νιώθω κάθε λέξη

Και κάπως πονάω....

Που πάς; Που θα κρυφτείς;

 | 

Σχέδια που εγκαταλείπουμε, αποφάσεις που φοβηθήκαμε να πάρουμε

προσδοκίες των άλλων από μας που τις τροφοδοτήσαμε

κι ας ξέραμε τι επικίνδυνο ήταν. 

Δικές μας απαιτήσεις απ' τους άλλους,

ενώ μαντεύαμε κι εκείνων τη μικρότητα, και τη δική μας

υστεροβουλία.

Άνθρωποι που συναντήσαμε μια νύχτα, μα που το βλέμμα τους 

όρισε πια για πάντα τη ζωή μας. 

Λόγια που τα προμελετήσαμε, μα που όταν ήρθε η ώρα

δώσαν τη θέση τους σε μια δειλή σιωπή - έρχονται όλα κάποτε,

μαζεμένα, μέσα σε μια στιγμή, εκεί που ανεβαίνεις ανύποπτος μια σκάλα ή απλώνεις το χέρι στο σκοτάδι ψάχνοντας για το φως,

μονάχος σ' ένα μισοσκότεινο δωμάτιο ή μέσα στο πλήθος και τα

φώτα -

πού να πας τότε; πού θα κρυφτείς; Τί την έκανες

την ανεπανάληπτη ζωή σου;

Τάσος Λειβαδίτης | 20 Απριλίου 1922 - 30 Οκτωβρίου 1988 |

| Καντάτα (1960) | Ποιήματα, τ. 1 | εκδόσεις Μετρονόμος |

Διαβάζω

"Και το ήθελα, ήθελα το βλέμμα του, για να με στερεώσει μέσα στον κόσμο όπου ποτέ δεν ένιωσα να ανήκω απόλυτα"

Ocean Vuong, "Στη γη είμαστε πρόσκαιρα υπέροχοι", σελ. 141