Διαβάζω...

 Ένα πράγμα θα κάνω σ' αυτή τη ζωή - ένα πράγμα μόνο - κι αυτό θα είναι να σ' αγαπώ , και να σε σκέφτομαι 

και να μην πάψω να σε θέλω ώσπου να πεθάνω.

Μακριά απ' το αγριεμένο πλήθος

Τόμας Χάρντυ

Κουτσό...

 

Τί βιβλίο! Τί μετάφραση! Τί ἔκδοση! 

«Τι άλλο είν᾽ η ζωή, τρένα που πηγαινοφέρνουν κόσμο, κι εσύ είσαι στη γωνία, με τα πόδια μουλιασμένα, κι ακούς μια πιανόλα και γέλια να τραντάζουν τις κιτρινωπές τζαμαρίες τού σαλούν όπου δεν μπήκες ποτέ γιατί ποτέ δεν είχες λεφτά».

 «έρωτας διαβατήριο, ορειβατήριο, κλειδί, που θα χαρίσει τη σιωπή από την οποία μπορεί να αρχίσει η μουσική, τη ρίζα από την οποία μπορεί να αρχίσει να υφαίνεται η γλώσσα.

 αν δεν κατέχεις τον εαυτό σου -και ποιος πραγματικά κατέχει τον εαυτό του -πώς θέλεις να κατέχεις την ετερότητα;

Λες και μπορείς να διαλέξεις τον έρωτα…

 …λες και ο έρωτας δεν είναι το αστροπελέκι

 που σε σκίζει στα δύο

και σ’ αφήνει κεραυνόπληκτο

στη μέση της αυλής

σ’ αγαπώ γιατί δεν είσαι δική μου, γιατί είσαι στην άλλη μεριά, εκεί όπου με προσκαλείς να πηδήξω κι εγώ δεν μπορώ να δώσω σάλτο, γιατί στην πιο βαθιά στιγμή της κτήσης δεν είσαι μέσα μου, δεν σε φτάνω, δεν περνάω απ΄ το σώμα σου, απ’ το γέλιο σου). Η αγάπη, η εκκέντρωση, η αγεφύρωτη απόσταση ανάμεσα στο εγώ και στο εσύ, ανάμεσα σ’ αυτό και σ’ εκείνο.

Μόνο στα όνειρα, στην ποίηση, στο παιχνίδι…

…μπορεί καμιά φορά να προσεγγίσουμε εκείνο που ήμαστε

πριν γίνουμε αυτό που τρέχα γύρευε είμαστε τώρα

Κουτσό . Χούλιο Κορτασαρ.

Κλάρα Σούμαν

 "Κλάρα Σούμαν- τα χαρισματικά πρόσωπα μιας υπερμαριονέτας"

Αγαπημένε Εσύ,

Ρόμπερτ, θα σου πω κάτι παράξενο: θέλω να συγχωνευτούμε. Μην τρομάζεις, αγάπη μου. Δεν θέλω να σε καταπιώ ή να με κατασπαράξεις. Θέλω όταν τρως να χορταίνω κι όταν πίνω να ξεδιψάς. Θέλω όταν σπάω το κεφάλι μου, να σου κατεβαίνει μια ιδέα και όταν περπατάς -για να έρθεις σε μένα- να πιάνονται τα δικά μου πόδια. Και μετά θέλω να μου περνάει ο πόνος. Θέλω όταν κοιτάζεις στον καθρέφτη να βλέπεις το είδωλό μου. Θέλω όταν γράφεις να με γαργαλούν τα δάχτυλά μου.
Δική σου.
Εγώ

Κλάρα μου,
Λες ότι θέλεις να συγχωνευτούμε. Ω, αγαπημένη, πόσους ανθρώπους να χωρέσω; Νιώθω ήδη περισσότεροι από ένας. Πίστεψέ με όταν σου λέω πως θα στριμωχτείς. Κι όμως, δεν μπορώ να αντισταθώ, κόρη του πατέρα σου και κόρη των ματιών μου, θέλω να εκμεταλλευτώ την αθωότητά σου. Θέλω να παραστήσω πως αγνοώ τον κίνδυνο που έχει αυτή η συγχώνευση για σένα και να αναφωνήσω ΝΑΙ. Παραδίνομαι στην αθωότητά σου. Εμείς οι δυο να γίνουμε ένα.
Ξέρω πως έχω μέρες να φανώ, αλλά έστειλα τη μουσική μου.
Επειδή, όμως είμαι αγκυλωμένος πάνω από παρτιτούρες και δεν θέλω να πονέσει η μέση σου, προτείνω να συναντηθούν τα δεύτερά μας πρόσωπα, τα ερωτοχτυπημένα μας φάσματα, κάπου, όπου θέλουμε.
(....)
Με λατρεία.
Ρόμπερτ

https://www.youtube.com/watch?v=hz87GVnDY7s