Πέμπτη 18 Ιουνίου 2020

Λυπάμαι

Τώρα μαθαίνω πως η λύπη
γράφεται μ' έψιλον και γιώτα.
Λείπεις -κι όλος ο κόσμος λείπει.
Λείπεις και νύχτωσαν τα φώτα.

Και είπες ότι έρχεσαι 








Και ξύπνησαν οι πεταλούδες
Και το αίμα στις φλέβες μου πετάει
Και η καρδιά μου έχασε ένα χτύπο

Μα από την πρώτη στιγμή ήξερα πως άδικα, άδικα ξύπνησε η ελπίδα. Ήξερα πως μόνο δάκρυα και πόνος θα ήταν ότι θα έμενε.

Και πρέπει να με πείσω αύριο να φύγω μακριά από εδώ για να μην σε ψάξω
Να με εξαντλήσω τόσο πολύ που δεν θα με κρατάνε άλλο τα πόδια και τα χέρια μου θα αφήνουν τα κλειδιά να πέσουν.

Πρέπει να φανώ δυνατή. Να μην σκέφτομαι ότι είσαι τόσο κοντά μου και να μην σου δημιουργήσω κανένα πρόβλημα.

Μόνο μια αγκαλιά ήθελα
Τίποτε άλλο

Λείπεις
Αβάσταχτη λύπη







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου