Με πνίγει ο θυμός

Θα ήθελα να βρέχει

Να ρίχνει κεραυνούς

Να είναι όλα μαύρα, βαριά και ανταριασμενα

Γιατί έχει λιακάδα?

Γιατί όλα μοιάζουν συνηθισμένα?

Ωωω είμαι τόσο μα τόσο θυμωμένη

Έχω ταχυπαλμια από το θυμό μου

Και κάτι έχει κάτσει στο λαιμό και

Οι ανάσες μου είναι ρηχές και κοφτές

Με ποιον όμως έχω θυμώσει;

Αυτό ακόμα δεν το βρήκα

Βασικά με τον ήλιο θύμωσα που σήμερα θριαμβευτικά

Εμφανίστηκε

Λες και σήμερα στην πόλη δεν τριγυρίζει

Η καρδιά μου μόνη και έρημη

Ψάχνοντας ένα βλέμμα

Ωωωω πόσο θυμωμένη είμαι

Και με εσένα

Που δεν ήσουν σκληρός μαζί μου όταν έπρεπε

Και που δεν είσαι εδώ

Όχι για να με παρηγορήσεις

Αλλά για να μου βάλεις τις φωνές

Με εκείνη την ρεαλιστική φωνή

Με την οποία γράφεις όταν η δικιά μου λογική

Πάει περίπατο

Πονάει και το στομάχι μου

Μέχρι το μεσημέρι θα είμαι όλη ένας πόνος

Στόχος της ημέρας: να μην βγω από το σπίτι, να μην γράψω σε κανέναν ούτε λέξη



How i wish you are here...