Διαβάζω

 Και νιώθω κάθε λέξη

Και κάπως πονάω....

Θυμάσαι;

 [...]12/11

Εγώ θυμάμαι

Και αναρωτιέμαι γιατί

Ποιος ο λόγος που εγώ βρέθηκα σε αυτό τον άθλιο ρόλο;

Που σας εξυπηρετησε η θλίψη μου;

Γιατί να γνωρίζω αυτά που υποτίθεται ήταν μόνο για λίγους και εκλεκτούς;

Γιατί με κάνατε κοινωνό μιας τέτοιας κατάστασης;

Μόνο λύπη για εμένα νιώθω μετά από τόσα χρόνια

Ελπίζω το τοτέμ να ζεί ευτυχισμένο όπου και αν είναι

Και εσείς.... Όλοι να είστε καλά

Απλά σήμερα κάτι με πόνεσε και δακρυσα...

Ήτανε δυο κι ήτανε σαν ένας,

ένας και πολλοί μαζί

Χωρίζαμε για λίγο μόνο

γιατί αλλιώς

πως θ' ανταμώναμε ξανά;

Και σου 'γραφα κάθε στιγμή

κάτι τεράστια γράμματα.

Μου 'γραφες και συ ακόμη πιο τεράστια.

Μια φορά όμως που άργησες

πρόλαβε κι ήρθε ο χειμώνας

που κράτησε όσο πέντε.

Κι όταν τέλειωσε

ήρθε πάλι χειμώνας ακόμη πιο βαρύς.

Και δεν μπορούσες να γυρίσεις.

Έμεινες μακριά.

Και μου 'γραψες

η πιο μεγάλη απόσταση είναι ο χρόνος.

Μπορεί...

όμως

τα πιο ωραία μας ταξίδια

δεν τα ταξιδέψαμε ακόμη.

Σε περιμένω

έ λ α

θα μετρήσω ως το δέκα...

| Χρήστος Μπουλώτης | Θυμάμαι... Θυμάσαι; | εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα |

Αυτό....

 

Ένα βράδυ

 Δεκαεπτά χρόνια πριν

Ήρθες και άλλαξες τη ροτα της ζωής μου

Σκέφτομαι τι θα έκανα αν

Όλα άρχισαν πάλι από την αρχή

Τώρα που ξέρω

Τι θα άλλαζα

Τι θα κρατούσα

Τι θα επέλεγα να ζήσω

Πώς θα επέλεγα να συνεχίσω

Δεν έχω αποφασίσει

Ίσως γιατί ξέρω πως δεν γίνεται να ζήσεις δεύτερη φορά 

Ίσως γιατί ξέρω πως πάλι θα έκανα τα ίδια λάθη

Ίσως γιατί δεν θα είμαι ποτέ προετοιμασμένη για τέτοιο συναισθηματικό τσουνάμι

Σίγουρα ξέρω πως δεν μετανιώνω

Κάθε χρόνο σε περιμένω να φανείς γνωρίζοντας πως αυτό δεν πρόκειται να συμβεί

Βρέχει. 

Δεν θα έρθεις

Θα είμαι εδώ έως το πρωί

Έλα 

Σεπτέμβριος ξανά...

 Μια μέρα θα σε ρωτήσει κάποιος ποιο ήταν το καλύτερο πράγμα που έχεις κάνει ποτέ στη ζωή σου.

" - Αγάπησα " - Θα φωνάξω. 

Και ποιο ήταν το χειρότερο;

" - Αγάπησα " - θα ψιθυρίσω.

Θάλασσα

 Έχει κανείς δικαίωμα , μιλώντας για τον εαυτό του, να παραλείψει κάτι που επηρέασε ολόκληρη την ύπαρξη του και που το έφερνε στο νου του κάθε μέρα της ζωής του;

Μπορεί το κάθε μέρα να είναι υπερβολή, αν και όχι μεγάλη.

Δεν έχω ανάγκη να "ανακαλώ" εσένα , είσαι πάντα παρών.

Είσαι το τέλος μου και η αρχή μου, είσαι το άλφα και το ωμέγα.

Ο Αύγουστος

 Είναι μόνο μια στιγμή

Και συνοψίζεται σε μια πρόταση

"Ο Τ. ήταν η τρυφερή πλευρά του μπαμπά που ήθελε να σε προστατεύσει"

Και έτσι θα σε σκέφτομαι

Ο τρυφερός κολλητός μου που ήταν δίπλα μου

Μέχρι που τον "θύμωσα"

Μου λείπεις πολύ