Κυριακή

 Η τελευταία του Αυγούστου 

Η πρώτη μετά από δύο μήνες που είμαι σπίτι 

Με άδεια εξόδου και με υπογραφή ότι αναλαμβάνω την ευθύνη αλλά οκ

Κάνω πάρτυ 

Πήρα μια επαγγελματική σακούλα πατατάκια 

Ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί 

Και ένα κιλό παγωτό παρφε σοκολάτα 

Εννοείται θα τα καταπαραξω από τη βουλιμία μου και εννοείται ότι θα ξερασω αλλά δεν με νοιάζει καθόλου 

Δεν ξέρω πότε θα είμαι πάλι Κυριακή στο σπίτι 

Ακούω ξανά και ξανά την κομματαρα 

Και βλέπω ταινία χωρίς ήχο 

Να προλάβω στις ώρες που έχω να νιώσω ότι ζω

Μια αστραπή η ζωή μα προλαβαίνουμε 

P.s δεν έχω υπάρξει πιο άσπρη στη ζωή μου 

Αύγουστος

 Τελειώνει το καλοκαίρι 

Και εγώ σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου 

Να τσακώνομαι με τον κερατά 

Να μην τον αφήσω να κερδίσει 

Όχι ακόμα 

Δύο μήνες παρά κάτι μέρες 

Λυγίζω καμία φορά 

Αλλά δάκρυ δεν έχει τρέξει 

Σαν να έχουν στεγνώσει όλα μέσα μου

Και είναι μέρες που έχω δύο ιδιότητες εδώ ταυτόχρονα 

Και καμπουριαζω από το βάρος να είμαι όρθια 

Παλεύω πολύ 

Έμαθα να κάνω υπομονή και περιμένω να τελειώσει 

Θα φύγω από τον θάλαμο 12 έτσι όπως θέλω 

Όρθια 

Θα αντέξω

Θα τα καταφέρουμε να δούμε ένα ηλιοβασίλεμα αγκαλιά  

Θα πιούμε ένα κρασί να γιορτάσουμε την επιτυχία σου 

Θα γελάσουμε πάλι με την ψυχή μας

Δύο μήνες παρά κάτι μέρες έχει σταματήσει η ζωή μου 

Ο Αύγουστος

 Είναι μόνο μια στιγμή

Και συνοψίζεται σε μια πρόταση

"Ο Τ. ήταν η τρυφερή πλευρά του μπαμπά που ήθελε να σε προστατεύσει"

Και έτσι θα σε σκέφτομαι

Ο τρυφερός κολλητός μου που ήταν δίπλα μου

Μέχρι που τον "θύμωσα"

Μου λείπεις πολύ

Πώς;