Κάπως έτσι

Νιώθω

Αλλά αμέσως σκέφτομαι

Έχε πίστη και όλα καλά θα πάνε μόνο Θεέ μου φύλαγε με από εμένα .
Κράτα το στόμα μου κλειστό και τα μάτια μου ανοιχτά.
Κλείσε με σαν στρείδι αλλά φόρεσε μου την πιο λαμπρή                               μου πανοπλία.

Θα τα καταφέρω

Σε ευγνωμωνώ για όσα μου είχες πει
Πριν 2 χρόνια και τόσο καιρό εγώ
Τα έκανα κτήμα μου
Και μπόρεσα να ανταπεξέλθω
Στην σημερινή δυσκολη μέρα

Είσαι κάπου εκεί έξω

Μου αρκεί να υπάρχεις

Ο φόβος της απουσίας σου με κάνει να τρέμω

Για την ώρα έχασα εμένα

Εγγύς γάρ ο καιρός...

Ήρθε ο Φλεβάρης

Πλησιάζει η ώρα που πρέπει
Να αντιμετωπίσω

Τα νέα δεδομένα

ΦΟΒΆΜΑΙ

Έχω χαθεί μεταξύ υπογείου
Και ισογείου

Και ο πυρετός με κάνει να πονάω
Και να ιδρώνω
Όλη η αγωνία μου ξεχύνεται
Από τους πόρους του κορμιού μου

Και τώρα ήρθε και η ναυτία

Ως την Δευτέρα θα με έχω τσακίσει
Μόνη παρηγοριά η μουσική και το βιβλίο μου όταν δεν σφαδάζω από τον πόνο

Και εσύ
που να είσαι εσύ

Ας ήξερα μόνο ότι εισαι κάπου
...όχι μονο ζωγραφισμένος στη σάρκα μου
να σεργιανίζεις όπου πάω

Ετοιμάσου
Θα βάλουμε το φωτεινό  μας χαμόγελο
Και θα πάμε χέρι χέρι

Μην τυχόν και κατάλαβει κανείς
Μόνο εσύ και εγώ θα ξέρουμε
Ότι το μόνο που θέλουμε είναι να δούμε
Την θάλασσα

Βρέχει και δεν κοιμάμαι...

Θέλω να σε φιλήσω σε όλες τις γλώσσες
Να σου γράψω ένα τραγούδι
χωρίς στίχους και μουσική
που να μπορείς να ακούς μόνο εσύ
Θέλω να χαράξω σ' αγαπώ στο δέρμα σου χίλιες φορές
Κι έρχεται πάντα το πρωί
Κι ήθελα τόσα να σου πω και δεν σου τα 'πα

Ούτε καν προσπάθησα να σου πω...
Προτιμώ να μην ξέρεις τι νιώθω
Άλλωστε σε ενδιαφέρει;

Εγώ παρέα

με τους εφιάλτες μου και εσύ στον άχρονο χρόνο να αδιαφορείς 

Ότι πιο ερωτικό έχω ακούσει!

Για εσένα...που ήσουν ψέμμα

https://vimeo.com/303827413

Δήθεν θα προσπαθήσω να αλλαξω...

Θα προσπαθήσω όμως
Πολύ
Για εμένα
Αλλά και για εσένα

Τούνελ...

Το κεφάλι μου είναι ένας σκοτεινός λαβύρινθος.
Καμιά φορά κάτι σαν αστραπή φωτίζει κάποιους διαδρόμους.
Ποτέ δεν καταφέρνω να μαθω γιατί κάνω ορισμένα πράγματα.
Μάχομαι με τον εαυτό μου και πάντα χάνω.
Πολλές φορές σκέφτομαι πως τίποτα δεν έχει νόημα.
Σε έναν μικρό πλανήτη που κατευθύνεται ίσια προς το τίποτα εδώ και εκατομμύρια χρόνια,γεννιόμαστε μέσα σε πόνους, μεγαλώνουμε,αγωνιζομαστε, αρρωσταίνουμε, υποφέρουμε, κάνουμε άλλους να υποφέρουν, φωνάζουμε, πεθαίνουμε, πεθαίνουν γύρω μας, και άλλοι στη συνέχεια γεννιούνται, για να αρχίσει ξανά από την αρχή η ανώφελη κωμωδία....

Πόσο πολύ το θέλω...