''Το μόνο πράγμα που παίρνει μαζί του πεθαίνοντας ο άνθρωπος είναι το μικρό εκείνο μέρος της περιουσίας του που ίσα ίσα δεν ενδιαφέρει κανέναν άλλο.
Κάτι λίγες αισθήσεις ή στιγμές· δυο τρεις νότες κυμάτων, την ώρα που το μαλλί το παίρνει ο αέρας με τα γλυκά ψιθυρίσματα μες στο σκοτάδι·
ολίγες μέντες από δυο κοντά κοντά βαλμένες ανάσες·
ένα τραγούδι, βαρύθυμο, σαν βράχος μαύρος·
και το δάκρυ, το δάκρυ της μιας φοράς, το για πάντα.
Όλα όσα, μ’ άλλα λόγια, κάνουν την αληθινή του φωτογραφία, την καταδικασμένη, να χαθεί και να μην επαναληφθεί ποτέ.''
(Τα Δημόσια και Τα Ιδιωτικά)
Οδυσσέας Ελύτης
