Μονόγραμμα

Το πρώτο ποίημα που διάβασα στα 14 μου
 ένα βιβλίο χιλιοδιαβασμένο στις παραλίες της Αμοργού
και η μάνα μου να φωνάζει τι δουλειά έχω εγώ  με αυτές
που είναι "από τέτοιες" και διαβάζουν τέτοια πράματα!!!!!!
Το λάτρεψα
Ταξίδεψα με τις σελίδες του
Δεν καταλάβαινα τι λέει
Αλλά ήξερα ότι μιλούσε για κάτι μοναδικό
Μάιος του 2009
Μετά από πολλά χρόνια
το πετυχαίνω σε pdf και το εκτυπώνω
Το διαβάζω το ξαναλατρεύω
Και... το βάζω σε μια διαφάνεια και το στέλνω στον Τ...
Με τον Κ...
Πόσο οξύμωρο!!!!
Όμως δεν το έστελνα σαν ερωτικό μήνυμα
γιατί ως τέτοιο μπορεί να το αντιληφθεί κάνεις
Ήταν μια αποστολή προς στο πιο μυστικό κομμάτι μου
Χρειάστηκαν χρόνια να το καταλάβω
Ως πριν λίγες μέρες με ένα στίχο από το λατρεμένο ποίημα
Βρέθηκα να παρακολουθώ μόνη μου τον "εραστή" του Πίντερ
Και να στοχάζομαι όλους τους ρόλους , συνειδητούς και ασυνείδητους
Που έχω εκτελέσει έως σήμερα
και τελικά ποια είμαι?
Και τι θέλω?
Τι αγαπώ?
Γιατί φέρομαι όπως φέρομαι?
Πόσο εμμονική ή ακόμα και συναισθηματικά εξαρτημένη είμαι?
Και εσύ?
Τι είσαι εσύ?
Τι ήμουν για εσένα?
Για εμένα ήσουν το Μονόγραμμα,
το δικό μου νησί
Η προσωπική μου αποτυχία.