Πέμπτη 26 Μαρτίου 2020

Διάθεση άθλια...

Δεν ξέρω πραγματικά
από ποιον εχθρό να φυλάγομαι.
Εκείνο που ξέρω
είναι πως έμαθα να ζω
με αξιοπρέπεια και υπευθυνότητα.
Να πορεύομαι με συναισθήματα,
όνειρα και προσδοκίες.
Να έχω τις δικές μου
ηλίθιες εξαρτήσεις του μυαλού
και να γουστάρω.
Ελευθερία να σκέφτομαι και να πράττω
σύμφωνα με τις επιλογές μου.
Μαζί με δικούς μου ανθρώπους,
να μοιράζομαι στιγμές
γεμάτες με γέλια,  χαρές,
ακόμα και κλάματα.
Τρομάζω στην αβεβαιότητα.
Φοβάμαι το χάος, την χειραγώγηση,
την τρέλα του μυαλού.
Πιστεύω πως οι ανθρώπινες σχέσεις
ενισχύονται κατά κόρων με επαφές.
Στα σ΄ αγαπώ ημερεύουν οι άνθρωποι,
μα πρέπει να λέγονται από κοντά.
Με αγγίγματα, με χάδια,
με αγκαλιές, με φιλιά,
με έρωτα.
Ο φόβος για τον άγνωστο εχθρό
κάνει τους ανθρώπους απάνθρωπους.
Δεν θέλω να ζω στο φόβο
για το αύριο και στις σκιές του θανάτου.
Οι μέρες που περνούν
μοιάζουν με καζάνι που βράζει σιωπηλά
κι εγώ πασχίζω να ξυπνήσω
από τον αδυσώπητο εφιάλτη.
#agigmatrelas 25/3/20







Κυριακή 15 Μαρτίου 2020

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2020

Στις δύσκολες μέρες που ζούμε...

| Charles Bukowski | 16 Αυγούστου 1920 - 9 Μαρτίου 1994 |

Αν δε σε ξαναδώ ποτέ
θα σε κουβαλώ πάντα
μέσα μου
- κι έξω -
στα ακροδάχτυλά μου
και τις γωνίες του μυαλού μου
και στο κέντρο
- κεντρικά
του τι είμαι και τι απέμεινε.

Ανασαίνω ξανά
Στην πρώτη γραμμή
Ο εχθρός είναι αόρατος
Νιώθω δυνατή να σας φροντίσω όλους
Σας αγαπώ




Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2020

Αγαπημένη... αντίο.

" Όλα δεν μπορώ να τα σηκώνω μ' ένα χέρι.

Το άλλο μου το κράτησες ΕΣΥ για ενθύμιο.

Της στιγμής που αιώνια το ξέσφιγγες."

Κική Δημουλά


Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2020

Για την αγάπη που πόνεσε πολύ...

[...]
Ὅσο ἀπομακρύνεσαι
Σὲ πλησιάζω.

Ἕνα ἄστρο
ἔκαψε τὸ σπίτι μου.

Οἱ νύχτες μὲ στενεύουν
στὴν ἀπουσία σου.
Σὲ ἀναπνέω.

Ἡ γλῶσσα μου στὸ στόμα σου
ἡ γλῶσσα σου στὸ στόμα μου-
σκοτεινὸ δάσος.
Οἱ ξυλοκόποι χάθηκαν
καὶ τὰ πουλιά.

Ὅπου βρίσκεσαι
ὑπάρχω.

Τὰ χείλη μου
περιτρέχουν τ᾿ ἀφτί σου.

Τόσο μικρὸ καὶ τρυφερὸ
πῶς χωράει
ὅλη τὴ μουσική;
[...]

Ρίτσος



Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2020

Διάχυτη

Απογοήτευση
Σαν πίσσα
Κατακλύζει την σκέψη μου
Και μαυρίζει την μέρα μου
Και νιώθω πως θέλω να τα παρατήσω όλα
Αλλά αυτό θα ήταν τόσο αντίθετο με εμένα
Όμως πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ θετικά
Προσπαθώ πολύ
Όμως μαύρο ολουθε
Και δεν θέλω να μιλήσω σε κανένα
Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει
Πώς είναι να βουλιάζεις μέσα
Στον ίδιο σου τον εαυτό

Θέλω να δω τη θάλασσα