Ένας λόγος που ακόμη υπάρχω στον κόσμο που σε γνώρισα είναι επειδή δεν θέλω να πεθάνει μαζί μου αυτό που νιώθω για σένα και χαθείς και εσύ....
Τετάρτη 25 Μαρτίου 2020
Κυριακή 15 Μαρτίου 2020
Στις μέρες του covid19
Και με την πιθανότητα να χάσω αγαπημένους
Ή και να χαθώ εγώ
Αγαπώ
Με κάθε κύτταρο μου
Ή και να χαθώ εγώ
Αγαπώ
Με κάθε κύτταρο μου
Δευτέρα 9 Μαρτίου 2020
Στις δύσκολες μέρες που ζούμε...
| Charles Bukowski | 16 Αυγούστου 1920 - 9 Μαρτίου 1994 |
Αν δε σε ξαναδώ ποτέ
θα σε κουβαλώ πάντα
μέσα μου
- κι έξω -
στα ακροδάχτυλά μου
και τις γωνίες του μυαλού μου
και στο κέντρο
- κεντρικά
του τι είμαι και τι απέμεινε.
Ανασαίνω ξανά
Στην πρώτη γραμμή
Ο εχθρός είναι αόρατος
Νιώθω δυνατή να σας φροντίσω όλους
Σας αγαπώ
Αν δε σε ξαναδώ ποτέ
θα σε κουβαλώ πάντα
μέσα μου
- κι έξω -
στα ακροδάχτυλά μου
και τις γωνίες του μυαλού μου
και στο κέντρο
- κεντρικά
του τι είμαι και τι απέμεινε.
Ανασαίνω ξανά
Στην πρώτη γραμμή
Ο εχθρός είναι αόρατος
Νιώθω δυνατή να σας φροντίσω όλους
Σας αγαπώ
Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2020
Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2020
Για την αγάπη που πόνεσε πολύ...
[...]
Ὅσο ἀπομακρύνεσαι
Σὲ πλησιάζω.
Ἕνα ἄστρο
ἔκαψε τὸ σπίτι μου.
Οἱ νύχτες μὲ στενεύουν
στὴν ἀπουσία σου.
Σὲ ἀναπνέω.
Ἡ γλῶσσα μου στὸ στόμα σου
ἡ γλῶσσα σου στὸ στόμα μου-
σκοτεινὸ δάσος.
Οἱ ξυλοκόποι χάθηκαν
καὶ τὰ πουλιά.
Ὅπου βρίσκεσαι
ὑπάρχω.
Τὰ χείλη μου
περιτρέχουν τ᾿ ἀφτί σου.
Τόσο μικρὸ καὶ τρυφερὸ
πῶς χωράει
ὅλη τὴ μουσική;
[...]
Ρίτσος
Ὅσο ἀπομακρύνεσαι
Σὲ πλησιάζω.
Ἕνα ἄστρο
ἔκαψε τὸ σπίτι μου.
Οἱ νύχτες μὲ στενεύουν
στὴν ἀπουσία σου.
Σὲ ἀναπνέω.
Ἡ γλῶσσα μου στὸ στόμα σου
ἡ γλῶσσα σου στὸ στόμα μου-
σκοτεινὸ δάσος.
Οἱ ξυλοκόποι χάθηκαν
καὶ τὰ πουλιά.
Ὅπου βρίσκεσαι
ὑπάρχω.
Τὰ χείλη μου
περιτρέχουν τ᾿ ἀφτί σου.
Τόσο μικρὸ καὶ τρυφερὸ
πῶς χωράει
ὅλη τὴ μουσική;
[...]
Ρίτσος
Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2020
Διάχυτη
Απογοήτευση
Σαν πίσσα
Κατακλύζει την σκέψη μου
Και μαυρίζει την μέρα μου
Και νιώθω πως θέλω να τα παρατήσω όλα
Αλλά αυτό θα ήταν τόσο αντίθετο με εμένα
Όμως πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ θετικά
Προσπαθώ πολύ
Όμως μαύρο ολουθε
Και δεν θέλω να μιλήσω σε κανένα
Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει
Πώς είναι να βουλιάζεις μέσα
Στον ίδιο σου τον εαυτό
Θέλω να δω τη θάλασσα
Σαν πίσσα
Κατακλύζει την σκέψη μου
Και μαυρίζει την μέρα μου
Και νιώθω πως θέλω να τα παρατήσω όλα
Αλλά αυτό θα ήταν τόσο αντίθετο με εμένα
Όμως πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ θετικά
Προσπαθώ πολύ
Όμως μαύρο ολουθε
Και δεν θέλω να μιλήσω σε κανένα
Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει
Πώς είναι να βουλιάζεις μέσα
Στον ίδιο σου τον εαυτό
Θέλω να δω τη θάλασσα
Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2020
Η πρώτη σκέψη μου
Ήσουν εσύ
Και σίγουρα θα είσαι και η τελευταία όταν θα καταφέρω να κοιμηθώ.
Ήθελα τόσο να σου μιλήσω
Να σου πω ότι σήμερα με πονούσε το σώμα μου από την έλλειψη σου
Αλλά πλέον δεν τολμώ να γράψω μισή λέξη
Δεν έχω δικαίωμα να σε αναστατώνω
Ίσως πια δεν σε αφορά το νιώθω
Θέλω μόνο να είσαι καλά
Να γελάς και να λες το ανέκδοτο με την κουτση πουτάνα
Αλλά μου λείπεις
Πολύ
Αν δε σε ξαναδώ ποτέ
θα σε κουβαλώ πάντα
μέσα μου
- κι έξω -
στα ακροδάχτυλά μου
και τις γωνίες του μυαλού μου
και στο κέντρο
- κεντρικά
του τι είμαι και τι απέμεινε.
— Charles Bukowski
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)