Έβαλα φωτιά

Και έκαψα το τετράδιο που έγραφα
Όταν δεν άντεχα άλλο  πόνο
Μαζί με την δουλειά μου έχασα
Τον χώρο που είχα φυλάξει πολύτιμα
Μοναδικά αντικείμενα και αναμνήσεις
Που δεν ήθελα να δει ανθρώπου μάτι
Όσο ζω.
Και έτσι το έκαψα
Κράτησα τον απόλυτο πόνο
Αν κλείσω τα μάτια μπορώ να τα ξαναζήσω όλα λεπτό προς λεπτό
Και να ακούω χιλιάδες φορές στα αυτιά μου
Τη φράση σου που έμελλε να καθορίσει
Όλη μου τη ζωή από εκείνη τη νύχτα και μετά
Και που μόνο εσύ ίσως μπορείς
Να ξεκλειδώσεις το κελί που άθελά σου με κλειδωσες
Και σκέφτηκα να τα αφήσω εδώ
Όμως δεν άντεξα να εκθέσω την ψυχή μου ούτε καν στα μάτια μου
Και τα έκρυψα βαθιά
Εκεί που μόνο ένας εκλεκτός μπορεί να δει
Νιώθω βαθιά θλιμμένη
Έχω απίστευτα κακή διάθεση
Και μια ασήκωτη στενοχώρια
Θέλω να μιλήσω αλλά κανείς δεν θα με καταλάβει
Μόνο κατηγορίες ή ειρωνεία θα πάρω πίσω
Το καλοκαίρι με πληγώνει
Κάθε μέρα με λαμπερό ήλιο είναι μια δοκιμασία που πρέπει να την αντέξω
Και αν κάποιος με κοιτάζει από μακριά θα λέει τι υπεργαματα ευτυχισμένη είναι και τάχα κλαίγεται
Είμαι ειδικός στις ψεύτικες βιτρίνες
Από μέσα μόνο κάτι κλεφτές ματιές έριξαν
Και τρόμαξαν και το έβαλαν στα πόδια βρίσκοντας αλλού παρηγοριά σε αγκαλιά με φώς...
Χειριστικη και ηλίθια με αποκαλεσατε. Ότι απλά εκμεταλευομουν την κατάσταση για να έχω οικονομικό όφελος. Είπατε τόσα... Κάνατε πολύ περισσότερα.
Έτσι πιστεύατε ότι είναι το σωστό
Ήσασταν άτυχοι
Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός
Και εγώ είμαι ένας απλός κλόουν
Τις νύχτες που έτρεμα από φόβο ήμουν μόνη
Κανείς δεν ήξερε
Κανείς δεν έμαθε
Κανείς δεν υποψιάστηκε καν
Why?
Το έγραψα πάνω μου
Απάντηση δεν θα πάρω
Νιώθω λίγη
Νιώθω μόνη
Μου λείπω

Θα έπρεπε

Να είμαι κάπου αλλού τώρα

Θα έπρεπε να είμαι αλλού

Θα έπρεπε να είσαι

Και εσύ εκεί...

Σημαντική ημέρα!!!!

Είθε να ερωτευτείς.
Με κάποιον.
Που δεν θα κουραστει ποτέ.
Να σε σώσει.
Από το δικό σου χάος.


Το αστείο της Δευτέρας.

Αυτά τα λίγα

Αν και έχω να πω πολλά

Όταν αργείς

Αλλά καταλαβαίνεις τι εννοούσες
Ας πέρασαν χρόνια
Μπορείς να το πεις και εξέλιξη
Αλλά μπορείς και να δεις
Το απόλυτο λούκι
Και τον ψυχικό θάνατο
Που χρόνια σε κρατά
Βυθισμένο σε μαύρη πίσσα
Στον πόνο
Στο κενό
Στο σκοτάδι
Στο παντοτινό έλλειμμα
Μόνο που τώρα ξέρω τι με εξουσιάζει
Και ποιος είναι η απόλυτη εξάρτηση μου
Και δεν είναι καν σκιά
Δεν υπάρχει
Είναι η απόλυτη προβολή που θα μπορούσα να κάνω
Και μου αρέσει όσο και αν πονάω
Μαζοχισμός;
Ούτε καν

Απλή περιγραφή...

Δυο φιλοι τωρα ειμαστε 
Μη το ξεχνας ζωη μου
Κι ας ησουν καποτε κρυφό
Μουδιασμα στο κορμι μου... 

Έγραψε ο Κ και μου το έστειλε
Και είναι σχεδόν η αλήθεια
Ανοίγει χαραμάδες
Και ο πόνος αυτή τη φορά θα είναι δηλητήριο
Δεν μπορώ να πιστέψω
Δεν επιτρέπεται να αφεθω

Η όλη παρουσία σου είναι κινητήριος δύναμη για εμένα
Αμφιθυμια
Και φόβος
Δεν θέλω να πονέσεις ξανά τώρα που άρχισες να ζεις
Γιατί θα σε απογοητεύσω ξανά
Όλους τους απογοητεύω

Καλέ μου φίλε Τ

Που είσαι;
Μου λείπεις πολύ
Χωρίς εσένα θα είχα διασχίσει τη ζωή μου
χωρίς να την δω.

Μην με αφήνεις μόνη μου
 Μην κρύβεσαι στη σιωπή
Σε χρειάζομαι