Ήταν άνοιξη θυμάμαι που σε γνώρισα
Πήρα χρώματα χαμένα σε ζωγράφισα
Τ' ασημένιο το φεγγάρι μπλε τησ θάλασσασ
Πράσινο τησ παραζάλησ μωβ τησ μοναξιάσ
Μπερδεμένο κουβαράκι σε ξεμπέρδεψα
Κι έγιν' η κλωστή ποτάμι και ταξίδεψα
Φωσ εκεί που δε θυμάσαι δε φαντάζεσαι
Φωσ στην άκρη τησ αβύσσου που βυθίζεσαι
Έριξα χρυσό διχτάκι και σε ψάρεψα
Σε μια λίμνη φιλντισένια σε ξανάριξα
Τίποτα δε σου ζητάω και δε μου χρωστάς
Μόνο να 'μαι εγώ η λίμνη για να κολυμπάς
Τίποτα δε σου ζητάω και δε μου χρωστάς
Μόνο να 'μαι εγώ η λίμνη για να
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου