Όταν αργείς

Αλλά καταλαβαίνεις τι εννοούσες
Ας πέρασαν χρόνια
Μπορείς να το πεις και εξέλιξη
Αλλά μπορείς και να δεις
Το απόλυτο λούκι
Και τον ψυχικό θάνατο
Που χρόνια σε κρατά
Βυθισμένο σε μαύρη πίσσα
Στον πόνο
Στο κενό
Στο σκοτάδι
Στο παντοτινό έλλειμμα
Μόνο που τώρα ξέρω τι με εξουσιάζει
Και ποιος είναι η απόλυτη εξάρτηση μου
Και δεν είναι καν σκιά
Δεν υπάρχει
Είναι η απόλυτη προβολή που θα μπορούσα να κάνω
Και μου αρέσει όσο και αν πονάω
Μαζοχισμός;
Ούτε καν

Απλή περιγραφή...

Δυο φιλοι τωρα ειμαστε 
Μη το ξεχνας ζωη μου
Κι ας ησουν καποτε κρυφό
Μουδιασμα στο κορμι μου... 

Έγραψε ο Κ και μου το έστειλε
Και είναι σχεδόν η αλήθεια
Ανοίγει χαραμάδες
Και ο πόνος αυτή τη φορά θα είναι δηλητήριο
Δεν μπορώ να πιστέψω
Δεν επιτρέπεται να αφεθω

Η όλη παρουσία σου είναι κινητήριος δύναμη για εμένα
Αμφιθυμια
Και φόβος
Δεν θέλω να πονέσεις ξανά τώρα που άρχισες να ζεις
Γιατί θα σε απογοητεύσω ξανά
Όλους τους απογοητεύω

Καλέ μου φίλε Τ

Που είσαι;
Μου λείπεις πολύ
Χωρίς εσένα θα είχα διασχίσει τη ζωή μου
χωρίς να την δω.

Μην με αφήνεις μόνη μου
 Μην κρύβεσαι στη σιωπή
Σε χρειάζομαι

Μεγάλη Παρασκευή...

Θεριά οι άνθρωποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν...
χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν.
Κώστας Βάρναλης (1884 – 1974)

Δύσκολο να μην δουλεύω
Χωρίς δικαιολογία στον εαυτό μου φέτος
Τα τελευταία 9 χρόνια δούλευα τα 7
Οποτε έλεγα δουλεύω δεν μπορούσα να είμαι αλλού
Το τελευταίο Πάσχα που πήγα στο χωριό το
2010 ήταν
Ήξερα ότι δεν είχα να ελπίζω
Σε καμία Ανάσταση
Μονο σκοτάδι με περίμενε
Σε είχα ηδη χάσει
Ήσουν ήδη αλλού
Και δεν έκανα τίποτα
Μόνο περίμενα τον ενταφιασμό μου
Ήλπιζα στον παντα σωτήρα μου Τ
Να κάνει το θαύμα του
Αλλά και εκείνος κουρασμένος
Αποφάσισε μετά από λίγο
Να αποθάνει
Καρφιά στην ψυχή μου οι αναμνήσεις
Και νιώθω θλίψη βαθιά
Για όσα έχασα εκείνο το τελευταίο
Πάσχα της ζωής μου
Δεν ξέρω αν ποτέ πια
Θα ξαναβρεθώ εκεί
Να γελάω
Χωρίς μέσα μου να πνίγομαι
Από τα δάκρυα της ψυχής μου
Ελπίζω η Ανάσταση
Να έρθει και για εμένα κάποτε

Ήθελα να σου πω...

Ότι μου λείπεις πολύ

Μα δεν τολμώ

Να προσέχεις οπου και αν είσαι...

- Bleeding Out

Θλίψη ασήκωτη και βαθιά

Ανόητη εμμονή το αύριο που κανείς δεν εξασφάλισε ποτέ 

αλλά αυτή η εμμονή σε κάνει να μπορείς να επιμένεις

Κλαίω γιατί μέσα μου νιώθω απίστευτο πόνο

Και δεν μπορώ να το μοιραστώ με κανέναν

Δεν θέλω κανείς να ξέρει το σκοτάδι που γύρισε

Προσπαθώ να το διώξω να δω και πάλι το φως

Αλλα βουλιάζω κάθε μέρα πιο βαθιά