ΜΑΡΟΛΙΝΑ...................

Βροχερό απομεσήμερο...ο Ηλιος ξεπρόβαλε για λίγα λεπτά και έδωσε το στίγμα του ...χάθηκε μα ήταν αρκετός να ζεστάνει το αίμα και να δώσει στα μάγουλα ρόδινο χρώμα...περπάτησε μέχρι τον αυλόγυρο έκατσε στο πεζούλι και αφέθηκε....κοίταξε μακριά... στο κέντρο του οπτικού της πεδίου είδε το σπίτι που για πολλά χρόνια ήταν εφιάλτης να γκρεμίζεται... ένα μαύρο κοράκι πέταξε μακριά και χάθηκε...πάνω στα συντρίμια είδε την Μαρολίνα το άσπρο περιστέρι της...Μπήκε στο πατρικό άνοιξε την αγκαλιά της... όλοι οι αγαπημένοι χώρεσαν.....και εκεί στην Θεά" Εστία" της ξανάγινε πάλι παιδί...τα παιδικά της όνειρα εκσφενδονίζονται.... τόσα όνειρα κρυμμένα....Βγήκε...Η βροχή σταμάτησε ο Ηλιος την έντυσε με αλικό χρώμα...