Ασχημα...

νομιζω αρρωσταινω...
ασχημα πολυ ασχημα.
και δεν θελω να κανω τιποτα γιαυτο.
 αν βεβαια αρχισω να ακουω κ φωνες τοτε θα ειναι κ τα πρωτα σημαδια της σχιζοφρενιας.
 τωρα δεν ξερω πως να το ονομασω αυτο που μου συμβαινει!
 ουτε κ εχω καμια διαθεση να ανοιξω για ακομα μια φορα τα βιβλια της ψυχολογιας κ της ψυχιατρικης για να δω που ανοικω συμφωνα με το DSM- III-R....
ισως κ να μην ανοικω κ πουθενα...
οπως ακριβως στη ζωη μου...
ολα τα πλαισια αναφορας μου επαψαν να ισχυουν πια.
ειμαι μονη μου με τον "φανταστικο" κολλητο μου την υπαρκτη υπαρξη του οποιου εχω αμφισβητησει πολλες φορες τα 5 χρονια που ειμαστε φιλοι.
ειναι ο μονος στον οποιο μιλαω πια για οτιδηποτε..
 ακομα κ γιατι πινω νερο κ γιατι ξυνω το ματι μου...
 απο οταν μου ζητησες να μην σου γραφω παρα μονο αραια κ που γιατι θελεις να ζησεις νορμαλ κ οχι κρεμασμενος πανω απο ενα τηλεφωνο ενιωσα σαν να τελειωσαν ολα...
οχι οτι πριν ηταν καπως αλλιως αλλα κ οι δυο κουβεντες μας εμενα μου εφταναν...
 επαιρνα τη δοση μου κ παλευα να κρατηθω μεχρι την επομενη φορα.
 ομως μου την εκοψες μαχαιρι εχεις δει ποσο πολυ πονουν οι εθισμενοι σε ουσιες οταν εχουν στερητικο?
ε καπως ετσι ειμαι 20 μερες τωρα...
τους εδιωξα ολους απο κοντα μου,σταματησα καθε επικοινωνια απο παντου κ το μονο που κανω ειναι να μιλαω στον κολλητο...
φυσικα ο ανθρωπος τιποτα δεν ξερει αλλωστε δεν γινεται κ να μαθει γιατι οι σκεψεις τρεχουν μεσα στο κεφαλι μου σαν ανεμος
πολλες φορες ατακτως ερρειμενες.
..οπου κ να ειμαι του μιλαω ασταματητα..
πολλες φορες δεν ανοιγω καν το ραδιο για να μην ενοχλειται η σκεψη μου,μην τυχον κ κανω κατι κ δεν το πω...
 μιλαω μεσα μου.
χωρις ηχο...
 αλλα ακουω οσα λεω...
το κακο ειναι οτι ακομα δεν ακουω απαντησεις...
ισως ομως κ να ειναι το μονο καλο στην περιπτωση μου...
γιατι τωρα πια ειμαι περιπτωση αλλα δεν νομιζω να με αναλαμβανε κανεις...
 αραγε με λυπασαι κολλητε?
γιαυτο υπαρχεις ακομα?
 γιατι καμια φορα υπαρχεις κ εκτος μυαλου..
βρισκω mail κ κλαιω απο χαρα..
 τωρα ομως κλαιω απο πονο.
θα ερθω πιο μετα