Κουτσό...

 

Τί βιβλίο! Τί μετάφραση! Τί ἔκδοση! 

«Τι άλλο είν᾽ η ζωή, τρένα που πηγαινοφέρνουν κόσμο, κι εσύ είσαι στη γωνία, με τα πόδια μουλιασμένα, κι ακούς μια πιανόλα και γέλια να τραντάζουν τις κιτρινωπές τζαμαρίες τού σαλούν όπου δεν μπήκες ποτέ γιατί ποτέ δεν είχες λεφτά».

 «έρωτας διαβατήριο, ορειβατήριο, κλειδί, που θα χαρίσει τη σιωπή από την οποία μπορεί να αρχίσει η μουσική, τη ρίζα από την οποία μπορεί να αρχίσει να υφαίνεται η γλώσσα.

 αν δεν κατέχεις τον εαυτό σου -και ποιος πραγματικά κατέχει τον εαυτό του -πώς θέλεις να κατέχεις την ετερότητα;

Λες και μπορείς να διαλέξεις τον έρωτα…

 …λες και ο έρωτας δεν είναι το αστροπελέκι

 που σε σκίζει στα δύο

και σ’ αφήνει κεραυνόπληκτο

στη μέση της αυλής

σ’ αγαπώ γιατί δεν είσαι δική μου, γιατί είσαι στην άλλη μεριά, εκεί όπου με προσκαλείς να πηδήξω κι εγώ δεν μπορώ να δώσω σάλτο, γιατί στην πιο βαθιά στιγμή της κτήσης δεν είσαι μέσα μου, δεν σε φτάνω, δεν περνάω απ΄ το σώμα σου, απ’ το γέλιο σου). Η αγάπη, η εκκέντρωση, η αγεφύρωτη απόσταση ανάμεσα στο εγώ και στο εσύ, ανάμεσα σ’ αυτό και σ’ εκείνο.

Μόνο στα όνειρα, στην ποίηση, στο παιχνίδι…

…μπορεί καμιά φορά να προσεγγίσουμε εκείνο που ήμαστε

πριν γίνουμε αυτό που τρέχα γύρευε είμαστε τώρα

Κουτσό . Χούλιο Κορτασαρ.

Ζωή

 Αστερισμός ζωτικών φαινομένων - οργάνωση, ευερεθιστότητα, κίνηση, ανάπτυξη, αναπαραγωγή, προσαρμογή.

5/8/2020

Το στομάχι δεν είναι το μόνο ζωτικό όργανο που πεινάει.

Καθένας παραμένει ο ήρωας της δικής του ιστορίας, ακόμα και όταν γίνεται ο κακός στην ιστορία ενός άλλου.

Μικρός πρίγκιπας

Η Αλεπού σώπασε και κοίταξε ώρα πολλή το μικρό πρίγκηπα.
- Σε παρακαλώ, εξημέρωσέ με, είπε.

- Το θέλω, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, αλλά δεν έχω πολύ χρόνο. Έχω να ανακαλύψω φίλους και πολλά πράγματα να γνωρίσω.

- Γνωρίζουμε μονάχα τα πράγματα που εξημερώνουμε, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίζουν τίποτα. Τ’ αγοράζουν όλα έτοιμα απ’ τους εμπόρους. Επειδή όμως δεν υπάρχουν έμποροι που να πουλάν φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσέ με.

- Τι πρέπει να κάνω; είπε ο μικρός πρίγκιπας.

- Χρειάζεται μεγάλη υπομονή, απάντησε η αλεπού. Στην αρχή θα καθίσεις κάπως μακριά μου, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού κι εσύ δε θα λες τίποτα. Τα λόγια είναι πηγή παρεξηγήσεων. Κάθε μέρα, όμως, θα μπορείς να κάθεσαι όλο και πιο κοντά…

Την επόμενη ο μικρός πρίγκιπας ξαναήρθε.

- Θα ήταν καλύτερα αν ερχόσουν την ίδια πάντα ώρα, είπε η αλεπού. Αν έρχεσαι, για παράδειγμα, στις τέσσερις τ’ απόγευμα από τις τρεις θ’ αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη. Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο ευτυχισμένη θα νιώθω. Στις τέσσερις πια θα κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα και θ’ ανησυχώ. Θ’ ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας. Αν έρχεσαι όμως όποτε λάχει, δε θα ξέρω ποτέ τι ώρα να φορέσω στην καρδιά μου τα γιορτινά της. Χρειάζεται κάποια τελετουργία.

- Τι πάει να πει τελετουργία; είπε ο μικρός πρίγκιπας.

- Είναι κι αυτό κάτι που έχει ξεχαστεί από καιρό, είπε η αλεπού. Είναι αυτό που κάνει μια μέρα να μη μοιάζει με τις άλλες, μια ώρα με τις άλλες ώρες.

| Ο Μικρός Πρίγκηπας | μτφρ.: Μελίνα Καρακώστα | εκδόσεις Πατάκη |

Η σύνθλιψη των σταγόνων

 | Julio Cortazar | 26 Αυγούστου 1914 - 12 Φεβρουαρίου 1984 |

Τι ματαιότητα να φαντάζομαι

πως μπορώ να στα δώσω όλα,

τον έρωτα και τη μαγεία,

διαδρομές, μουσική, παιχνίδια.

Η αλήθεια είναι πως είναι έτσι:

όλα τα δικά μου στα δίνω, είναι αλήθεια,

αλλά όλα τα δικά μου δεν σου αρκούν

όπως εμένα δεν μου αρκεί να μου δίνεις

όλα τα δικά σου.

Γι' αυτό δεν θα είμαστε ποτέ

το τέλειο ζεύγος, η ταχυδρομική κάρτα,

αν δεν είμαστε ικανοί να δεχτούμε

πως μονάχα στην αριθμητική

το δύο προκύπτει από το ένα συν ένα.

 

Εδώ γύρω ένα χαρτάκι

που μονάχα λέει:

Πάντα ήσουν ο καθρέφτης μου

θέλω να πω πως για να με δω

έπρεπε να σε κοιτάξω.

| Η σύνθλιψη των σταγόνων (Μπολερό) | μτφρ.: Βασίλης Λαλιώτης | εκδόσεις Bibliotheque |

Εκεί χάνεται η πίστη...

Εκεί που αναρωτιέσαι για πράγματα που πρώτη φορά αντικρίζεις
για πράγματα που σάπισαν με το πέρασμα του καιρού
ή που ήσαν σάπια απ' την αρχή και δεν το έβλεπες
[...]
για πράγματα που μόνο τα ονειρεύτηκες.
 Εκεί χάνεται η πίστη..

Πιστεύω πως τίποτα δεν τελειώνει, πως τίποτα δεν αρχίζει.
Μοιάζει πως τελειώνει, μοιάζει πως αρχίζει.
Στην πραγματικότητα, όλα ξαναβρίσκουν το δρόμο τους,
 όλα κάποτε ισορροπούν,
 και μέσα μας και γύρω μας,
 και στους ανθρώπους και στα πράγματα. Μεταμορφώνονται και ισορροπούν. Ισορροπούν και γαληνεύουν.
 Όπως η θάλασσα.
Δεν θα την δεις ποτέ ακίνητη.
Γαληνεμενη όμως θα την δεις
Όσο αγριεμενη και αν υπάρξει