Χίλιες φορές

και ακόμα περισσότερες...

Να χώσεις τα δάχτυλά σου στο στήθος σου και να ξεριζώσεις την ίδια σου την καρδιά....

Εσύ , να το κάνεις εσύ ο ΄ίδιος στον εαυτό σου

Ξέροντας πως έτσι και αλλιώς νεκρός είσαι...

νεκρός...

Με ρουφάει

Ξανά η μαύρη τρύπα
Νόμιζα πως είχα γλιτώσει
Αλλά άρχισαν πάλι τα πρωινά με κλάμα που αναγκάζομαι να ζήσω ακόμα μια μέρα.
Και πρέπει πάλι να παλεψω σκληρά να βγω στην επιφάνεια να μπορέσω να πάρω ανάσα.
Ποναω τόσο πολύ και σωματοποιω τον πόνο.
Μισώ πια να λέω δεν είμαι καλά αλλά αν δεν το πω και δεν κλαψω με λυγμους δεν θα συνέλθω.
Πάλι με μισώ.

Μια μέρα

Θα έρθω να σε βρω. ..

Αυτό

να το ακούω εγώ σαν φύγεις



και  ΑΥΤΟ


για να το ακούς εσύ αν φύγω πρώτη εγώ....


Άλλωστε σε αυτή τη ζωή όλα παίζονται.......

Πόσο

πολύ απογοητευμένη...

Πόσο....

Προσπαθώ

να διαβάσω τον γαμημένο τον καρκίνο

και το μυαλό μου δεν μπορεί να ξεκολλήσει από εσένα...

Εσύ είσαι καλά, καμία σχέση με αυτόν τον καργιόλη, δεν τον ξέρεις, δεν έχετε συναντηθεί, δεν έχει ανασάνει στο πρόσωπό σου, δεν έχει αγγίξει το λατρεμένο σου σώμα, είναι μόνο λέξεις που εγώ πρέπει να διαβάσω και να μάθω και όταν κλείσω την εργασία μου δεν θα υπάρχει ούτε για εσένα ούτε για εμένα...

Και ασκώ ψυχολογική βια σε εμένα που ξέρω καλά από βια

προκειμένου να μην ενοχλήσω και ταράξω κανέναν, αρκεί η δικιά μου

η τρελή , διαταραγμένη προσωπικότητα...

Λαχταρώ να σε δω

Μου λείπεις ρε, κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό

και αυτός ο μισός εαυτός με έχει πια εξαντλήσει.

Εξαρτημένη, αυτό είμαι.

Και τίποτα  δεν με έχει βοηθήσει και πια έπαψα να ελπίζω 

για εκείνη τη μέρα που θα περπατάω στο δρόμο

και θα είμαι μόνη μου, που δεν θα σου κρατάω το χέρι,

που δεν θα σου μιλάω, που δεν θα παίρνω την τσίχλα από το στόμα σου

να την μασήσω λιγάκι και εγώ.

Μαζί σου έχασα τα όρια του εγώ και ενώ λαχταρούσα να σε ρουφήξω,
 να σε βάλω 

μέσα μου για όσο θα ζούσα

τελικά με μηδένισες και με ισοπέδωσες.

Κανονικός οδοστρωτήρας 

Και έμεινα ένα φύλλο γεμάτο ακαθόριστα σχήματα

Λαχταρώ να φτάσω σε εκείνο το παγκάκι και να σε βρω εκεί καθισμένο

ΝΑ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ


αν καταφέρω να περάσω στις εξετάσεις θα είναι ένα θαύμα, δεν έχω μυαλό, δεν έχω τίποτα, ταξιδεύω σε φάρους σε παγκάκια, σε θάλασσες, σε ερήμους, σε πρίγκιπες, σε άλλους πλανήτες, στον δικό μου Β52...

Το δικό μου το λίγο

Ήταν το δικό σου  το πολύ. .
Δολοφονία οργανωμένη. ..