Μαζί σου

Μπορούσα να βάλω την πραγματικότητα μου σε αργία...

Μου παρειχες την δυνατότητα να βάλω ένα τέλος σε έναν κόσμο που ζούσα σαν ένας πρόσφυγας χωρίς πατρίδα.


Και μετά..

έμεινα
ένα κουφάρι ξεβρασμενο στην ακτή των ανεκπλήρωτων επιθυμιών...

Όσο παλιά μπορώ να θυμηθώ επιδίωκα πάντα να μην υπάρχω.

Χρειάστηκε πολλά χρόνια δουλειάς να αποδεχτώ την ύπαρξη μου και έχω την υποψία ότι η δουλειά αυτή δεν θα τελειώσει ποτέ...

Μια μέρα

Θα έρθω να σε βρω. ..

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΩ......

"Δεν υπάρχουν λιμάνια,
μόνο κοιμητήρια συνήθειας.
Θα περιπλανηθώ ξανά στον άνεμο
και στο γαλάζιο άλλου βυθού,
...άλλου ουρανού τ΄ αστέρια
να γυρέψω…"