Μεγάλη Παρασκευή...

Θεριά οι άνθρωποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν...
χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν.
Κώστας Βάρναλης (1884 – 1974)

Δύσκολο να μην δουλεύω
Χωρίς δικαιολογία στον εαυτό μου φέτος
Τα τελευταία 9 χρόνια δούλευα τα 7
Οποτε έλεγα δουλεύω δεν μπορούσα να είμαι αλλού
Το τελευταίο Πάσχα που πήγα στο χωριό το
2010 ήταν
Ήξερα ότι δεν είχα να ελπίζω
Σε καμία Ανάσταση
Μονο σκοτάδι με περίμενε
Σε είχα ηδη χάσει
Ήσουν ήδη αλλού
Και δεν έκανα τίποτα
Μόνο περίμενα τον ενταφιασμό μου
Ήλπιζα στον παντα σωτήρα μου Τ
Να κάνει το θαύμα του
Αλλά και εκείνος κουρασμένος
Αποφάσισε μετά από λίγο
Να αποθάνει
Καρφιά στην ψυχή μου οι αναμνήσεις
Και νιώθω θλίψη βαθιά
Για όσα έχασα εκείνο το τελευταίο
Πάσχα της ζωής μου
Δεν ξέρω αν ποτέ πια
Θα ξαναβρεθώ εκεί
Να γελάω
Χωρίς μέσα μου να πνίγομαι
Από τα δάκρυα της ψυχής μου
Ελπίζω η Ανάσταση
Να έρθει και για εμένα κάποτε

Ήθελα να σου πω...

Ότι μου λείπεις πολύ

Μα δεν τολμώ

Να προσέχεις οπου και αν είσαι...

- Bleeding Out

Θλίψη ασήκωτη και βαθιά

Ανόητη εμμονή το αύριο που κανείς δεν εξασφάλισε ποτέ 

αλλά αυτή η εμμονή σε κάνει να μπορείς να επιμένεις

Κλαίω γιατί μέσα μου νιώθω απίστευτο πόνο

Και δεν μπορώ να το μοιραστώ με κανέναν

Δεν θέλω κανείς να ξέρει το σκοτάδι που γύρισε

Προσπαθώ να το διώξω να δω και πάλι το φως

Αλλα βουλιάζω κάθε μέρα πιο βαθιά

Λατρεμένε μου φίλε Τ

Δεν άλλαξες μόνο εσύ
Άλλαξα και εγώ
Και ας μην το βλέπει κανείς
Έχω μάθει να κρύβω τόσο καλά όσα νιώθω

Έχω ανάγκη από κάποιο ναρκωτικό και το διάβασμα δεν είναι τώρα ισχυρό φάρμακο

Πονάει ο πόνος μάτια μου;

" Ο πόνος έχει τη δική του ματαιοδοξία. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι υποφέρουμε περισσότερο από όλους τους άλλους."

Anne Barattin

Οι λύκοι είναι εδώ

Σαν "ερωμένη" του ... (απέχθεια μου προκαλεί αυτή η λέξη γιατί δεν υπήρξα ποτέ ερωμένη κανενός  με την κυριολεκτική σημασία της λέξης) ήμουν λιγότερο χαζή από κάθε άλλη φορά
(πρεπεινααλλλαξωβιβλιατομυαλομουειναιμιξερκαιδεντηνπαλευωετσιαλλαανστογραψωθασκεφτειςοτιλειτουργωχειριστικαοποτεγαματοφιλεμου)
Δεν είναι δυνατόν να δεις κάτι καθαρά
όσο τα μάτια σου είναι θαμπωμένα
από τα δάκρυα
Έπρεπε να περάσουν χρόνια
Άραγε βλέπω τώρα;

Ότι αγάπησες δεν είναι πια εδώ σκέφτομαι
Φαντάσματα μόνο

Νιώθω την απουσία σου να μεγαλώνει μέσα μου σαν ένα τεράστιο απόστημα και παρακαλάω με αγωνία να εμφανιστείς με το πιο αιχμηρό νυστέρι σου να με ανακουφίσεις

Ακους τις σκέψεις μου που σου ουρλιάζουν;

Θυμώνω με εμένα που νιώθω έτσι
Ψάχνω να καταλάβω γιατί τέτοια εμμονή
Τι είσαι για εμένα;
Γιατί μια και μόνη λέξη σου έχει την απίστευτη δύναμη να με κάνει ξανά να μην πονάω , να μην ασφυκτιώ μέσα μου;


Ολοι θα έπρεπε να έχουμε  μια καθημερινή δόση από αυτόν που μας λείπει
Άλλωστε σε όλους λείπει κάτι
 Άραγε σου λείπω;


"Θα ήθελα να είμαι ο αέρας που ζει μέσα σου για μια στιγμή. Θα ήθελα να είμαι τόσο απαρατήρητος και απαραίτητος."

- Margarita Atwood