Καλώς ή κακώς όλα εδώ πληρώνονται…

Το πλήρωμα του χρόνου έρχεται, άλλοτε σύντομα κι άλλοτε μετά από χρόνια….

Αλλά έρχεται…. αργά ή γρήγορα όμως έρχεται…

Για  όλους και για όλα…

Άλλες φορές σε μικρές δόσεις, σαν  τσίμπημα κουνουπιού  ίσα, ίσα έτσι να σε ταρακουνήσει λίγο απ’ την βολική καθ’  όλα θεσούλα σου….

Άλλες φορές έχει τη μορφή χαστουκιού που δεν ξέρεις από πού σου έρχεται…

Και άλλες  πάλι σαν  ένα χτύπημα κάτω από την ζώνη οπού πλέον σε ρίχνει στα πατώματα…

Τόσο απλή είναι η ζωή μας και ας την έχουμε καταντήσει τόσο σύνθετη…

Ότι δίνεις ,παίρνεις…. Δύο λέξεις τόσο κατανοητές, τόσο προβλέψιμες…

Κι όμως μπερδεύουν… κι όμως  παιδεύουν… κι όμως περιπλέκουν χιλιάδες φορές τα πράγματα…

Τώρα θα μου πεις… κι αν δίνεις, δίνεις, δίνεις και δεν παίρνεις;

Εεε δε μπορεί κάποια στιγμή θα πάρεις μια γενναία επιταγή φίλε μου…

Θα γευτείς γλυκούς και νόστιμους καρπούς για μια προσπάθεια που έχεις σπείρει σπόρους πριν  από καιρό….

Μια συγγνώμη που περίμενες για χρόνια και σε πλήγωνε τόσο η καθυστέρηση της…

Μια δικαίωση που χάθηκε στο δρόμο…

Μια αναγνώριση του χαρακτήρα και της ψυχούλας σου από κάποιον που, ίσως δεν σε είχε εκτιμήσει όπως θα έπρεπε …

Μια  ζεστή, μια τρυφερή αγκαλιά θα την λάβεις…..

Ένα εγκάρδιο ευχαριστώ….

Έστω κι ένα αληθινό  «σ’ αγαπώ», θα το  ακούσεις κάποτε….

Όλα επιστρέφονται τόσο η θλίψη, όσο και η χαρά…

Τόσο η ευτυχία, όσο και η δυστυχία…

Γυρίζουν πίσω στον αποστολέα τους, «πακέτο»….

Και αν λες εγώ θα κάνω ότι γουστάρω και δε με νοιάζει τι προκαλώ στους γύρω μου…

Τότε φίλε μου είσαι βαθειά νυχτωμένος …

Καλώς ή κακώς όλα εδώ πληρώνονται…

Όλα τα βρίσκεις μπροστά σου, πλάι σου, απέναντι σου να σου κλείνουν το ματάκι πονηρά ή με φωτεινό  χαμογελάκι  …

Στο πλήρωμα του χρόνου…

Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω‏.

Περνάει ο καιρός , τόσο γρήγορα και συγχρόνως τόσο βασανιστικά αργά .

Εκεί που νόμιζες ότι έχεις ξεκαθαρίσει μέσα σου, έρχονται πάλι αυτές οι σκέψεις να σε τρελάνουν. Νιώθεις ξανά τα μάτια σου να τρέχουν , έχεις πάλι αυτή την άρνηση και το στομάχι σου για άλλη μια φορά είναι κόμπος.

Το χειρότερο απ ‘όλα είναι που δεν μπορείς να ουρλιάξεις , να βγάλεις από μέσα σου αυτό το πόνο και να βρεις την δύναμη να πας παρακάτω…

Λέξεις που αλλοιώθηκαν , αναπάντητα γιατί , συναντήσεις που αναβλήθηκαν και μια σειρά καταστάσεων που σε οδήγησαν σε κινήσεις παρορμητικές και ίσως άδικες για τον εαυτό σου!

Πάντα πίστευες ότι αν δεν ρισκάρεις στην ζωή , αν δεν τολμήσεις πως θα ζήσεις αυτά που θέλεις ;

Μια ζωή φοβόσουν μην μετανιώσεις για πράγματα που δεν έκανες και πάντα συνοδευμένη από το συναίσθημα οδηγούσουν μπροστά σε μια πραγματικότητα που τις περισσότερες φορές δεν ήταν αυτή που ονειρευόσουν .. .. Τι γίνετε όμως όταν μετανιώνεις για τις επιλογές σου; Που να κρυφτείς τότε; Ποιος θα σε βοηθήσει να απεγκλωβιστείς από τον κύκλο που σε έχει κλείσει; Και εκεί είναι το λάθος σου..

Μιλάς για το θάρρος που σε διακρίνει αλλά φοβάσαι.

Και όταν φοβάσαι ακινητοποιουνται όλα σου τα όργανα, νιώθεις παράλυτη , ανήμπορη να κάνεις το οτιδήποτε.

Γίνεσαι ένας αδύναμος άνθρωπος, κλείνεσαι στον εαυτό σου και ψάχνεις απελπισμένα από κάπου να πιαστείς ,μια κουβέντα, μια αγκαλιά , κάτι που θα σε ξαναπάει μπροστά.

Δεν βρίσκεις όμως τίποτα…

Και τότε ξαναχανεσαι στις σκέψεις σου, χάνεις τον εαυτό σου και μαζί την διάθεση για ζωή, για τόλμη, για ρίσκο ξανά !!

Το να διεκδικείς αυτό που θέλεις πάντα το υποστήριζες ,την απόρριψη όμως ποτέ δεν κατάφερες να ελέγξεις..

Το ξέρεις ότι θα κάνει τον κύκλο του, χρόνο θέλει, αλλά είναι ακόμα μια φορά που δεν μπορείς να περιμένεις, που ο χρόνος δεν περνά. Και όταν βιάζεσαι, κάνεις λάθη , και όταν γίνονται λάθη, τα πράγματα γίνονται χειρότερα.

Στην ουσία τι είναι αυτό που τελικά θέλεις; Έχεις σκεφτεί;

Να συνεχίσεις την ζωή σου με τις αναμνήσεις σού ή να συνεχίσεις να ζεις μέσα από τις αναμνήσεις σου;

Όταν καταφέρεις να απαντήσεις , τότε θα οδηγηθείς και στην λύτρωση. Μέχρι τότε θα βασανίζεσαι με τις σκέψεις σου.

Και μεταξύ μας την ξέρεις την απάντηση …απλά φοβάσαι να την δεχτείς!

Και θυμήσου αυτό που έκανες πάντα, τόλμησε .

Ο χρόνος δεν γυρίζει εξάλλου πίσω, μην γυρίζεις όμως ούτε εσύ ..

ποσο ακομα

θα κρατησει το σκοταδι??? αιμορραγει το μεσα μου δεν θαλω αλλο να κλαιω δεν θελω να σερνομαι θελω να παρω ανασα κ πνιγομαι θελω να κοιμηθω κ φοβαμαι τι με περιμενει μολις κλεισω τα ματια μου θελω να τελειωσει αυτη η ριμαδοκριση χειροτερη απο καθε φορα με τσακισε με γονατισε

Τις σκοτεινες μερες

που το σκοταδι κ η θλιψη καλυπτουν τα παντα

σιχαινομαι τον εαυτο μου.

Σερνομαι, δεν θελω να κανω τιποτα, δεν θελω να βλέπω δεν θελω να ακουω,δεν θελω να υπαρχω.

Θα τελειωσουν αραγε ποτε?

Συναισθηματικα ακρωτηριασμενη, κουβαλαω ενα σωμα που μονο βαρος μου ειναι.

Πνιγομαι αλλα δεν θελω να προσπαθησω να βγω στην επιφανεια.

ΕΠΙΘΥΜΩ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΟΥ

Λογικη μηδεν....

και τωρα μετρωντας 15 μερες απουσιας θα καθεσαι κ θα σκεφτεσαι "στα ελεγα εγω... ο χρονος θα κανει την δουλεια του και θα μ εξεχασεις και θα γινω μια κακη αναμνηση" χαχαχαχαχαχαχαχαχα θελω τοσο να γελασω γιατι εχω πλεον φτασει στο επιπεδο το μαγικο να νομιζω οτι ξερω τι σκεφτεσαι χαχαχαχαχαχαχα δεν παταω πουθενααααα χαχαχαχα σκεφτομαι οτι θα ηθελα να συμβαινει ισως κ οτι με βολευει... ετσι για να στην βγω στη γωνια και να σου πω "ποιος σε ξεχασε????" "εγω που κλαιω καθε μερα???" ετσι για να μου την πεις κ εσυ "στ'αρχιδια μου εσυ επελεξες να ζησεις στα σκατα γιατι μονο εκει ηξερες να ζεις" φιλια αγγελε μου.... μου λειπεις σε καθε ανασα μου..... υ.γ αντιλαμβανεσαι οτι πλεον εχουμε απιστευτες συζητησεις μεταξυ μας ε?????

Σαν τον τρελο κλεισμενο στο κελι του που ζωγραφισε μια πορτα στον τοιχο κ εφυγε.Ηταν αναγκη βγαινοντας να πεσει πανω στην"φιλη" σου?????ε?????? Ωωωωω μαυρο βαθυ σκοταδι...

Μακρια απο εμενα...σε ενα σημειο κολλημενη...απο τη μια η θαλασσα και απο την αλλη τα ματια σου να ξεχειλιζουν λυπη...Δεν μπορω να ξεφυγω...εμεινα εκει...καταδικασμενη αιωνια...να μην με συγχωρω που δεν αφησα το στομα μου να μιλησει...θα ηταν ολα αλλιως αν επραττα οπως ενιωθα...κ τελειωσε το ταξιδι μα στην ακρη του εκεινος που σε περιμενει δεν εισαι εσυ...γιατι κανεις δεν γύρισε απο το ταξιδι...ο χρονος σε αλλάζει κ ένας αλλος επιστρεφει για σενα......παντα θα εισαι ενας αλλος γιατι τελικα ακομα δεν εμαθες ποιος εισαι εσυ...σκοταδια...