Τις σκοτεινες μερες

που το σκοταδι κ η θλιψη καλυπτουν τα παντα

σιχαινομαι τον εαυτο μου.

Σερνομαι, δεν θελω να κανω τιποτα, δεν θελω να βλέπω δεν θελω να ακουω,δεν θελω να υπαρχω.

Θα τελειωσουν αραγε ποτε?

Συναισθηματικα ακρωτηριασμενη, κουβαλαω ενα σωμα που μονο βαρος μου ειναι.

Πνιγομαι αλλα δεν θελω να προσπαθησω να βγω στην επιφανεια.

ΕΠΙΘΥΜΩ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΟΥ