Φοβάμαι...

Λένε μερικοί επιστήμονες πως υπάρχουν μόνο δύο συναισθήματα -ο φόβος και η αγάπη. 
Ίσως γι' αυτό φοβάμαι που σε αγαπώ. 
Ίσως γι' αυτό δεν ανοίγω τα χέρια μου να δεις πόσες αγκαλιές γράμματα σου έχω φυλαγμένα.
(Από φόβο μην πέσουν στο πάτωμα τα "αα" της αγάπης μου -και ο θόρυβος ξυπνήσει τον λύκο.)~Κατερίνα Εσσλιν


φοβάμαι μην ακούς τι λέω.......

Ασήμαντα περιστατικά......??

Είναι δυο  άνθρωποι :

Ο ένας με μαχαίρι,  ο άλλος άοπλος.

Αυτός με το μαχαίρι λέει στον άλλον. « Θα σε σκοτώσω»

«Μα γιατί» ρωτά ο άοπλος, 

«τι σου ΄χω κάνει; Πρώτη φορά βλεπόμαστε. Ούτε σε ξέρω, ούτε με ξέρεις >>

« Γι αυτό ακριβώς θα σε σκοτώσω. Αν γνωριζόμασταν, μπορεί να σ αγαπούσα»  

λέει αυτός με το μαχαίρι.

« 'Η και να με μισούσες»  λέει ο άοπλος, 

«να με μισούσες τόσο, που με χαρά μεγάλη θα με σκότωνες. 

Γιατί να στερηθείς μια τέτοια απόλαυση ; 

Ελα να γνωριστούμε»

« Κι αν σ αγαπήσω»  επιμένει ο οπλισμένος,   « αν σ αγαπήσω, τι θα κάνει τούτο το μαχαίρι ; >>

« Ω, μη φοβάσαι...»  

λέει ο άοπλος..

«σκοτώνει ακόμη κι η αγάπη..  

Και τότε...  είναι ακόμη πιο μεγάλη η απόλαυση» ...;

Αργύρης Χιόνης 

ασήμαντα περιστατικά....

Αν είχα θάρρος για να πω το "έλα"....

τώρα δεν θα 'χα τη φωτιά μέσα στο αίμα........

αν σε αγαπούν να μάθουν να στο λένε........

και αν δεν στο πούν να μάθεις να το κλέβεις.......

Ασε με να μπώ.....

κρυώνω κ φοβάμαι........

που να ΄σαι τώρα????????

Πάλι κλαίω......

Κλαίω για μένα που σ' αγαπώ....

Η πρώτη κραυγή του ανθρώπου είναι κλάμα. Από εκεί και πέρα οι άνθρωποι ή παραμένουν άνθρωποι και κλαίνε ή γίνονται τέρατα και κάνουν τους άλλους να κλαίνε.

~Μενέλαος Λουντέμης~

Άδεια η ψυχή μου, το δωμάτιο άδειο.......

The 
heart
knows 
...no distance

γι'αυτό υπάρχουν τα όνειρα....πας όπου θέλεις ,

όσο θέλεις

με όποιον θέλεις

και ΖΕΙΣ.......

όνειρο ήτανε......

και δεν τελείωσε..

ζεί μέσα μου.

ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΚΕΝΟ ........

παντού κενό........

Μουσική: Κώστας Ξυλούρης
Στίχοι: Μήτσος Σταυρακάκης
Τραγούδι: Βασίλης Σταυρακάκης 

Στην λίγωση του φεγγαριού έφυγε το πουλί μου,
και ένα απέραντο κενό γέμισε η ζωή μου...

Σκορπίσαν όλα τα καλά με μια φυσσά του ανέμου,δεν βρίνεται ποιό δυστυχής 'πο κάτω σου ουρανέ μου...