Αλλού...

Πολύ απομακρύνθηκα που να με πάρει ο διάβολος. Πολύ!
Πέρασα στην απέναντι όχθη κι όλα νομίζω τώρα ότι γίνονται αλλού.
Κατάντησα τελικά αυτό που δεν ήθελα.
Το αρνητικό του εαυτού μου.
Λέρωσε και το βλέμμα μου.
Και το χειρότερο; Ξέχασα πια το pin της αθωότητάς μου.

A. Παπαδάκη

Η μέθοδος της Ορλεάνης

Πώς έρχονται τα πράγματα στη ζωή. Άλλα λογαριάζεις, άλλα ονειρεύεσαι και συμβαίνει κάτι απρόσμενο που τα ανατρέπει όλα. Σέρνεσαι πίσω από τα γεγονότα και τα ακολουθείς, χωρίς να μπορείς να τα κάνεις ν' ακολουθούν αυτά εσένα. Κι έτσι μπορεί να κυλήσουν χρόνια πολλά ερήμην σου, με τις επιθυμίες βαθιά καταχωνιασμένες, ανίκανες να βγούν στην επιφάνεια, να κάνουν μια ωραία τρικυμία και να σαρώσουν όλα τα ανεπιθύμητα.

Ευγενία Φακίνου 

Έρωτας και Θάνατος

Αποσπασμα απο την ΓΚΕΜΜΑ (1963)

ΕΡΩΤΑΣ είναι η τεχνη του να φεύγεις.

Να φεύγεις αλλα πώς να φεύγεις ! Το πραγμα θέλει μεγάλη προσοχή. !! Το πραγμα θέλει μεγάλη προσοχή.

Γιατι ο ορισμος είναι τορπίλη που την παίζει στα χέρια του μικρό παιδί.Την παίζει στα χέρια του και δεν ξέρει τι είναι.
Ερωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις έτσι, που η σφαγή που θα νιώθεις να είναι πιο σφαγερή από τη σφαγή που νιώθει ο σύντροφος που αφήνεις. Αν εκείνος πονάει τρείς, εσύ να πονέσεις εννιά.

Εδώ σε θέλω καβουρα, που λενε , να περπατάς στα κάρβουνα. Χορεψες ποτέ σου το χορό του αναστενάρη , χωρίς να εισαι αναστενάρης;;;

Ο ερωτας είναι γνώση.Ο ερωτας είναι ευγένεια και αρχοντιά.

Είναι το μειδιαμα της σπατάλης ενός φρόνιμου Ασωτου.

Πως η φύση οριζει το αρσενικό να γινεται ατέλειωτη προσφορά και θεία στερηση για το θηλυκό.

Το θηλυκό να κυνηγάει τις τύψεις του.

ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ για το ΘΗΛΥΚΟ.

Η μάχη και η σφαγή του έρωτα έχει το νόημα να πεθάνεις το θηλυκό, και να το αναστήσεις μέσα στα λαμπρά ερείπια των ημερών σου.

Πάντα σου μελαγχολικος και ακατάδεχτος…

Ξερεις που ειμαι?

Εκει που βρεθηκαμε πρωτη φορα....
Δεν ειχα ερθει παλι απο τοτε 5 χρονια πριν.Ομως σημερα δεν ειμαι στα καλα μου.Ηθελα απλα να φυγω απο το σπιτι,να βρεθω κοντα σου.
"να ελπιζεις στο ανεφικτο "που λεει και ο ποιητης...
Και μπηκα στο αυτοκινητο και ευτυχως ευτυχως ηρθα εδω.Δεν πρεπει να οδηγω οταν ειμαι ετσι.Καθε αυτοκινητο που εβλεπα σκεφτομουν τι καλα που θα ηταν να πεσω πανω του , ακομα καλυτερα να πεσει πανω μου και τελος...τελος πονος, τελος θλιψη, τελος μοναξια, τελος τυψεις και ενοχες.ΤΕΛΟΣ....
Και θυμαμαι που ελεγες σε απειλω με ολες αυτες τις βλακιες μου.Ομως ψυχη μου μονο τον εαυτο μου απειλω το εκανα απο τα 9 μου χρονια.Απο τοτε με θεωρουσα λαθος και βαρος σε ολους τους ανθρωπους.
Και καθομαι εδω και φερνω στο μυαλο μου ολο εκεινο το βραδυ που μου ελεγες οτι ακομα και ενας αναπτηρας ειναι φονικο οπλο και μπορει να σκοτωσει ανθρωπο.Ημουν αλλωστε πιθανος δολοφονος...
Αληθεια απο εκεινο το βραδυ και μετα ποσες ψυχες δολοφονηθηκαν ηθελημενα η και αθελα μας??
Και θυμαμαι πως σιγα σιγα μου επιασες το χερι και μου ειπες οτι ειναι αγριο αλλα εσυ το χαιδευες ασταματητα και εγω μεσα μου ετρεμα αλλα δεν ερεπε να το δειξω.Με προδωσε ομως τοποδι μου που οταν εχω νευρικοτητα και φοβαμαι το κουναω ασταματητα και μου ελεγες παψε να κουνιεσαι...Μας πως να μην κουνιεμαι αφου φοβαμαι και τρεμω?Θαρρεις σου ειπα ψεμματα για ολα εκεινα που εγιναν οταν ημουν παιδι και ακομα πιο μετα?η μηπως δεν στα εχω πει ολα? δεν θυμαμαι...
Θυμαμαι ομως που μου ειπες ειδες ποσο απαλο εγινε το χερακι σου που το χαιδευω?μα πως να μην γινει ψυχη μου?μαλακωσες πρωτα την ψυχη μου, την ποτισες και την ξεδιψασες με τα λογια σουπου ηταν πιο διψασμενη και απο τη σαχαρα και μετα με το χαδι σου γιατι καθε χαδι σου εφτανε πρωτα εκει μεσα βαθια σε εκεινο το μικρο αορατο πλασματακι που ηταν κρυμμενο στη γωνιτσα του με κλειστα ματια και ετρεμε.
Και εσυ σταθερα το χαιδευες για να το πεισεις να μην σε φοβαται και βγει να σε κοιταξει στα ματια...
Δεν ξερω ποσο πονο αντεχει αυτο το ψυχακι,δεν ξερω που βρισκεται τωρα ζαρωμενο και κλαιει ασταματητα..το εχω χασει..κρυφτηκε και απο εμενα.Με τιμωρει για ολα οσα εκανα και κυριως για οσα δε εκανα..και αυτο ειναι το χειροτερο.
Και τα θυμαμαι ολα σαν να ηταν χθες ...Πως μπορεσα και προδωσα την ζωη μου παλι? πως?δεν με συγχωρω δεν ξερω αν και ποτε θα τα καταφερω.
θα μπορουσα να γραφω ωρες και μερες αλλα δεν μου εχω εμπιστοσυνη να μεινω αλλο εδω πανω μονη μου.ενα τσακ ειναι να φυγω μπροστα,ενα τσακ μονο δεν ειμαι καλα

Καλημερα θλιψη...

κοιταζω το ταβανι και σε ψαχνω...δεν εισαι εδω...δεν ειμαι εγω...πως θα αντεξω κ αυτη τη μερα?πως θα σταματησω τον πονο που με πνιγει?πως θα κρυψω τα δακρυα που κυλουν απο τα ματια μου? καλημερα θλιψη... καλημερα μακρινοι κ παντοτινα αποντες αγαπημενοι μου... στειλτε μου την θετικη σας σκεψη τωρα που λυγιζω... καλημερα θλιψη...

Κάθε φορά.....

που  ακούω αυτό το τραγούδι σε θυμάμαι και το μόνο που σκέφτομαι είναι
να χώσω το προσωπό μου στο στήθος σου........
Όνειρα ε?
Άλλαξα θέση στο κρεβάτι μας......
τώρα αν μπείς στο δωμάτιο είναι όπως όταν κοιμόμασταν μαζί....
και έτσι τώρα κοιμάμαι μονίμως από την πλευρά σου...
νιώθω καλύτερα έτσι όταν ξαπλώνω.....
κλείνω τα μάτια μου και τσουυυυυπ
είσαι δίπλα μου και με αγκαλιάζεις...
εσύ μυρίζεις τα μαλιά μου και με ξεσκαλίζεις( ετσι μου έλεγες)
και εγω σου διαβάζω τον μικρό ναυτίλο του Ελύτη....

«είπα θα φύγω. Τώρα. Μ' ό,τι να ναι: τον σάκο μου τον ταξιδιωτικό στον ώμο, στην τσέπη μου έναν Οδηγό, τη φωτογραφική μου μηχανή στο χέρι.
Βαθιά στο χώμα και βαθιά στο σώμα μου θα πάω να βρω ποιος είμαι.
 
Τι δίνω, τι μου     δίνουν   και περισσεύει το άδικο…»



 καληνύχτα ψυχή μου και να ξέρεις μου λείπεις........πόσο μου λείπεις......

Καλό μήνα.....

Καλό μήνα ...
Θα ήθελα πολύ να σε πάρω τηλέφωνο να σου το πώ

ή έστω να στο γράψω σε ένα μύνημα αλλά.........

δεν θέλω να σε ενοχλήσω......

Δες...το διάβασα κ μου άρεσε.......

 

Κανένας χειμώνας δεν κράτησε για πάντα - καμία άνοιξη δεν έχασε τη σειρά της!!!

  μακάρι να έρθει γρήγορα η άνοιξη στη ζωή σου.......

σε αγαπώ πολύ