Κάθε φορά.....

που  ακούω αυτό το τραγούδι σε θυμάμαι και το μόνο που σκέφτομαι είναι
να χώσω το προσωπό μου στο στήθος σου........
Όνειρα ε?
Άλλαξα θέση στο κρεβάτι μας......
τώρα αν μπείς στο δωμάτιο είναι όπως όταν κοιμόμασταν μαζί....
και έτσι τώρα κοιμάμαι μονίμως από την πλευρά σου...
νιώθω καλύτερα έτσι όταν ξαπλώνω.....
κλείνω τα μάτια μου και τσουυυυυπ
είσαι δίπλα μου και με αγκαλιάζεις...
εσύ μυρίζεις τα μαλιά μου και με ξεσκαλίζεις( ετσι μου έλεγες)
και εγω σου διαβάζω τον μικρό ναυτίλο του Ελύτη....

«είπα θα φύγω. Τώρα. Μ' ό,τι να ναι: τον σάκο μου τον ταξιδιωτικό στον ώμο, στην τσέπη μου έναν Οδηγό, τη φωτογραφική μου μηχανή στο χέρι.
Βαθιά στο χώμα και βαθιά στο σώμα μου θα πάω να βρω ποιος είμαι.
 
Τι δίνω, τι μου     δίνουν   και περισσεύει το άδικο…»



 καληνύχτα ψυχή μου και να ξέρεις μου λείπεις........πόσο μου λείπεις......