ΚΕΝΟ......

Προσπαθώ να βρώ τα λόγια που θα μπορούσαν να εκφράσουν αυτό που νιώθω.
όμως άδικος κόπος......Πως γίνεται να νιώθεις κενός με μια τρύπα στο στήθος και την ίδια στιγμή τόσο μπουκωμένος που θέλεις να ουρλιάξεις, νε ξεριζώσεις απο την φωνή το λαρύγγι σου?
Οχι για να σε ακούσει κανείς,όχι για να σου απαντήσει απλά για να τα πείς.......

Να βγουν να πετάξουν, να κλείσει λίγο η γαμημένη τρύπα,να ξαλαφρώσεις να πάρεις μια ανθρώπινη ανάσα....
Πόσο καιρό έχω να ανασάνω κανονικά?

Να περπατήσω και να βλέπω γύρω μου?



 Να συνυπάρχει το σώμα και η ψυχή μου?
Πίστευα ότι θα είμαι καλύτερα και κάθε μέρα είμαι χειρότερα.
Λείπω,λείπω από όλα και από όλους και πλέον κανείς δεν μπορεί να με βρεί.....
κανείς δεν μπορεί να καλύψει όλο αυτό το κενό.....
έχασα την πίστη μου, έχασα τον δρόμο μου........

τίποτα πια δεν έχει νόημα και κουράστηκα τόσο να υποκρίνομαι
θέλω να πάψω για λίγο να νιώθω, να σκέφτομαι, να υπάρχω.
θέλω να βρω ένα τρόπο .....

κατάντια.........δεν μπορώ να γράψω αυτά που σκέφτομαι
γράφω και σβήνω και αυτό εγώ δεν το μπορώ..........

ΛΙΝΑ και ΟΖΑΛ.......

Ήταν κάποτε η ΛΙΝΑ και ο ΟΖΑΛ......

Ξεκίνησαν την κοινή ζωή τους με ένα υπέροχο,μαγικό όνειρο.

Να κοιμούνται αγκαλιά.....

ΌΜΩΣ όπως όλα τα όμορφα δεν κράτησε πολύ το όνειρό τους......

Μήτε και η ζωή τους.......

κανείς δεν ξέρει που βρίσκονται.....

η αγάπη όμως δεν τελείωσε....

περιμένει .........

ΔΙΚΟ ΣΑΣ...

γιατί απλά έτσι είναι....

Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της,
και συ να λείπεις,

να 'ρχονται οι Άνοιξες με πολλά διάπλατα παράθυρα,
και συ να λείπεις,
να 'ρχονται τα κορίτσια στα παγκάκια του κήπου με χρωματιστά φορέματα,
και συ να λείπεις,

οι νέοι να κολυμπάνε το μεσημέρι,
και συ να λείπεις,

Ενα ανθισμένο δέντρο να σκύβει στο νερό,
πολλές σημαίες ν' ανεμίζουν στα μπαλκόνια,
και συ να λείπεις,

Κι ύστερα ένα κλειδί να στρίβει
η κάμαρα να 'ναι σκοτεινή,
δυο στόματα να φιλιούνται στον ίσκιο,
και συ να λείπεις,

Σκέψου δυο χέρια να σφίγγονται,
και σένανε να σου λείπουν τα χέρια,
δυο κορμιά να παίρνονται,
και συ να κοιμάσαι κάτου απ' το χώμα,
και τα κουμπιά του σακακιού σου ν' αντέχουν πιότερο από σένα
κάτου απ' το χώμα,
κι η σφαίρα η σφηνωμένη στην καρδιά σου να μη λιώνει

Οταν η καρδιά σου,
που τόσο αγάπησε τον κόσμο,
θα 'χει λιώσει.

Να λείπεις- δεν είναι τίποτα να λείπεις.
Αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει,
θα 'σαι για πάντα μέσα σ' όλα εκείνα που γι' αυτά έχεις λείψει,
θα 'σαι για πάντα μέσα σ' όλο τον κόσμο...


Γιάννης Ρίτσος-Kι εσύ να λείπεις...

Θυμάμαι - Θυμάσαι;

ακόμα θυμάμαι.....

εσύ???

ακόμα περιμένω........

Δεν θα έρθεις....

αλλά κ αν ποτέ φτάσεις.........
δεν θα με βρείς.......

θα έχω χαθεί..........

Golden melody - A time for us

Η προδοσία είναι η μόνη αλήθεια που μένει...

Θρυμματισμένος σαν πάγος
Όπως και να έχει είκοσι τόνοι
έχουν ριχτεί στην ψυχή μου.
Μίλησες με λέξεις δηλητήριο.
Έτσι απλά...
επινόησες το σχέδιο σου
για να σκοτώσει τα πάντα μέσα μου.
Έντεχνα...φυτεύοντας την παγίδα σου
Και με την αγάπη σου με κλειστά μάτια
δόλωμα στη λογική μου.
Η εμπιστοσύνη μου
το όπλο σου.
Γέλασες...πίστεψα.
Τα όπλα σου ήταν τόσο ζεστά
Τώρα η μόνο ζεστασιά που αισθάνομαι
είναι το αίμα μου
που χύνεται από την ψυχή μου.



Όπως ένα εκκρεμές

Η προδοσία έρχεται με πολλές μορφές
αλλά στηρίζεται σε υποκείμενες οικειότητες
Για να ασφαλίσει μια θανάσιμη πληγή.
Είναι μια συναισθηματική ενέδρα
Προσεκτικά σχεδιασμένη
Άψογα εκτελέσιμη.
Παράγει ένα κακό ήχο
με την ορχήστρα της ζωής.

Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΠΡΑΞΕΙΣ & ΜΕΤΑ ΛΟΓΙΑ

Σε κοιτάω στα μάτια,
όταν σου μιλάω για τη ζωή μου…
Έτσι, δεν θα πεις ότι σου λέω ψέματα…

Σε φιλάω στα χείλη,
όταν μου μιλάς για τη ζωή σου…
Έτσι, δεν θα πεις ότι δεν σε νοιώθω…

Σε παίρνω αγκαλιά,
όταν μου μιλάς για τα όνειρά σου…
Έτσι, δεν θα πεις ότι ποτέ δεν τα άκουσα…

Σου μιλάω για μας,
τις φορές που σε νοιώθω μακριά μου…
Έτσι, δεν θα πεις ότι δεν προσπάθησα να σε κρατήσω…

Κάνουμε έρωτα,
με τρόπο, λες και είναι πάντα η πρώτη φορά…
Έτσι, δεν θα πεις ότι δεν σε πόθησα αρκετά…

Σου λέω σ’ αγαπώ,
τις ώρες της σιωπής και της ηρεμίας μας…
Έτσι, δεν θα πεις ότι δεν άκουσες τον πόνο μου…

Σωπαίνω,
τις στιγμές που μου λείπεις πολύ…
Έτσι, δεν θα πεις ότι δεν κατάλαβα την απουσία σου….

Γιατι απλα
Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΠΡΑΞΕΙΣ & ΜΕΤΑ ΛΟΓΙΑ।

ποτε μου δεν πηρα ανασα για να συνεχησω απλα την ζωη μου γιατί δεν ζουσα και δεν περιμενα τιποτα παρακατω απο εκει που με βρηκες και αν το εκανα δεν επαιξα δεν κοροιδεψα το ξεκαθαριζα γιατί πρωτη φορα στη ζωη μου ζουσα πραγματικαγιατι ημουν εγω χωρίς να ντρέπομαι για ότι ημουν χωρίς να κρυβομαι γιατι φοβόμουν χωρίς να προσπαθω να δείχνω κατι άλλο από αυτό που πραγματικα ειχα υπάρξει όλα τα χρονια της μιζερης μεχρι τοτε ζωης μου αλλα μην ξεχνας οτι η ανασα κραταει λιγο πολυ λιγο και εμένα αυτη η ανασα μου έδειξε τι σημαινει ζω ετσι οπως ειμαι χωρίς περυτιλιγμα χωρις να προσπαθω να μπω σε καλουπια.Και ηταν τοσο σπουδαια και μοναδικη και απολυτη αυτη η ανασα που μολις σταματησα να ανασαίνω σταματησα και να ζω και τιποτα δεν εχει σημασια για εμενα πια γιατι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΩ.


καλημέρα και σταματαω γιατι δεν αξιζω να σε κανω αλλο χαλια.
αλλωστε η Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΠΡΑΞΕΙΣ & ΜΕΤΑ ΛΟΓΙΑ.- και εγω ημουν καλη στο πρωτο και ανυπαρκτη στο δευτερο.......

όταν πεθάνω.......

Κι όταν πεθάνω, το χώμα που θα με σκεπάσει δεν θα ναι για μένα το σκληρό χώμα των νεκρών, μα η απαλή, τρυφερή γη, που κάποτε πλαγιάσαμε γυμνοί πάνω της. Ποδοπάτησε με, να χω τουλάχιστον την ευτυχία να μ' αγγίζεις...