ΚΕΝΟ......

Προσπαθώ να βρώ τα λόγια που θα μπορούσαν να εκφράσουν αυτό που νιώθω.
όμως άδικος κόπος......Πως γίνεται να νιώθεις κενός με μια τρύπα στο στήθος και την ίδια στιγμή τόσο μπουκωμένος που θέλεις να ουρλιάξεις, νε ξεριζώσεις απο την φωνή το λαρύγγι σου?
Οχι για να σε ακούσει κανείς,όχι για να σου απαντήσει απλά για να τα πείς.......

Να βγουν να πετάξουν, να κλείσει λίγο η γαμημένη τρύπα,να ξαλαφρώσεις να πάρεις μια ανθρώπινη ανάσα....
Πόσο καιρό έχω να ανασάνω κανονικά?

Να περπατήσω και να βλέπω γύρω μου?



 Να συνυπάρχει το σώμα και η ψυχή μου?
Πίστευα ότι θα είμαι καλύτερα και κάθε μέρα είμαι χειρότερα.
Λείπω,λείπω από όλα και από όλους και πλέον κανείς δεν μπορεί να με βρεί.....
κανείς δεν μπορεί να καλύψει όλο αυτό το κενό.....
έχασα την πίστη μου, έχασα τον δρόμο μου........

τίποτα πια δεν έχει νόημα και κουράστηκα τόσο να υποκρίνομαι
θέλω να πάψω για λίγο να νιώθω, να σκέφτομαι, να υπάρχω.
θέλω να βρω ένα τρόπο .....

κατάντια.........δεν μπορώ να γράψω αυτά που σκέφτομαι
γράφω και σβήνω και αυτό εγώ δεν το μπορώ..........