ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ?

Ακομα ενα πρωινο που με βρισκει κομματια.......

Ριχμενη στη θαλασσα του πονου της καρδιας μου.Μονη ,πεσμενη κατω,λυγισμενη και εξανλτημενη πια.Τα δακρυα μου ασταματητα με καινε.Μουσκεψαν τα μαξιλαρια,την μπλουζα,νοτισαν ακομα και την ψυχη μου.Δεν μπορω να σταματησω να κλαιω.Δεν μπορω και δεν θελω.Γιατι το μονο που θελω ειναι να κλαψω τοσο σπαραχτικα που πια να μην μεινει δακρυ,να μην μεινει πονος,να ξεπλυθουν ολα,να με κανω αλλη.
Εχω βγει απο εμενα και με κοιταζω απο μακρυα.
Δεν με αναγνωριζω.........
Που ειμαι?

Που ειμαι?

ΣΒΗΝΟΥΝ ΤΑ ΛΟΓΙΑ..........

Σβηνουν τα λογια......

Χανουν το νοημα τους οι λεξεις.....
.
Τελειωνει η μαγεια........

Δεν ξερω πως να το χειριστω....

Ποιο ειναι το σωστο και ποιο το λαθος......

Εκεινο που ξερω ειναι οτι ποναμε πολυ...........

Καθε μερα και περισσοτερο........

Φοβαμαι τη μερα εκεινη που δεν θα υπαρχεις πια και θα παψω και εγω να υπαρχω μεσα απο εσενα.........

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ......

Ποσο καλος μπορει να ειναι αυτος ο μηνας οταν ξερω οτι εμεις οι δυο
δεν θα ειμαστε πια μαζι???????

Οταν θα θελω να σου πω απλα μια λεξη αλλα δεν θα μπορω να σε παρω τηλεφωνο?

οταν θα θελω μια αγκαλια αλλα ξερω οτι δεν θα σε ξαναδω ποτε?

οταν σε λιγο θα μεινει μονο η σκονη απο τα ονειρα που καναμε?

οταν θα λυγιζω γνωριζοντας οτι τιποτα δεν μπορω να κανω για να σε βοηθησω?

οταν νιωθω οτι εμεινα εντελως μονη?

οταν θα σε νιωθω πιο μονο και απο τον πιο μονο ανθρωπο πανω στη γη?

οταν θα κοιταζω καθε λιγο το τηλεφωνο μου αλλα κανενα μυνημα σου πια δεν θα με περιμενει?

οταν θα κοιταζω το δαχτυλιδι στο χερι μου και θα ξερω οτι αυτη η υποσχεση ποτε δεν θα γινει πραγματικοτητα?

πως μπορω να πω

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ????????

ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ...........

Θελω να σου πω οτι καποια στιγμη θα προσπαθησω να μεταφερω εδω ολη την ιστορια μας.

Ολα αυτα που γραφω πιο πανω αλλα με πολλα πολλα λογια.

Μου ειχες πει καποια στιγμη πως ηθελες να το κανεις κ εσυ.......

Σιγουρα δεν ειναι κατι που πρεπει να χαθει.

Θελω να πιστευω πως ουτε εμεις θα χαθουμε ασχετα που τωρα ειμαι αναγκασμενη να δεχτω την οποια αποφαση σου.

Ακομα βεβαια αρνουμαι να πιστεψω πως φτασαμε στο τελος.

Αλλωστε ξερεις καλα οτι εδω και δυο μηνες ζω την απολυτη αρνηση.

Εμεις οι δυο ειμαστε και θα ειμαστε απολυτα ιδιοι.

ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΟΣΟ ΜΑΚΡΙΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ.

κωστη δεν εισαι εδω αλλα εισαι παντου

Με γνώρισες μια νύχτα του Σεπτέμβρη
κάπου με μια παρέα
τα μάτια μου, σου θύμιζαν Δεκέμβρη
κατεβασμένη όμως είχα την αυλαία

Δύσκολα σε δέχτηκα κοντά μου
όμως εσύ επέμενες
ξέροντας όλα τα πείσματά μου
στο τέλος όμως μ έπεισες

Περάσαμε όμορφες στιγμές
και μ είχες πάντα πλάι
κάναμε σκέψεις θετικές
μου διωξες το σκοτάδι

Σε ευχαριστώ αγαπη μου
όλα ηταν ωραία

που μου εδωσες τα χερια σου
να φύγουμε παρέα

Ήρθε η ώρα κι στιγμή
για να σ ευχαριστήσω
που μ αγαπησες τόσο πολύ
και ας με αφηνεις μονη......