προσπάθησε να με καταλάβεις...

Αυτές τις μέρες

Έχω τόσα να θυμαμαι...
Και σχεδόν όλα άσχημα...
Σαν κάποιος να μου έχει κλέψει τα πάντα και να με έχει αφήσει ολόγυμνη στην έρημο...

Μου λείπεις

Και δεν τολμώ να στο πω...
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ

ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ

ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΝΑΣΑ ΜΟΥ

ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΤΟΣΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ

ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΠΟΝΑΕΙ ΑΦΟΡΗΤΑ

ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΤΟΣΟ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΑ ΠΟΥ ΖΩ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ

ΥΠΟΦΕΡΩΩΩΩΩ

Με ρουφάει

Ξανά η μαύρη τρύπα
Νόμιζα πως είχα γλιτώσει
Αλλά άρχισαν πάλι τα πρωινά με κλάμα που αναγκάζομαι να ζήσω ακόμα μια μέρα.
Και πρέπει πάλι να παλεψω σκληρά να βγω στην επιφάνεια να μπορέσω να πάρω ανάσα.
Ποναω τόσο πολύ και σωματοποιω τον πόνο.
Μισώ πια να λέω δεν είμαι καλά αλλά αν δεν το πω και δεν κλαψω με λυγμους δεν θα συνέλθω.
Πάλι με μισώ.

Το δικό μου το λίγο

Ήταν το δικό σου  το πολύ. .
Δολοφονία οργανωμένη. ..

Σκοταδιαααα

Μαύρα σαν τον θάνατο και εγώ σκέφτομαι μόνο να την κάνω 
Δεν μπορώ να κουβαλάω τόσο βάρος 
Δεν αντέχω να νιώθω τόσο πόνο 
 Δεν αντέχω τον ίδιο μου τον εαυτό 
Να απαλλάξω τους ανθρώπους από μένα
 Να τελειώνω 
Δεν μπορώ.
 δεν θέλω να νιώθω έτσι
 ένα τέλος να μου χαρίσω να μην μείνει τίποτα από μένα