Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2024

Ακαριαία

 Περίπολοι της νικοτίνης.

Οι κάνες τόσων τσιγάρων

στραμμένες επάνω μου.


Θα`χουμε σε παλιό καθρέφτη γνωριστεί

κι έμεινε αυτό το ράγισμα στα μάτια.


Κάποτε πέφτει η ψυχή

εκεί που το κορμί σκοντάφτει.

Πέφτει σαν αρμαθιά κλειδιά.

Μένεις απ`έξω.


(Μιχάλης Γκανάς)





Μια θλιμμένη μέρα  είναι η σημερινή 

Διαβάζω και νιώθω 


Η διάρκεια είναι πάθος.

Ένα πάθος που δεν βλέπεις στο σινεμά

γιατί οι ταινίες διαρκούν το πολύ δυό ώρες

κι όταν πέφτει το τέλος

η ζωή συνεχίζεται.

Ειρήσθω εν παρόδω όχι όπως θέλουμε

αλλά όπως μπορούμε...

(Μιχάλης Γκανάς , τον αποχαιρετώ με θλίψη σήμερα)






Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2024

Πόσο

 Ανόητα σκορπισαμε τη ζωή μας

Μας χαρίστηκε ένα δώρο 

Και εμείς σκίσαμε μόνο το περιτύλιγμα 

Και το πετάξαμε χωρίς 

Να γευτούμε τη χαρά 

Που απλόχερα μας δωθηκε 

Τι ωφελεί τώρα να κλαίμε ;

Η θλίψη έγινε ένα με την ανάσα μας

Και δεν θα πάψω ποτέ 

Να αναρωτιέμαι 

Γιατί;