Ένας λόγος που ακόμη υπάρχω στον κόσμο που σε γνώρισα είναι επειδή δεν θέλω να πεθάνει μαζί μου αυτό που νιώθω για σένα και χαθείς και εσύ....
Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011
ΣΗΜΕΡΑ
χειρότερα...
πολύ χειρότερα.
Μια μαυρίλα, ενα κενό, ένα τίποτα.
Και ατελείωτο κλάμμα.
Ακόμα και στον ύπνο μου.
πονάω μέσα μου αφόρητα.
λές και έχω μια τεράστια πληγή που όλο και απλώνει.
φοβάμαι.
τόσο πολύ φοβάμαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου