Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα θάνατος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα θάνατος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 26 Απριλίου 2021

Μεγάλη Δευτέρα

 Μεγάλη Δευτέρα


Περίμενέ με μάνα μου περίμενέ με ακόμα

ώσπου να φτάσει η άνοιξη στο παγωμένο χώμα.


Περίμενέ με μάνα μου σαν το πουλί του νότου

που σμίγει μάτι και φτερό να βρει τον ουρανό του.


Περίμενέ με μάνα μου κάποια Παρασκευή σου στηνπύλη του παράδεισου στο φρέαρ της αβύσσου


Ν. Γκάτσος, "Μέρες Επιταφίου"




Τρίτη 30 Μαρτίου 2021

Σκέφτομαι

 Πως θα ξυπνήσω σύντομα 

Και δεν θα ανασαίνεις πια 

Σε αυτόν τον κόσμο

Ηθελημένος θάνατος

Και ποιος να σε κρίνει για την επιλογή σου;

Εύχομαι μόνο να προλάβουν να σου βάλουν τον σωλήνα πριν νιώσεις την αγωνία της ασφυξίας

Ασφυκτιώ βλέποντας 40% SpO2 

 Ήξερα από την πρώτη στιγμή τι ήθελες να κάνεις

Πιστεύω πως το κατάφερες


Είσαι στο ασθενοφόρο

Σου κρατάω το χέρι

Είμαι μαζί σου

Εκεί δίπλα σου

Δεν θα φύγω ότι και αν γίνει

Μην φοβάσαι

Πάρε ανάσα

Μην νιώθεις μοναξιά

Θα σου μιλάω συνεχώς

Με ακούς

Κλείσε τα μάτια σου


Ξεκουρασου

Θα σου κρατάω το χέρι





Πέμπτη 2 Νοεμβρίου 2017

Τίποτα δεν είναι δεδομένο...

Και έτσι έρχεται ένα πρωί που πίνεις τον καφέ σου και μετά πας για βιοψία...
Απεχθής λέξη...
Απεχθέστερη ο καρκίνος...
Ήρθε ένα φιλαράκι και κατσικώθηκε μέσα μου...
Τι ακριβώς είναι θα το ξέρω σε μερικές μέρες.
Ως τότε θα προσπαθώ να σφυρίζω δηθεν αδιάφορα για να μην καταλάβει κανείς οτι μέσα μου τρέμωωωω, φοβάμαι, φοβάμαι πολύ.
Ακόμα δεν έκλαψα, περίεργο για εμένα...
Μάλλον άρνηση, δεν μπορεί να συμβαίνει σε εμένα...
Χημειοθεραπείες, χειρουργίο κλπ κλπ κλπ
Θα τον σκοτώσω όμως τον καριόλη δεν θα τον αφήσω να με σκοτώσει
Όχι γιατί θέλω να ζήσω αλλά γιατί πρέπει...δυό ψυχές με χρειάζονται
Θέλω να σας μιλήσω, θέλω να μου βάλετε τις φωνές , να μου πείτε οτι είμαι υπερβολική, οτι θα τα καταφέρω
Ένας καρκίνος ίσως και να είναι άλλωστε..και αν δεν είναι...
Θέλω να με παρηγορήσετε και να φύγει ο πόνος
Πονάω γμτ μου.
Φοβάμαι...
Δεν λεω τίποτα σε κανέναν
Δεν πρέπει να στενοχωρήσω κανέναν
Είναι ο δικός μου σταυρός
Με πίστη θα τον σηκώσω και θα παλέψω να μην λυγίσω
Θέλω τόσο να σας γράψω αλλά δεν θα το κάνω...
Σας χρειάζομαι δεν φαντάζεστε πόσο
Όμως δεν αντέχω να μου πείτε οτι έκανα την επιλογή μου...
Δεν θα αντέξω να νιώσω οτι σας παακαλάω για νιοστή φορά για μια σας λέξη
Φοβάμαι ρε φίλε και αυτός ο πόνος δεν με αφήνει να το ξεχάσω ούτε λεπτό...



Τετάρτη 23 Αυγούστου 2017

Αύγουστος...

Γεμάτος εκπληξεις@!!
Δεν σταματώ να σκεφτομαι.
Να προσπαθώ να δώσω σωστές απαντήσεις σε ερωτευμένο και τρελαμένο 17χρονο.
Τι να πω...
Έρωτας. Αυτό το μακάβριο παιχνίδι που επιλέγεις τον δολοφόνο σου.
Και λες κ ευχαριστώ για τον θάνατό σου...

Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017

7 χρόνια

Ο καιρός τα γιατρεύει ολα εκτός από την αλήθεια....
7 χρόνια πριν κάποιος πέθαινε και κάποιος σαν άλλος ικέτης εκλιπαρούσε για σωτήρια...
7 χρόνια μετά ο ικέτης ειναι νεκρός και ο ετοιμοθάνατος ζει στον προσωπικό του παράδεισο απαλλαγμένος απο τα γήινα και τα φθαρτά και η σωτηρία έγινε ψύθιρος και στερνή ελπίδα
7 χρόνια χωρίς έμψυχη αλλά μόνο ενσώματη ζωη εντέχνως καλυμένη για τους μη μυημένους
Αλλά και οι μυστες και οι πυγμαλίωνες έγιναν νηχιλιστές προκειμένου να απαλαχθούν απο τη γνώση
Εκείνο όμως που δεν ξέρουν είναι πως απο όλα μπορείς να γλιτώσεις εκτός από την ενοχή σου...
Και όσο όμορφα και περίτεχνα και αν την κρύψεις θα είναι κάτι βράδια που θα έρχεται αγκαλιά με το μορφέα να σου δείχνει τα δόντια της με το σκυλίσιο χαμογελό της
Συσσωρευμένη οργή που εκτέλεσα το ρόλο του θύτη παλλά σαν άλλη Ιφιγένεια θυσιάστηκα στο βωμό του εγωισμού
 Καταπληκτικοί ενορχηστρωτές, μαέστροι και δεινοί εκτελεστές
 Χρόνια ολόκληρα ένιωθα θύτης και γονυπετής εκλιπαρούσα για μια συγνώμη, για ενα ηλεκτρονικό  βλέμμα.
Θύματα ολοι ενος γενικότερου σεναρίου που τελικά απέτυχε παταγωδώς και ήταν πολύνεκρο.
7 χρόνια μετά δεν είναι κανείς στο Μετροπολιταν συνδεδεμένος με καλώδια να μαχεται για τη ζωή του
7 χρόνια μετά κανείς δεν με διώχνει αρον αρον για να παει σε μελοθάν

ατο αφου είναι ωσεί νεκρός
7 χρόνια μετά κάποιος εξακολουθεί να κλαίει νιώθωντας φρικτα εξαπατημένος και ανελέητα διαμελισμένος και απόλυτα εγκατελλειμένος
7χρόνια μετά οι σκιές συνεχίζουν τον χορό τους και οι ψυχές εξακολουθούν να βρίσκονται μακριά απο το κορμί που έχουν σαν προσωρινή κατοικία
7 χρόνια μετά σας αγαπώ και σας ευχαριστώ για κάθε στιγμή που έζησα μαζί σας και εσείς δεν μπορέσατε να νιώσετε πόσο αληθινά αγάπησα
7 χρόνια μετά είναι σαν χθες
Να προσέχετε



Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2017

Αυτό




να το ακούω εγώ σαν φύγεις



και  ΑΥΤΟ


για να το ακούς εσύ αν φύγω πρώτη εγώ....


Άλλωστε σε αυτή τη ζωή όλα παίζονται.......

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2016

Σκοταδιαααα


Μαύρα σαν τον θάνατο και εγώ σκέφτομαι μόνο να την κάνω 
Δεν μπορώ να κουβαλάω τόσο βάρος 
Δεν αντέχω να νιώθω τόσο πόνο 
 Δεν αντέχω τον ίδιο μου τον εαυτό 
Να απαλλάξω τους ανθρώπους από μένα
 Να τελειώνω 
Δεν μπορώ.
 δεν θέλω να νιώθω έτσι
 ένα τέλος να μου χαρίσω να μην μείνει τίποτα από μένα