Ένας λόγος που ακόμη υπάρχω στον κόσμο που σε γνώρισα είναι επειδή δεν θέλω να πεθάνει μαζί μου αυτό που νιώθω για σένα και χαθείς και εσύ....
Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2019
Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2019
Φαντασιώσεις...
Να φεύγαμε, λέει, τώρα, να μπαίναμε σε ένα αυτοκίνητο, να παίρναμε σε μια τσάντα μόνο όσα δε θέλουμε να αποχωριστούμε, να βάζαμε την αγαπημένη μας μουσική, να τραγουδούσαμε δυνατά σαν να δίναμε φάλτσα συναυλία, να γελούσαμε συνέχεια μέχρι να πονέσει η κοιλιά μας, να συνεχίζαμε να οδηγούμε για μέρες και νύχτες πολλές, να κοιμόμασταν στο αυτοκίνητο και σε ξεχασμένα ξενοδοχεία, να τρώγαμε βλακείες που θα μας έκαναν να χαιρόμαστε, να συνεχίζαμε να οδηγούμε και να σταματούσαμε μόνο όταν θα βρίσκαμε ένα μέρος που θα μας έκανε να πούμε: "Εδώ ήθελα να φτάσω. Εδώ είναι το σπίτι μου εμένα". Και να φτιάχναμε τη ζωή μας ξανά.
https://youtu.be/ZIHpygPi4nQ
Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2019
Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2019
Δεν έχω να περιμένω τίποτα...
Όταν σε περιμένω και δεν έρχεσαι,
ο νους μου πάει στους τσαλακωμένους,
σ’ αυτούς που ώρες στέκονται σε μια ουρά,
έξω από μια πόρτα ή μπροστά σ’ έναν υπάλληλο
κι εκλιπαρούν με μια αίτηση στο χέρι
για μια υπογραφή, για μια ψευτοσύνταξη.
Όταν σε περιμένω και δεν έρχεσαι,
γίνομαι ένα με τους τσαλακωμένους.
//Ντίνος Χριστιανόπουλος
Ξανά στο σκοτάδι
Δεν το αντέχω
ο νους μου πάει στους τσαλακωμένους,
σ’ αυτούς που ώρες στέκονται σε μια ουρά,
έξω από μια πόρτα ή μπροστά σ’ έναν υπάλληλο
κι εκλιπαρούν με μια αίτηση στο χέρι
για μια υπογραφή, για μια ψευτοσύνταξη.
Όταν σε περιμένω και δεν έρχεσαι,
γίνομαι ένα με τους τσαλακωμένους.
//Ντίνος Χριστιανόπουλος
Ξανά στο σκοτάδι
Δεν το αντέχω
Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2019
Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2019
Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2019
Διαβάζοντας
Την αλληλογραφία του Γιώργου Σεφέρη με τη Μαρώ
Δεν μπορώ να μην σκέφτομαι τα χιλιάδες ηλεκτρονικά γράμματα που έχουμε ανταλλάξει τόσα χρόνια
Και άνοιξα το mail θυσαυροφυλακιο
Και κοίταξα κάποιες παλιές φωτογραφίες
Άνοιξα μόνο ένα mail που έγραφες
"Τίποτα και κανείς δεν θα μας χωρίσει"
Πόσο λάθος και συνάμα πόσο σωστό
Μαζί δεν ήμαστε
Αλλά πάντα και παντού μαζί
Άνοιξα ακόμα ένα στην τύχη
Και ήταν θλιβερό και πονεμένο γεμάτο δάκρυα
Και δεν το διάβασα όλο
Δεν μπορώ να διαβάσω τα μύνηματα μας
Ντρέπομαι και φοβάμαι για όσα έχω πει
"Πόσα πράγματα μας εμποδίζουν να είμαστε απλοί"
"Φοβουμαι μήπως έτσι συνηθίσω από μακριά να σ'αγαπώ"
Να προσέχεις
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)