Θα 'θελα να ήμουν σαν εσένα......

Θα 'θελα να 'μουν σαν εσένα
ιστιοφόρο με τα πανιά του ανοιγμένα
αυτούς που με οδηγούν στην καταιγίδα
σε κάθε αμμουδιά να τους χαρίζω μια πατρίδα 

Θα 'θελα να 'μουν σαν εσένα
ένα δεντράκι με τα κλαδιά του απλωμένα
να μη λυπάμαι, να μην καταλαβαίνω
αυτούς που με πετάνε στη φωτιά να τους ζεσταίνω 

Θα 'θελα να 'μουν σαν εσένα
έρημος φάρος πάνω σε βράχια φαγωμένα
να 'χει χρόνια να περάσει από μπροστά μου το καράβι
μα εγώ να αναβοσβήνω κάθε βράδυ 

Θα 'θελα να 'μουν σαν εσένα
περιστεράκι με τα φτερά του μαδημένα
να στέκομαι μετά τις Συμπληγάδες
και να κοιτάζω πώς περνούν του κόσμου οι φυγάδες

γιατί να μην είμαι σαν εσένα??

μου λείπεις πολύ

Μπορείς να μου πεις?????

πάντα σ'αγαπούσα μα και τώρα σ'αγαπώ.......

Φοβάμαι...

Λένε μερικοί επιστήμονες πως υπάρχουν μόνο δύο συναισθήματα -ο φόβος και η αγάπη. 
Ίσως γι' αυτό φοβάμαι που σε αγαπώ. 
Ίσως γι' αυτό δεν ανοίγω τα χέρια μου να δεις πόσες αγκαλιές γράμματα σου έχω φυλαγμένα.
(Από φόβο μην πέσουν στο πάτωμα τα "αα" της αγάπης μου -και ο θόρυβος ξυπνήσει τον λύκο.)~Κατερίνα Εσσλιν


φοβάμαι μην ακούς τι λέω.......

Ασήμαντα περιστατικά......??

Είναι δυο  άνθρωποι :

Ο ένας με μαχαίρι,  ο άλλος άοπλος.

Αυτός με το μαχαίρι λέει στον άλλον. « Θα σε σκοτώσω»

«Μα γιατί» ρωτά ο άοπλος, 

«τι σου ΄χω κάνει; Πρώτη φορά βλεπόμαστε. Ούτε σε ξέρω, ούτε με ξέρεις >>

« Γι αυτό ακριβώς θα σε σκοτώσω. Αν γνωριζόμασταν, μπορεί να σ αγαπούσα»  

λέει αυτός με το μαχαίρι.

« 'Η και να με μισούσες»  λέει ο άοπλος, 

«να με μισούσες τόσο, που με χαρά μεγάλη θα με σκότωνες. 

Γιατί να στερηθείς μια τέτοια απόλαυση ; 

Ελα να γνωριστούμε»

« Κι αν σ αγαπήσω»  επιμένει ο οπλισμένος,   « αν σ αγαπήσω, τι θα κάνει τούτο το μαχαίρι ; >>

« Ω, μη φοβάσαι...»  

λέει ο άοπλος..

«σκοτώνει ακόμη κι η αγάπη..  

Και τότε...  είναι ακόμη πιο μεγάλη η απόλαυση» ...;

Αργύρης Χιόνης 

ασήμαντα περιστατικά....

Αν είχα θάρρος για να πω το "έλα"....

τώρα δεν θα 'χα τη φωτιά μέσα στο αίμα........

αν σε αγαπούν να μάθουν να στο λένε........

και αν δεν στο πούν να μάθεις να το κλέβεις.......

Ασε με να μπώ.....

κρυώνω κ φοβάμαι........

που να ΄σαι τώρα????????

Πάλι κλαίω......

Κλαίω για μένα που σ' αγαπώ....

Η πρώτη κραυγή του ανθρώπου είναι κλάμα. Από εκεί και πέρα οι άνθρωποι ή παραμένουν άνθρωποι και κλαίνε ή γίνονται τέρατα και κάνουν τους άλλους να κλαίνε.

~Μενέλαος Λουντέμης~