Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς?

Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ' ακούς?
Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ' ακούς?
Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ' ακούς, μαχαίρι!
Σαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούς Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ' ακούς?
Είμ' εγώ, μ' ακούς?
Σ' αγαπώ, μ'ακούς?
Σε κρατώ και σε πάω και σου φορώ το λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ' ακούς?
Που μ' αφήνεις, που πας και ποιος, μ' ακούς, σου κρατεί το χέρι πάνω απ' τους κατακλυσμούς?
Οι πελώριες λιάνες και των ηφαιστείων οι λάβες, θα 'ρθει μέρα, μ' ακούς να μας θάψουν, κι οι χιλιάδες ύστερα χρόνοι.
Λαμπερά θα μας κάνουν πετρώματα, μ' ακούς?
Να γυαλίσει επάνω τους η απονιά, μ' ακούς, των ανθρώπων Και χιλιάδες κομμάτια να μας ρίξει.
Στα νερά ένα ένα, μ' ακούς, τα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ' ακούς κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ' ακούς?
Όπου κάποτε οι φιγούρες των Αγίων βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ' ακούς?
Οι καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ' ακούς?
Ένα πέρασμα βαθύ να περάσω Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ' ακούς?
Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ' ακούς, της αγάπης μια για πάντα το κόψαμε και δε γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς?
Σ' άλλη γη, σ' άλλο αστέρι, μ' ακούς δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας που αγγίξαμε, ο ίδιος, μ' ακούς?
Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ' άλλους καιρούς από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ' ακούς, να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ' ακούς?
Μες στη μέση της θάλασσας από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ' ακούς ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ' ακούς?
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς Άκου, άκου Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει –ακούς?;
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει –ακούς?
Είμ' εγώ που φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω, μ' ακούς?
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς?
 (Ο.Ελύτης)





να είσαι καλά με ακούς????????
όπου κ αν είσαι .....
για εμένα είσαι πάντα εδώ...στην οθόνη που κοιτάζω τώρα.......στα πλήκτρα που αγκίζω.......
έτσι δεν σου μιλούσα άλλωστε?ετσι δεν σε γνώρισα????ετσι δεν εγινες ο αγγελος μου??
σε αγαπώ πολύ.........


Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

that's all...

τιποτα.κοιμησου. τελειωσαμε εμεις. δεν εχει αλλα δακρυα πια. κλαινε μονο οσοι καταβαθος ελπιζουν. γι'αυτο κ εγω δεν θα κλαιω απο σημερα. αλλωστε κλαινε οσοι πεθαινουν?. σκοτωσες και την τελευταια μου ελπιδα. εκρυψες και την τελευταια αχτιδα..
χαμογελα τωρα. το σχεδιο ολοκληρωθηκε... κ εγω τωρα θα ακολουθησω πιστα. τερμα οι διαφωνιες. πανε οι αντιδρασεις. παραιτουμαι αγαπη μου... δεν αντεχω αλλο. καληνυχτα λοιπον...

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

δεν μπορω αλλο δεν μπορωωωωωωω πως να το πω αλλιως? εχω μια απιστευτη θολουρα. ζω ? μπααααα. εχω χαθει κ οσο προσπαθω για το καλυτερο τοσο στραβωνουν ολα και πια λιγοστεψαν τα αποθεματα της υπομνης μου κ της αντοχης μου. Ειμαι τοοοοοσο θυμωμενη κ πως να διαχειριστεις το θυμο?πως να τον κρυψεις?που να τον θαψεις?

ενα βημα μπροστα δεκα βηματα πισω κ ετσι παω ολο κ πιο πισω και εχω φτασει πια να με λυπαμαι. που ειναι τα φτερα μου?που ειναι το χαμογελο μου? που ειναι τα ονειρα μου? πως αφησα κ χαθηκαν ολα? πως πιστεψα οτι υπαρχει το διαφορετικο? το μοναδικο? το ομορφο? τοση απογοητευση πως να την κουβαλησω? γονατισα τοσο που ουτε το κεφαλι δεν μπορω να σηκωσω και πια νιωθω αναπηρη. Δεν μπορω να χαρω με τιποτα να γελασω κ το γελιο να φτασει στην ψυχη μου. Μονο τα δακρυα μου ειναι αληθινη εκφραση των συναισθηματων μου γιατι τιποτα δεν μπορει να διαπερασει αυτο το τοιχος που φτιαχτηκε εν αγνοια μου πανω μου μεσα μου και γυρω μου. Η γιαγια μου που ειναι 90 χρονων ζει πιο ομορφα απο εμενα. Υποτιθεται οτι γραφοντας εκτονωνω τα ανητικα συναισθηματα κ ειμαι πιο ηρεμη μονο που αυτη τη φορqα υποφερω χειροτερα

Λείπεις.....

2 χρόνια σήμερα.........












 Βρεγμένη ως το κόκκαλο από την απουσία σου...
πες μου...
ποιά βροχή να φοβηθώ?

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Τι φταίει???

Πρωι πρωί βράζω απο νεύρα..... Να φταίει που δεν κοιμηθηκα? Να φταίει που δεν έχω που να ξεσπάσω? Να φταίει που μου φταίω? Να φταίει ο θυμός που έχει μαζευτεί μέσα μου? Να φταίει που θέλω να αρχίσω να φωνάζω μέχι να μελανιάσω? Να φταίει που προσπαθώ να σταματήσω να σκέφτομαι αλλά σκέφτομαι περισσότερο? Να φταίει η τελευταία μου πληγή που πανάει τόσο? Να φταίει που προσπαθώ τόσο να κάνω το καλύτερο για όλους και ξεχνάω εμένα? Να φταίει που υπάρχω? Τι διάολο μου φταίει τελοσπάντων και ειμαι ετσι? Αντι να συνέρχομαι γίνομαι χειρότερα, αντι να γίνομαι απαθής γίνομαι πιο ευάλωτη, αντι να ξεχνάω αρχίζω να θυμάμαι και λεπτομέριες, αντι να ξεκουράζομαι με εξοντώνω. Δεν την αντέχω αλλο αυτή την καταστροφή μου. Θέλω απλα και μόνο να ηρεμήσω, να ησυχάσω, δεν μπορώ πια να απολογουμαι και που ανασαίνω και δεν χρειαζεται να το κάνω σε κάποιον τρίτο, φτανει που το κάνω σε εμενα... Τέτοια κατάντια, τέτοια μιζέρια δεν παλευεται ρε.....και πιστευετε οτι με το να με αγνοητε κάνετε και καλό.... Δεν μπορώ να προσπαθήσω άλλο να σας αλλάξω άποψη.... . Εδώ είμαι όποτε θέλετε.......

Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

παρε τον κωλοεγωισμο σου,βραστον κ πιες και το ζουμι του. και αμα δεν σε φτασει παρε κ του πατερα μου που ειναι ακομα μεγαλυτερος απο τον δικο σου μπας και χορτασεις παλιοκαθικια και οι δυο σας γαμω το Χριστο σας που νομιζετε οτι μονο εσεις πονατε κ υποφερετε.κωλοεγωιστες του κερατα και αλλαζονες.ναι ρε θα ζησετε χιλια χρονια και θα εχετε το περιθωριο να τα διορθωσετε ολα γιατι τι διαολο και ο Θεος θα λυγισει μπροστα σας και θα σας πει ναι σε ολες τις μαλακιες σας δινοντας σας απλετο χρονο.Π Α Λ Ι Ο Μ Α Λ Α Κ Ε Σ...